ရခုိင္အေၾကာင္းတစ္ေစ့တစ္ေစာင္း

ဘဂၤါလီ ဆိုတာ ဘဂၤလားက လာတာ- ဒါကို သိသိႀကီးနဲ႕ သူတို႕တာ၀န္ ကိုယ့္တာ၀န္ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေနတဲ့ သေဘာ ရွိပါတယ္။

ကုလသမဂၢ-ျမန္မာ-ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ တစ္ခ်ိန္က ညွိႏႈိင္း သေဘာတူထားခဲ့တာ ရွိပါတယ္။ ဟိုးေရွးေရွးတုန္းက သေဘာတူခဲ့တာပါ။ အဲဒီတုန္းက စိစစ္ျပီး လက္ခံခဲ့တုန္းက က်န္ခဲ့တဲ့ (ဥပေဒနဲ႕လည္း အက်ဳံး၀င္ ညီညြတ္တဲ့) သူေတြကိုပဲ လက္ခံမယ္လို႕ ေျပာထားတာပါ။

ရွိရွိသမွ်ေသာ ရိုဟင္ဂ်ာ ဘဂၤလီေတၤကိုေတာ့ ဘယ္လက္ခံလို႕ ရမလဲ။ ဆိုလိုတာက ႏိုင္ငံသားဥပေဒနဲ႕ ညီတဲ့သူ ႏို္င္ငံသားအျဖစ္ လက္ခံႏိုင္တဲ့ သူေတြကိုပဲ လက္ခံမယ္၊ က်န္တဲ့သူေတြကို လက္မခံႏိုင္ဘူး လို႕ သမၼက ေျပာထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီ က်န္တဲ့သူေတြ (ဘဂၤလားကလည္း လက္မခံ၊ ျမန္မာႏုိင္ငံသားလည္း မဟုတ္၊ ျမန္မာႏုိင္ငံကို ခိုး၀င္လာတဲ့သူေတြကို ဘယ္လိုလုပ္မလဲ လို႕ စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ နယ္စပ္မွာ ဒုကၡသည္စခန္းဖြင့္ျပီး ထားေပးမယ္။ UNHCR က ေကၽြးဖို႕၊ ေဆးကုေပးဖို႕၊ ေထာက္ပံ့ေပးဖို႕ တာ၀န္ယူ ဆိုတဲ့ ေျဖရွင္းခ်က္ ကို ရရွိလာတယ္။ ဒီလူေတြကို လက္ခံေပးမယ့္ တတိယႏုိင္ငံ ရွိရင္ ပို႕ေပးမယ္ ဆိုျပီး သမၼတႀကီးက ေျပာခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါကိုပဲ ဘဂၤလား ႏို္င္ငံျခားေရး၀န္ႀကီးဌာနက အရာရွိေတြ ေရွာ့ခ္ရိုက္သြားရပါ တယ္ ဆိုျပီး ေျပာလာေတာ့ -

“We will take responsibility for our ethnic people but it is impossible to accept the illegally entered Rohingyas, who are not our ethnicity,” he told Antonio Guterres. ဒါက သမၼတႀကီး ေျပာၾကားခ်က္ပါ။ ရွင္းတယ္။ ျပတ္တယ္။ သို႕ေလာ သို႕ေလာ ေမးစရာ မလိုတဲ့ စကားပါပဲ။

ဒါနဲ႕ပတ္သက္လို႕ ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္မွာလည္း တစ္ပိုင္းတစ္စ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကျပီး ျဖစ္ပါတယ္။ အခုဆိုရင္ ျပည္တြင္း စာေစာင္/ ဂ်ာနယ္ေတြမွာ ဒီအေၾကာင္းေတြကို ထုတ္ေဖာ္ ေျပာၾကားေနျပီ ျဖစ္ပါတယ္။

သမၼတႀကီး ေျပာတဲ့ တတိယႏုိင္ငံ ဆိုရင္လည္း၊ အခု ျမန္မာႏုိင္ငံကို ကန္႕ကြက္ပါတယ္ ဘာ ျဖစ္ပါတယ္၊ ညညာျဖစ္ပါတယ္ ေျပာေနၾကတဲ့ ႏုိင္ငံေတြ အေနနဲ႕ သူတို႕ဆီမွာ လက္ခံမယ္ ဆိုရင္(သူတို႕ေျပာတဲ့ စာနာေထာက္ထားမႈေတြနဲ႕အညီေပါ့) ျမန္မာဘက္က သမၼတႀကီးရဲ႕ မူ၀ါဒ အတိုင္း မဆိုင္းမတြ ေဆာင္ရြက္ေပးမွာ (၁၀၀%) ျဖစ္ပါတယ္။

ကဲ ေျပာရရင္ သမၼတႀကီး ေျပာတာကို လက္မခံႏိုင္ဘူး ဆိုရင္ ဒီ့ထက္ ပိုေကာင္းတဲ့ ေျဖရွင္းခ်က္ ရွိလို႕လား။ သူတို႕ႏိုင္ငံေတြမွာ လက္မခံႏိုင္ရင္ သမၼတႀကီး ေျပာတဲ့ နည္းလမ္းအတုိင္း စဥ္းစားတာက အသင့္ေလ်ာ္ဆုံး နည္း လမ္း ျဖစ္ေနပါတယ္။

ကဲ ရွင္းရွင္း ေျပာရရင္ (၁) ကိုယ့္ႏုိင္ငံသား စစ္စစ္ေတြကို တရား၀င္ ႏိုင္ငံသား အျဖစ္ လက္ခံမယ္။

(၂) ႏိုင္ငံသားမဟုတ္တဲ့သူေတြကို လူသားခ်င္းစာနာေထာက္ထားတဲ့အေနနဲ႕ (ႏုိင္ငံသား အျဖစ္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး) ဒုကၡသည္ အျဖစ္ လက္ခံေပးမယ္။

(၃) ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ အေျခအေနအရ ဖြံ႕ျဖဳိးဆဲ ႏိုင္ငံ ျဖစ္တဲ့အတြက္ စားနပ္ရိကၡာ၊ ေဆး၀ါး၊ ေထာက္ပံ့ကူညီမႈ စတဲ့ ဟာေတြကိုေတာ့ မတတ္ႏိုင္ဘူး။ ဒီေတာ့ UNHCR က တာ၀န္ယူေပး။ ျမန္မာကေတာ့ ေျမေနရာ ေပးမယ္။ Camp သြင္းတာ လက္ခံေပးမယ္။

(၄) ဒီ Camp ရဲ႕ လုံျခဳံေရးကိုေတာ့ ႏုိင္ငံတကာ ထုံးစံအတိုင္း အိမ္ရွင္ ႏိုင္ငံက တာ၀န္ယူေပးမယ္။

ျပန္ၾကည့္ရင္ ျမန္မာႏုိင္ငံက လက္မခံတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္- (ျခြင္းခ်က္နဲ႕) လက္ခံေပးမယ္ လို႕ ေျပာထားတာပါ။ (ဘဂၤလားဆိုရင္ ဒီလို ျခြင္းခ်က္နဲ႕ လက္ခံဖို႕ေတာင္ သေဘာထား မရွိဘူး) ။

အိႏၵိယဆိုရင္ ဒီလိုအေျခအေနမ်ဳိးမွာ ဘယ္လို လုပ္သလဲ အားလုံး အျမင္ပဲ။ ႏိုင္ငံတကာကလည္း အသိပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ေျပာတာပါ။ ႏုိင္ငံေတာ္ သမၼတႀကီး ေျပာတဲ့ နည္းလမ္းက အေကာင္းဆုံး ေျဖရွင္းခ်က္ပဲ။ ဒီထက့္ ေကာင္းတဲ့ အေျဖေတာင္ ဒီေလာက္ မေကာင္းေတာ့တဲ့ သေဘာ ရွိေနတယ္။ ရွဥ့္လည္းစြဲ ပ်ားလည္း ေလွ်ာက္ေစတဲ့ Win-Win Solution ျဖစ္ေနပါတယ္။

Herding Rohingya Muslims into refugee camps or their deportation to another country could be the only solution for the violence hit Rakhine state, the Myanmar President told the UNHCR in Yangon on June 12, according to a website of Myanmar presidential house. “We will send them (Rohingyas) away if any third country would accept them. This is what we are thinking is the solution to the issue,” President Thein Sein told UNHCR Antonio Guterres.

Communal violence between ethnic Buddhist Rakhine and local Muslims, including the Rohingyas, swept the state in June, forcing tens of thousands to flee as homes were torched and communities ripped apart. Some 80 people, mostly Rohingyas, were killed in the violence. Among the Muslims, Rohingyas are majority, while there are a smaller number of Muslims who were converted from Buddhism and other religious groups.

“The statement has shocked us, because following the observation of the head of the state of Myanmar, there may not be any scope left to send back hundreds and thousands of Rohingya refugees to their ancestral home from Bangladesh,” said a senior official of the foreign ministry. The statement of Myanmar president not only exposed Myanmar’s intentions not only to repatriate Rohingya refugees from abroad, but also to expel those still residing inside the country, according to a political analyst. Despite repeated pledges there was virtually no repatriation of more over tens of thousands of Rohingyas who had been pushed in to Bangladesh over the past years, another official of the home affairs ministry said.

If the expulsion of Rohingyas continues, it will keep on harming Bangladesh, as it is linked with Rakhine state along a 300-km long porous border through hills, rivers and maritime boundary, the official said. President Thein Sein, who had previously favoured a reconciliation between the communities during the riot between Muslim Rohingyas and Buddhists in the Rakhine state told the UNHCR that the Rohingyas were not welcome in Myanmar. “We will take responsibility for our ethnic people but it is impossible to accept the illegally entered Rohingyas, who are not our ethnicity,” he told Antonio Guterres.

The former junta general said the “only solution” was to send the Rohingyas — which number around 800,000 in Myanmar and are considered to be some of the world’s most persecuted minorities — to refugee camps run by UNHCR, western media reports said. During the June mayhem Bangladesh sealed its border and pushed back hundreds of Rohingyas who sought shelter fleeing Rakine state. The June violence sparked early in the month after a Buddhist woman had allegedly been raped and murdered in Taungup of Rakhine state, formerly Arakan until 1989.

http://www.ebangladesh.com/2012/07/27/should-bangladesh-believe-myanmar/