မေဒးကၽြန္းမွ ေဒသခံ ေန႕စား အလုပ္သမားမ်ား (ဓါတ္ပံု- နိရဥၥရာ)-မေဒးကၽြန္းမွာ ရြာၾကီး သံုးရြာရွိတယ္။ ရြာမရြာ၊ ျပိန္ရြာ၊ ေက်ာက္တန္းရြာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီရြာၾကီး သံုးရြာမွာ အိမ္ေျခ ၇၀၀ ေလာက္ရွိပါတယ္။ လူဦးေရက ၂၀၀၀ ေက်ာ္ရွိမယ္ထင္တယ္။
(အမ်ားစု ဘယ္လို အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းၾကပါသလဲ)
-ကၽြန္းေပၚမွာ ေနထိုင္တဲ့ ေဒသခံေတြ အမ်ားစုကေတာ့ တံငါ လုပ္ငန္းနဲ႕ အသက္ေမြးၾကျပီး တခ်ိဳ႕လည္း လယ္ယာစိုက္ပ်ိဳးတာတို႕၊ ဥယ်ာဥ္ျခံေျမ စိုက္ပ်ိဳးတာတို႕၊ ႏြားေမြးတာတို႕နဲ႕ အသက္ေမြးၾကပါတယ္။ ဒါကအရင္က အေျခအေနပါ။ အခုေတာ့ အဲသလို အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္း အလုပ္ေတြ မရွိသေလာက္ ျဖစ္သြားပါျပီ။
(ဘာေၾကာင့္ပါလဲ)
-ကၽြန္ေတာ္တို႕ မေဒးကၽြန္းမွာ ရွိေနတဲ့ လူေတြက တံငါလုပ္ငန္းနဲ႕ အသက္ေမြး ၾကတာပါ။ အဲဒီ တရုတ္ေတြ က ဆိပ္ကမ္းၾကီးေတြ ေဆာက္တယ္။ အဲဒီ ဆိပ္ကမ္း ေဆာက္တဲ့ေနရာက ထြက္လာတဲ့ ေက်ာက္ေတြ၊ ရံြ႕ႏြံေတြကို ျမစ္ေခ်ာင္း အႏွံ႕ စည္းကမ္းမရွိ လြင့္ပစ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕အတြက္ ငါးဖမ္းလို႕ မရေတာ့ဘူး။ ငါးေတြ လည္း မရွိေတာ့ဘူး။ ငါးဖမ္းရင္လည္း သူတို႕ သေဘၤာကို ေရွာင္ရတာက တမ်ိဳး၊ သူတို႕ တူးေနတဲ့ ရႊံႏြံ႕ေတြ၊ ေက်ာက္ေတြ ေအာက္ကို ေရာက္သြားတဲ့ အတြက္ ပိုက္ေတြ ဆံုးရႈံးတာ တမ်ိဳး၊ ကၽြန္ေတာ္တို႕အတြက္ လုပ္စားစရာ အခြင့္အေရး မရွိေတာ့ဘူး။
(လယ္ယာလုပ္ငန္းေတြက ဘယ္လိုရွိပါသလဲ)
-ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေဒသမွာက အယင္တုန္းကဆိုလို႕ရွိရင္ ႏြားစားက်က္ေတြ အမ်ားၾကီးရွိတယ္။ တရုတ္ေတြ က ေျမေတြညွိတယ္။ ေတာင္ေတြ ျဖိဳလိုက္ေတာ့ ႏြားေတြကိုလည္း လြတ္ထားလို႕ မရေတာ့ဘူး။ ႏြားေတြ ေနစရာေတြ၊ စားစရာေတြ ေပ်ာက္သြားတယ္။ ေနာက္ျပီးေတာ့ စိုက္ပ်ိဳးေျမေတြ အကုန္ပ်က္တယ္။ ေတာင္ေတြကို ျဖိဳလိုက္ေတာ့ ေအာက္မွာရွိတဲ့ လယ္ေျမေတြဟာ သဘာ၀ေျမၾသဇာဆိုတာ လံုး၀ မရွိဘဲ ျဖစ္သြားပါတယ္။ ေတာင္က်ေခ်ာင္းေတြကို ပိတ္ျပီးဆည္လိုက္ေတာ့ ေအာက္မွာ ရွိတဲ့ လယ္ေတြလည္း အားလံုး ဆံုးရႈံးသြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေဒသကေတာ့ အားလံုးပ်က္စီးဖို႕ အေနအထား ရွိပါတယ္။
ေက်းရြာေရွ႕တြင္ စြန္႕ပစ္ထားေသာ အမိုက္သရိုက္မ်ားကို ျမင္ရစဥ္ ( ဓါတ္ပံု- နိရဥၥရာ)-ေဒသခံေတြကို တရက္ကို ၆၀၀၀ နဲ႕ အလုပ္ေပးဖို႕ ေခၚယူျပီးေတာ့ ျဖတ္စားတဲ့လူေတြက ျဖတ္စားလိုက္ ေတာ့ ၂၀၀၀ ေလာက္ဘဲ ရတယ္။ သူတို႕ဆီမွာ လူတိုင္းလည္း အလုပ္ မရဘူး။ ရတဲ့ အလုပ္ေတြကလည္း ဘယ္သူမွ မလုပ္ခ်င္တဲ့ အလုပ္ေတြ။ အႏိုင္က်င့္တာတို႕၊ တစ္ေန႕လံုး မနားမေန ခိုင္းတာေတြလည္း ရွိတယ္။ သူတို႕ဆီက အလုပ္နဲ႕ ေဒသခံေတြက ထမင္း၀ေအာင္ မစားရတဲ့ အဆင့္ဘဲ ရွိပါတယ္ခင္ဗ်ား။ အလုပ္သမား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အဲဒီ အခက္အခဲေတြ ၾကံဳေနရပါတယ္။
(အဲဒီမွာ ျပည္သူေတြအတြက္ စာသင္ေက်ာင္းေတြ၊ ေဆးခန္းေတြ ေဆာက္ေပးတယ္ဆို)
-အခုေတာ့ ေဆးခန္းတခန္း ေဆာက္ေပးတယ္။ အဲဒီေဆးခန္းမွာ ဆရာ၀န္ထိုင္မလား။ က်န္းမာေရးမွဴး ထိုင္မလား ကၽြန္ေတာ္တို႕လည္း မသိဘူး။ ေနာက္ျပီးေတာ့ ေက်ာင္းေဆာင္ တစ္ေဆာင္ ေဆာက္ေပးတယ္။ အဲဒီေက်ာင္းမွာေတာင္ ေနမယ့္ ေက်ာင္းသား မရွိဘူး။ သူတို႕ ေဆာက္ေပးတဲ့ ေက်ာင္းေဆာင္သစ္ေတြက ေဒသခံေတြအတြက္ အက်ိဳးစီးပြား ျဖစ္လာဖို႕မရွိဘူး။ ပညာေရးလည္း ျမင့္တက္လာဖို႕ အေျခအေန မရွိဘူး။ ဘာလဲ ဆိုလို႕ရွိရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေဒသမွာက စား၀တ္ေနေရး ေတာ္ေတာ့ကို အခက္အခဲ ရွိတယ္။ အဲဒီ တရုတ္ေတြ လုပ္လိုက္တဲ့အတြက္ ပတ္၀န္းက်င္တခုလံုးမွာ ရွိတဲ့ ျမစ္ေတြမွာလည္း ပ်က္စီးသြားျပီ။ ငါးဖမ္းလို႕လဲ မရေတာ့ဘူး။ ေဒသခံ ထက္၀က္ေက်ာ္ဟာ စား၀တ္ေနေရး အခက္အခဲ ၾကံဳေနရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႕ ေဆာက္ေပးတဲ့ ေက်ာင္းေတြကို ျမင္ေလ ကၽြန္ေတာ္တို႕က ေဒါသပိုေလဘဲ။ စားစရာ မရွွိတဲ့ ေနရာမွာ အဲဒီေက်ာင္းေတြ ဘာလုပ္မွာလဲ။
( ဒီလို အခြင့္အေရးေတြ ဆံုးရႈံးေနတာကို အထက္ အာဏာပိုင္ေတြကို တင္ျပတာေတြ မလုပ္ဘူးလား ခင္ဗ်ား)
-ကၽြန္ေတာ္တို႕က ၾကိဳးစားတုန္းဘဲ ရွိပါေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို အကူအညီေပးမယ့္သူ မရွိေသးလို႕ ဘယ္လို လုပ္ရမယ္ဆိုတာ မသိဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒါကို အခုအခ်ိန္ထိ မလုပ္ျဖစ္ေသးဘူး။ ပီးရင္ ေဒသခံေတြက အထက္ကို တင္ျပရင္လည္း ဘာမွ ထူးလာမွာ မဟုတ္ဘူးလို႕ ေျပာၾကတယ္။ ယံုၾကည္မူလည္း မရွိ ျဖစ္ေနၾကတယ္။
(ကုိယ္အစိုးရဘဲ။ တိုင္းတန္းရင္ သူတို႕သိလာမွာေပါ့။ သိရင္ ေျဖရွင္းေပးမွာေပါ့။ မဟုတ္ဘူးလား)
-ကၽြန္ေတာ္တို႕က ဒီလို မထင္ဘူး။ အခုကၽြန္ေတာ္တို႕ကို ဘ၀ပ်က္ေအာင္ လုပ္ေနတာမွာ တရုတ္ေတြသာမကဘူး။ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ လူၾကီးေတြလည္း ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေဒသမွာ ျမိဳ႕နယ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးက ေဒသႏၱရ အမိန္႕ဆိုျပီး ကန္ေပါင္တေလွ်ာက္လံုးမွာ၊ ရြာအနီး တ၀ိုက္မွာ အနီေရာင္ေနာက္ခံမွာ အျဖဴေရာင္စာတန္းနဲ႕ စည္းကမ္းခ်က္ေတြ အမ်ားၾကီး ေရးျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႕ ရြာသူရြာသားေတြကို အသိေပး ကန္႕သတ္ထားပါတယ္။ စာေရးထားတာက အမ်ားၾကီးဘဲ။ အဲဒီမွာ အဓိက အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ ကၽြဲႏြား တိရိစၦာန္ေတြ မေမြးျမဴရဘူး၊ ေပါင္းမရွင္းရဘူး၊ မီးမရႈိ႕ရဘူး၊ ေနာက္ျပီး ဥယ်ာဥ္ အသစ္မခ်ရဘူး၊ ေရမကူးရဘူး၊ ငါးမမွ်ားရဘူးဆိုျပီး ေရးထားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႕ကို တိုင္ရင္လည္း ဘာမွ ထူးလာမွာ မဟုတ္ဘူး။
( အဲသလို တားျမစ္တဲ့ အတြက္ ေဒသခံေတြမွာ အခက္အခဲေတြရွိလား)
-ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေဒသက ႏြားေတြကို လႊတ္ျပီး ေမြးတယ္။ အခု ႏြားေမြးလို႕ မရေတာ့ဘူး။ ခုလို ကန္႕ထားတဲ့ အတြက္ ဥယ်ာဥ္ျခံေျမေတြကိုလည္း မလုပ္ရေတာ့ဘူး။ ဥယ်ာဥ္ထဲမွာ ေပါင္း မခုတ္ရ။ မီးမရွိဳ႕ရဘူးဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ ဥယ်ာဥ္ေတြက ေပါင္းထျပီး ပ်က္စီးသြားတာေပါ့။ ေနာက္တစ္ခါ သယ္ယူပို႕ေဆာင္ေရး အခက္အခဲေတြရယ္၊ ေနာက္ျပီးေတာ့ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လုပ္ပိုင္ခြင့္မရတဲ့ ကန္႕သတ္ခ်က္ ရွိတဲ့အခက္အခဲ၊ ေနာက္ထပ္ ဥယ်ာဥ္ အသစ္ ထပ္မခ်ရဘူး။ ကၽြဲ ႏြားတိရိစၦာန္ေတြ ေမြးျမဴလို႕ မရဘူး။ အဲဒီမွာ အတည္တက် ေနဖို႕အတြက္တဲေတြနဲ႕ အိမ္ေတြလည္း ေဆာက္ခြင့္မေပးဘူး။ အဲဒါေတြေၾကာင့္ အခက္အခဲ ျဖစ္ေနရပါတယ္။
( ေဒသခံေတြ တိုးတက္ရာ တိုးတက္ေၾကာင္း သူတို႕က တစ္ခုတေလေတာင္ လုပ္ေပးတာမ်ိဳး မရွိဘူးလား )
-ေဒသခံျပည္သူေတြအတြက္ ဘာမွ လုပ္ေပးတာ မရွိေသးဘူး။ အဲဒီမွာ ေရကန္ၾကီးတစ္ခုေတာ့ ဆည္ဖို႕ထားတယ္။ ေဒသခံေတြကို ေရေပးမယ္ဆိုျပီး ေျပာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေဒသက အယင္တုန္းကတည္းက ေသာက္ေရ သံုးေရ အျပည့္အစံုရတဲ့ေဒသ ျဖစ္တယ္။ အဲဒီ ေရတခုေပးတာနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေဒသက ဘာမွ ထူးျခားလာမွာ မဟုတ္ဘူး။
( အဲဒီ ဆည္ကန္ေၾကာင့္ ေဒသခံေတြ ထိခိုက္နစ္နာမူေတြ ရွိေနတယ္ဆိုျပီး အသံေတြထြက္ေနတယ္။ အဲဒါဘာေၾကာင့္ပါလဲ)
-ကန္ၾကီးတခုလံုး ေရျပည့္သြားေတာ့ အဲဒီမွာ ကန္ရဲ႕ ေတာင္ဖက္ျခမ္းမွာ ပါသြားတဲ့ ဥယ်ာဥ္ ျခံေျမေတြကို သြားလာရခက္ခဲသြားတယ္။ အဲဒီ ဥယ်ာဥ္ျခံေျမကို အယင္တုန္းက ၁၀ မိနစ္ဘဲ သြားရတယ္။ အခု ၂ နာရီ ေလာက္ သြားေနရတယ္။ ဥယ်ာဥ္ေရာက္ဖို႕အတြက္ မနည္း ၾကိဳးစားျပီး သြားေနရပါတယ္။ အဲဒီ ဥယ်ာဥ္ျခံကို ျပန္ျပီး လုပ္စားဖို႕ဆိုတာ အေျခအေန လံုး၀မျဖစ္ေတာ့ဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ ဥယ်ာဥ္ကထြက္တဲ့ ကြမ္းသီးေတြ၊ ျခံထြက္ အသီး အႏွံေတြကို တျခားေနရာေတြကို သြားေရာင္းဖို႕အတြက္ သယ္ယူဖို႕ လံုး၀အခက္အခဲ ျဖစ္သြားပါတယ္။
(ဒီလို ကန္ဆည္တဲ့အတြက္ အဲဒီကန္ေအာက္မွာ ပါသြားတဲ့ ေျမေတြက ခင္ဗ်ားတို႕ ပိုင္တဲ့ ေျမေတြလား၊ အဲဒီအထဲမွာ ဥယ်ာဥ္ ျခံေျမေတြ ပါသြားတာ ရွိပါသလား)
-ဟုတ္ကဲ့ ပါသြားပါတယ္။ အဲဒီမွာ ပါသြားတာေတြအတြက္ သူတို႕ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ေလ်ာ္ေၾကးကိုေတာ့ ေလ်ာ္ေပးသြားျပီ။ ဒါေပမယ့္ ဟိုလူၾကီးက ဟုိအေၾကာင္းျပျဖတ္၊ ဒီလူၾကီးက ဒီအေၾကာင္းျပျဖတ္နဲ႕ ေဒသခံေတြက နည္းနည္းေလးဘဲ ရလိုက္ပါတယ္။
(ျပီး)
.........................
နိရဥၥရာ