ခုနွစ္သကၠရာဇ္၊ ၁၁၄၆မွာ
ေျမာက္ဦးနန္းေတာ္၊ စိုးစံေပ်ာ္ေသာ
မဟာသမၼတရာဇာ၊ ေတာင္ညာေဒ၀ီ
မေဟသီနွင့္၊ ေမာင္းမမိႆံ၊
ေျခြရံသင္းပင္း၊ ညီသားရင္းကို
ေအာက္သားဗမာ၊ ပ်ဴမိစၦာက
ေျခခ်င္းခတ္၍၊ လက္ထိပ္ပူးေနွာင္
ေဆာင္ယူအမရ၊ ဖမ္းေခၚၾက၏
ဘုရင့္ေဆြမ်ဳိး၊ နန္းရုိး၀င္သူ
မ်ဳိးေဆြေထာင္ေသာင္း၊ ဖမ္းယူေထာင္းထု
နွိပ္စက္ျပုလ်ွက္
လက္ဖမိုးကို၊ ၾကိမ္ၾကိုးနွင့္ေဖါက္
ေျပးမေရာက္ေအာင္၊ ျပြတ္သိပ္ေလွာင္စြာ
ရုိးေတာင္ကိုျဖတ္၊ ေဆာင္ယူလတ္ခါ
အစာရီစာ၊ ငတ္ျပတ္ပါ၍
သီၾကအေကာင္၊ ေတာင္ပုံယာမွ်
မ်ားျပားလွ၏
ေျမာက္ဦးနန္းေတာ္၊ ေခါင္မိုးေပၚမွ
ေၾကး၀ါျပားကို၊ ခါြ၍ယူျပီး
စာေပက်မ္းဂန္၊ ျမတ္မြန္တန္ဘိုး
အမ်ဳိးမိ်ဳးကို၊ နန္းေတာ္ထဲမွ
ယူ၍ျပီးခါ၊ မီးတိုက္ပါသည္
မိုးတိမ္ညို့ညို့၊ မွဳိင္းစို့စို့နွင့္
က်န္ရစ္ပုံမွာ၊ တစျပင္အလား
ထင္မွတ္မွားေယာင္။
ဒါြရာ၀တီ၊ အစခ်ီ၍
၀တီဓည၊ ေနာက္ဆုံးလနွင့္
နွစ္ေပါင္းငါးေထာင္၊ တည္တံ့ေအာင္ထိ
တည္ေထာင္ထြန္းကား၊ ဤျပည္ကားမူ
ေအာက္သားဗမာ၊ မေၾကျငာဘဲ
က်ဴးက်ာ္ဖ်က္ဆီး၊ ရန္စစ္မီးေၾကာင္း
ျပာပုံဘ၀ျဖစ္ခဲ့ရျပီ
တစ္ဖန္ျပန္လွစ္၊ မသစ္ဆန္းနုိင္ပါေသးေခ်။
[ဘုန္းစည္သူ]
You Are Here: Home - ကဗ်ာ , စာၾကည့္တိုက္ , သမိုင္း , အမ်ိဳးသားရီး - ေျမာက္ဦးလြမ္းခ်င္း