အဖိႏွိပ္ခံအာဏာရွင္ ႏုိင္ငံအမ်ားစုမွာ ေတာ္လွန္ေရးတရပ္ကုိ ဆင္ႏြဲဖုိ႔လုိ႔ စုိင္းစားဆုံးျဖတ္လုိက္ေက အယင္ဆုံး လုပ္ကတ္စြာက ေလ့လာေရး ပုံစံကနိန္စၿပီးေက လုပ္ကတ္စြာကုိ တြီ႕ရေရ။ ေလ့လာေရးအုပ္စု (study group) အဆင့္ကနိန္ ေျမေအာက္ပါတီ၊ ပုံမွန္ပါတီဆုိၿပီးေက တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ အဆင့္ျမင့္လာတတ္တယ္။ အကြ်န္ရုိ႕ ရခုိင္ပါတီတိ၊ ဗမာျပည္က အျခားပါတီတိကုိ ေလ့လာၾကည့္လုိက္ေက ပါတီေထာင္ဖုိ႔၊ အဖြဲ႕ေထာင္ဖုိ႔ သူငယ္ခ်င္း၊ ရင္းႏွီးမိတ္ေဆြတိကုိ “မင္းပါဖုိ႔လား…လာ အစည္းအေ၀း တက္ဖုိ႔ လားမယ္” ပုံစံ ဆြဲေခၚၿပီးေက စုဖြဲ႕ တတ္ကတ္တယ္။ ႏုိင္ငံေရး၊ ေတာ္လွန္ေရး အေတြးအေခၚကုိ ထည့္သြင္း မစုိင္းစားဘဲ ရင္းႏွီးမႈကုိ အေျချပဳထားၿပီးေက ပါတီ၊ အဖြဲ႕အစည္းတိ ေထာင္ကတ္စြာကမ်ားေရ။ ယင္းပုံစံကုိ ရင္းႏွီးမႈကုိ အေျခခံေရႏုိင္ငံေရး (Friendship-based politics) လုိ႔ သုံးသပ္ခ်င္ေရ။ ဖဲသာရွိလူ ဘ႑ာေရးမွဴးတာ၀န္၊ နည္းနည္း အသက္ႀကီးလူ ဥကၠဌ၊ အေျပာအေဟာေကာင္းေရလူ စည္းရုံးေရးမွဴး ဆုိၿပီးေက လက္တန္း တာ၀န္တိကုိ ခြဲ၀ီကတ္စြာကုိလဲ တြီ႔ရေရ။ ယင္းပုိင္ပုံစံတိစြာ ရပ္ရြာ သာေရးနာေရးအဖြဲ႕တိအတြက္ ျပႆနာအႀကီးအက်ယ္ မရွိေကေလ့ တမ်ဳိးသားလုံးကုိ ဦးေဆာင္ပနာ တုိက္ပြဲ၀င္ဖုိ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႕ ဖြဲ႕စည္းကတ္ေတ ေတာ္လွန္ေရး၊ ႏုိင္ငံေရးပါတီအတြက္ အမ်ားႀကီး စုိင္းစားဖုိ႔လုိလာေရ။
ပပြင့္လလင္း ေ၀ဖန္ရဖုိ႔ဆုိေက လက္ဟိ ရခုိင့္ေတာ္လွန္ေရး လမ္းေၾကာင္းမွာ အားရစရာတိေတာ့ ေကာင္းမတြီ႕ရ။ ယကေလ့ တခုအားေကာင္းလာစြာက ႏုိင္ငံေရး၊ ေတာ္လွန္ေရးကုိ လူငယ္တိ၊ ေက်ာင္းသားတိ အယင္ခါထက္ စိတ္၀င္စားမႈ ျပလာစြာကုိ တြီ႕ရစြာ ျဖစ္တယ္။ ကုိယ္တုိင္ကုိယ္က်ပါ၀င္ မလုပ္ေဆာင္ႏုိင္ေကေတာင္ ႏုိင္ငံေရး၊ ေတာ္လွန္ေရးစြာ ေလ့လာစရာ တခုအျဖစ္ သေဘာထား လာကတ္စြာကုိ ျမင္တြီ႕လာရေရ။ ယင္းခ်င့္က ေကာင္းေရအခ်က္တခု ျဖစ္တယ္။ ေနာက္တခုက သတင္းနည္းပညာ အက်ဳိးေက်းဇူး ေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္။ လူငယ္တိစြာ အယင္ခါထက္ တေယာက္နဲ႕တေယာက္ ရင္းႏွီးဆက္စပ္မႈ ျဖစ္လာစြာ ျဖစ္တယ္။ ႏုိင္ငံေရးနဲ႕ဆုိင္ေရ သတင္းအခ်က္အလက္တိကုိ ပုံမွန္ဖတ္ႏုိင္၊ ဖလွယ္နိန္ကတ္စြာကုိေလ့ တြီ႕ရေရ။ တခ်ဳိ႕ကေလ့ နည္းပညာကုိ လြဲမွားေရ နည္းနဲ႕ တေယာက္နဲ႕တေယာက္ အျပန္အလွန္တုိက္ခုိက္ဖုိ႕ အတြက္ေလာက္ရာ သုံးနိန္ကတ္သိေရ။ ယကေလ့ ေကာင္းမၾကာခင္ အခ်ိန္အတြင္းမွာ ယင္းမ်ဳိးအျပဳအမူတိေပ်ာက္ကြယ္လာ
းဖုိ႔လုိ႔ ယုံၾကည္ေရ။ ပစၥည္းအသစ္တခု၊ နည္းပညာ အသစ္တခုနဲ႕စၿပီးေက ထိတြီ႕ဆက္ဆံေရအခါ အကြ်မ္းတ၀င္မရွိသိလုိ႔ အသုံးက်မႈကုိ နားလည္သေဘာမေပါက္သိလုိ႔ရာ ျဖစ္တယ္။
ရခုိင္ေတာ္လွန္ေရး မေအာင္ျမင္ရေရ အေၾကာင္းတရားတိ လုိ႔ ဆုိထားေရအတြက္ ေခါင္းစဥ္ကုိ ျမင္ကတည္းကပင္ အဆုိးအျမင္ အေတြးအေခၚတိကုိ ျဖန္႔ေ၀ဖုိ႔လုိ႕ မယူဆစီခ်င္။ ဇာအတြက္လဲမိန္းေက မေအာင္ျမင္ရေရ အေၾကာင္းတရားကုိ ေျဖရွင္းႏုိင္မွရာ ေအာင္ျမင္ႏုိင္ေရ လမ္းေၾကာင္းကုိ ရာတြီ႕ဖုိ႔ဆုိေရ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႕ သုံးသပ္ထားစြာ ျဖစ္လုိ႔။ တခ်ဳိ႕အသုံးအႏႈန္းတိစြာ ေဒါသသံ သင့္ခ်င္ေကေလ့ သင့္ဖုိ႔။ ယကေလ့ ဆုိလုိရင္းကုိေရာက္ေအာင္ မသုံးမျဖစ္သုံးရစြာျဖစ္လုိ႔ စာဖတ္လူတိ နားလည္ခြင့္လြတ္ႏုိင္ဖုိ႔လုိ႕ ယုံၾကည္ေရ။
ေအနိန္႔လက္ဟိ ရခုိင္ျပည္ ျပည္တြင္း၊ ျပည္ပ ႏုိင္ငံေရးလမ္းေၾကာင္းတိစြာ ဦးတည္ခ်က္မဟိ၊ ရည္ရြယ္ခ်က္မဟိ၊ ဗ်ဴဟာမဟိ စိတ္ရူးေပါက္ ထလုပ္နိန္ကတ္စြာကုိ တြီ႕နိန္ရေရ။ ဗဟုိခ်က္မ မဟိေရ ႏုိင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈနဲ႕ ဆင္တူေရ။ ဗဟုိခ်က္မ မဟိဆုိစြာ ဦးေဆာင္ပါတီ (တပ္ဦးပါတီ)၊ ဦးေဆာင္ပုဂၢိဳလ္ မဟိလုိ႔ ဆုိလုိခ်င္စြာမဟုတ္။ ဇာအေပၚမွာ အေျချပဳၿပီးေက လႈပ္ရွားနိန္လဲဆုိစြာ ဗဟုိခ်က္မတန္ဖုိး (core value) ေပ်ာက္ဆုံးနိန္စြာ ျဖစ္တယ္။
အဂုတင္ျပဖုိ႔အေၾကာင္းအရာတိမွာ မိတ္ဆက္သေဘာအနိန္နဲ႕ ရခုိင္ျပည္လက္နက္ကုိင္ေတာ္လွန္ေ ရး၊ ပါတီတိလႈပ္ရွား လည္ပတ္ နိန္ေရ ပုံစံတိကုိ အဓိကဦးစားပီး သုံးသပ္တင္ျပထားေရ။ အျခားအေၾကာင္းအရာတိကုိ ေနာက္ရီးေရ ေဆာင္းပါးတိမွာ သုံးသပ္ တင္ျပဖုိ႕ အစဥ္အစုိင္ဟိေရ။ ရခုိင္ျပည္ေတာ္လွန္ေရး သမုိင္းတေလွ်ာက္မွာ ပါတီအမ်ဳိးမ်ဳိး၊ အဖြဲ႕အစည္းအမ်ဳိးအမ်ဳိး၊ ေခါင္းေဆာင္ အမ်ဳိးအမ်ဳိး ေပၚေပါက္ဖူးခဗ်ာလ္။ အသက္၊ သြီး၊ ေခြ်းတိေလ့ မနည္းမေနာ ပီးဆပ္ခကတ္ဗ်ာလ္။ ယကေလ့ အဂုအခ်ိန္ထိေလ့ ေအာင္ျမင္မႈ မရဟိသိ၊ ေအာင္ျမင္မႈ မရရုံေတာင္မက ေအာင္ျမင္ဖုိ႔ လမ္းစကုိေလ့ ရာမတြီ႕ ျဖစ္နိန္သိေရ။ ယင္းအတြက္နဲ႕ ေတာ္လွန္ေရးမေအာင္ျမင္ရေရ အေၾကာင္းအရင္းတိကုိ သုံးသပ္ၾကည့္မိေရေရ။
(၁) တန္လာ မတန္လာ
အဂုရခုိင္ျပည္ လက္နက္ကုိင္ေတာ္လွန္ေရးတိစြာ လူစုေရ၊ ရန္သူနဲ႕ ၀ီးေရ ေတာတနိန္ရာမွာ စခန္းခ်ေရ၊ ကုိယ္ကာယတနား ေလ့က်င့္ေရ၊ ထမင္းခ်က္စားေရ ယင္းခ်င့္စြာ ပုံမွန္ျဖစ္နိန္ေရ။ တခါတခါ ရန္သူနဲ႕ ဆုံေက “ေဘာင္း ေဘာင္း” ေလး၊ ငါး၊ ဆယ္ေခါက္ပစ္ၿပီးေက ထြက္ၿပီးကတ္တယ္။ တႏွစ္မွာ ႏွစ္ခါ သုံးခါ တုိက္ပြဲေခ်တိကုိ ျပည္သူလူထု ယုံၾကည္မႈရဖုိ႔၊ ဖဲသာ ေငြေၾကးေကာက္ခံလုိ႔ရဖုိ႕အတြက္ ဆင္ႏြဲစြာတိကုိ ၾကားသိရေရ။ ကုိယ့္ဘက္က ရဲေဘာ္တေယာက္ ႏွစ္ေယာက္ က်ဆုံးေရ၊ ရန္သူ႔ ဘက္က ေလး၊ ငါးေယာက္ က်ဆုံးေရ။ ယေလာက္လုိ႔ရာ ျမင္တြီ႕ရေရ။ ကုိယ့္ဘက္က ရဲေဘာ္ တေယာက္၊ ႏွစ္ ေယာက္က်စြာနဲ႕ ရန္သူ႕ဘက္က ေလး၊ ငါးေယာက္ က်စြာနဲ႕ တန္လာ မတန္လာ စုိင္းစားၾကည့္မိေရ။ အဂုအခ်ိန္မွာ ေတာ္လွန္ေရး လုပ္ဖုိ႔လူ ကေကာင္း ရွားလားဗ်ာလ္။ ေတာ္လွန္ေရးမ်ဳိးဆက္ျပတ္တယ္လုိ႔ ေျပာရဖုိ႕လား၊ လူငယ္တိေရစီးေၾကာင္းေျပာင္းစြာ လုိ႔ ဆုိရဖုိ႕လား။ အထူးသျဖင့္ လက္နက္ကုိင္ေတာ္လွန္ေရးကုိ စိတ္၀င္စားၿပီးေက ကုိယ္တုိင္ကုိယ္က်ပါ၀င္လုပ္ဖုိ႕ လူရွားေရ။ ရခုိင္သား တေထာင္ မွာ တေယာက္မရွိ။ ယင္းအတြက္နဲ႕ ေတာတြင္းေျပာက္က်ားစစ္ကုိ အကြ်န္႕အေနနဲ႕ ပီးဆပ္ရစြာမတန္လုိ႔ ယူဆလာေရ။ ယင္းခ်င့္ ထက္ ၿမိဳ႕တြင္းေျပာက္က်ားစစ္ကုိ ေဖာ္ေဆာင္ႏုိင္ေက ပုိလုိ႔အျမတ္မရႏုိင္လာဆုိေရ အေတြးတိကုိ ျဖစ္လာစီေရ။ အဂုမွ မဟုတ္၊ လြန္ခေရ အႏွစ္ (၂၀) ေက်ာ္ေလာက္က မာနယ္ပေလာကုိ ႀကီးစုိးထားေရအခ်ိန္ကပင္ စုိင္းစားမိေရ။ ယကေလ့ တဖြဲ႕ကေလ့ အေလးအနက္ မစုိင္းစားခ။ ယင္းအတြက္နဲ႕ လက္ကုိင္ေတာ္လွန္ေရးကုိ စိတ္၀င္စားလူတိအေနနဲ႕ ေတာတြင္းကပင္ ၿမိဳ႕တြင္း ေျပာက္က်ားစစ္ကုိ ကူးေျပာင္းဖုိ႔စြာကုိ အဂုအခ်ိန္မွာ အေလးအနက္စုိင္းစားဖုိ႔လုိအပ္တယ္ ။ အဂုအခ်ိန္မွာ ပုိလုိ႕ျဖစ္သင့္ေရလုိ႔ ယူဆေရ။ ယကေလ့ လက္ဟိအေျခအေနထိ တခုအဖြဲ႕အစည္းကေလ့ ေတာတြင္းကပင္ ၿမိဳ႕တြင္းကုိ ေျပာင္းလဲႏုိင္ဖုိ႔ အလား အလာမဟိသိ။ ရခုိင္အဖြဲ႕အစည္းတခုတည္းကုိ ဆုိလုိစြာမဟုတ္။ တျခားလူမ်ဳိးစု အဖြဲ႕အစည္းအားလုံးမွာေလ့ ယင္းအတုိင္းသိ။ တုိးတက္ေျပာင္းလဲနိန္ေရ စစ္ေရးအေတြးအေခၚတိကုိ လက္ခံမက်င့္သုံးႏုိင္ကတ္သိ။ တခ်ဳိ႕ႏုိင္ငံတိက ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႕အစည္း တိ ေျပာင္းလဲလားစြာ ၾကာဗ်ာလ္။ ေတာတြင္းကပင္ ၿမိဳ႕တြင္းေျပာက္က်ားစစ္ ကူးေျပာင္းဖုိ႔စြာ လြယ္စြာေတာ့မဟုတ္။ အဂု လက္ဟိ ႏုိင္ငံတကာ အခင္းအက်င္းနဲ႕ မီဒီယာ အာရုံစုိက္မႈတိစြာ ၿမိဳ႕နဲ႕ေတာ အမ်ားႀကီးကြာလားစြာကုိ တြီ႕ရေရ။ ယင္းခ်င့္ကုိ ဗ်ဴဟာေျမာက္စုိင္းစားေရ ေနရာမွာ ထည့္သြင္းစုိင္းစားသုံးသပ္ဖုိ႔ လုိေရ။ ေတာ္လွန္ေရးေရရွိန္ကုိ အမ်ားႀကီးအေျပာင္းအလဲ ျဖစ္စီ ႏုိင္ေရ။ ၿမိဳ႕မွာရန္သူ႕လူတေယာက္ သီစြာနဲ႕ ေတာမွာ ရန္သူတေယာက္သီစြာ စကားအမ်ားႀကီး ေျပာလာေရ။ အဂုလက္ဟိ ရခုိင္ လက္နက္ကုိင္ေတာ္လွန္ေရးနဲ႕ ဆက္စပ္ၿပီးေက ေျပာရဖုိ႕ဆုိေက ရခုိင္လက္နက္ကုိင္ ေတာ္လွန္ေရတပ္ဆုိစြာကုိ နယ္ေျမခ်ဲ႕ထြင္ ေရးအတြက္ ရည္ရြယ္ၿပီးေက တည္ေဆာက္ထားေရ တပ္လုိ႔လဲ မျမင္မိ။ နယ္စပ္မွ အေျခစုိက္ၿပီးေက ျပည္သူတိဘက္က ဖဲသာ ေကာက္ဖုိ႔ တည္ေဆာက္ထားေရ ေခါင္းေဆာင္တိခပုိက္ေဆာင္တပ္တိ နဲ႕ တူနိန္ေရ။ ေအခ်င့္က ပကတိျဖစ္ပ်က္နိန္ေရ အေျခ အေနအရ ေျပာရစြာျဖစ္တယ္။ တခ်ဳိ႕ရုိ႕ ႀကိဳက္ခ်င္မွ ႀကိဳက္ကတ္ဖုိ႕။ တန္လာမတန္လာဆုိစြာမွာ ေအအခ်က္ေလ့ အခ်က္ တခ်က္အေနနဲ႕ပါေရ။ ရခုိင္အမ်ဳိးသားေရးအတြက္ အမိအဖကုိ ပစ္၊ ညီအစ္ကုိေမာင္ႏွမကုိ ပစ္၊ သား မယား၊ ဘ၀ကုိ ပစ္လာၿပီးမွ ေတာထဲမွာ ႏွစ္ေပါင္းအၾကာႀကီး အကုန္ခံနိန္ရစြာ တန္လာ မတန္လာ စုိင္းစားဖုိ႕လုိလာေရ။
(၂) ပါတီေလ့လာေရး
ပါတီတခုမွာ ပါတီေလ့လာေရးဆုိစြာကုိ ေဘာင္ခတ္ထားလုိ႔မရႏုိင္။ ပါတီရဲေဘာ္တိေခါင္းထဲကုိ ျပင္ပက အေတြးအေခၚတခု (ႏုိင္ငံေရးအေတြးအေခၚ၊ ရန္သူဘက္က လာေရ အေတြးအေခၚေလ့ ျဖစ္ႏုိင္ပါေရ) ၀င္လားေက ပါတီၿပိဳကြဲလားဖုိ႕ဆုိေရ အေတြးနဲ႕ ပါတီေခါင္းေဆာင္တိစြာ ရဲေဘာ္တိ စာပီေလ့လာေရး၊ မီဒီယာတိနဲ႕ အဆက္အစပ္တိကုိ ပိတ္ပင္ထားလုိ႔မရ။ ခုိင္မာေရအေတြး အေခၚတခုကုိ ကုိင္စြဲထားေက ဇာအေတြးအေခၚကုိမဆုိ ေခ်ဖ်က္ႏုိင္ေရ၊ ၾက့ံၾက့ံခံႏုိင္ေရ။ ခုိင္မာေရ၊ အစမ္းသပ္ခံႏုိင္ေရ အေတြး အေခၚကုိ မတည္ေဆာက္ႏုိင္ဘဲ ပါတီကုိ လူအေရအတြက္မ်ားဖုိ႔ တခုတည္းနဲ႕ တည္ေဆာက္ေက တပ္တြင္းပုန္ကန္မႈတိထိ ျဖစ္လားႏုိင္ေရဆုိစြာကုိ သတိခ်ပ္ဖုိ႕သင့္ေရ။ ခြဲထြက္ေရ၊ ပါတီ ႏွစ္ျခမ္းကြဲေရ အဆင့္ထိ ျဖစ္လားႏုိင္ေရ။ ေအခ်င့္ကုိ မဖတ္ရ ထုိခ်င့္မေလ့လာရ တားျမစ္ထားလုိ႔ မရႏုိင္။ ပါတီတြင္းမွာ ပန္းေပါင္းတရာ ပြင့္ဖုိ႔လုိေရ၊ အေတြးအေခၚေပါင္းစုံ ဖြံ႕ၿဖိဳးနိန္ဖုိ႔ လုိအပ္တယ္။ အေတြးအေခၚေပါင္းစုံအၿပိဳင္အဆုိ င္ ေဆြးေႏြးနိန္ဖုိ႔ လုိအပ္တယ္။ ေယမွရာ အေကာင္းဆုံးအေတြးအေခၚကုိ ေရြးခ်ယ္ လုိ႔ရႏုိင္ဖုိ႕။ ရခုိင္သားတိအားလုံး လက္ခံႏုိင္ေရ ေတာ္လွန္ေရ၊ အေကာင္းဆုံးအေတြးအေခၚတခု ေပၚထြက္လာႏုိင္ဖုိ႔။ ၾကားရ သေလာက္ ေတာထဲမွာနိန္ေရ ရဲေဘာ္တိမွာ နယ္စပ္ကဗမာအဖြဲ႕အစည္းတိ ထုတ္ေတစာအုပ္၊ စာေစာင္တိကုိ တေမွ်ာ္ေမွ်ာ္ ေစာင့္နိန္ရေရလုိ႔ သိရေရ။ ယင္းသတင္းကုိ ၾကားရလုိ႔ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိေရ။ ႏုိင္ငံေရး၊ ေတာ္လွန္ေရးနဲ႕ ပတ္သက္ေတ တခ်ဳိ႕ စာအုပ္တိကုိ လူႀကံဳနဲ႕တတ္ႏုိင္သေလာက္ ေတာထဲက ရဲေဘာ္ေခ်တိအတြက္ ပုိ႔ျဖစ္တယ္။ ေအခ်င့္စြာ ရဲေဘာ္တိ ေတာထဲမွာနိန္ၿပီးေက အေတြးအေခၚသီ၊ စိတ္ဓါတ္သီ၊ ဘ၀ပါသီလားႏုိင္ေရ အေျခအေနျဖစ္တယ္။ ပါတီမွာ ေခါင္းေဆာင္ တာ၀န္ကုိယူထားေရပုဂၢိဳလ္တိ အေနနဲ႕လဲ ကုိယ့္ရဲေဘာ္တိကုိ ကုိယ့္ သား၊ သမီးပုိင္ ကုိယ္ခ်င္း စာတတ္ဖုိ႔လုိေရ။ ျပည္တြင္း ျပည္ပက ႏုိင္ငံေရး၊ ေတာ္လွန္ေရး ဗဟုသုတရႏုိင္ရစီေရ စာအုပ္၊ ေဆာင္းပါးတိ၊ စာတမ္းတိကုိ ေလ့လာေရးအတြက္ ျဖည့္ပီးဖုိ႔လုိအပ္တယ္။ တခုစုိင္းစားမိစြာက ရဲေဘာ္တေယာက္ကုိ ေရဒီယုိတလုံးက် ေထာက္ပံ့ပီးႏုိင္ေက အမ်ားႀကီးအက်ဳိးဟိႏုိင္ ေရ။ ပါတီအေတြးအေခၚကုိ ခုိင္မခုိင္ စမ္းသပ္ႏုိင္ဖုိ႕နဲ႕ ပါတီႏုိင္ငံေရးဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္ လာဖုိ႔အတြက္ တခုတည္းရွိေရနည္းလမ္းေရ ပါတီေလ့လာေရးရာ ျဖစ္တယ္ဆုိစြာကုိ ပါတီတုိင္း ဆုတ္ကုိင္ထားသင့္ေရ။ ယင္းခ်င့္ကုိ တစုိက္မတ္မတ္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ လုပ္ေဆာင္ပီးဖုိ႔လဲလုိအပ္တယ္။
(၃) အေျပာင္းလဲကုိ လုိလားေရ စိတ္
ေနာက္တခုက ပါတီတခုမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းတခုမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ပုံမွန္အေျခအေနကုိ မႀကိဳက္ မႏွစ္သက္လုိ႔ လမ္းေၾကာင္း သစ္ ေဖာက္ခ်င္လူတိအမ်ားႀကီးရွိေရ။ ယင္းခ်င့္ကုိ လမ္းေၾကာင္းသစ္ ေဖာက္ခ်င္ေရလူတိလုိ႔ ဆုိကတ္တယ္။ စြန္႔ဦးထြက္တီထြင္ ရွင္လုိ႔လဲ သုံးႏႈန္းကတ္တယ္။ ယင္းလူတိအေတြးအေခၚစြာ သာမန္လမ္းရုိးေဟာင္းက အေတြးအေခၚတိနဲ႕ တူႏုိင္ဖုိ႔မဟုတ္။ ယင္းစိတ္ဓါတ္မ်ဳိးရွိေရ လူသစ္တိကုိ တခ်ဳိ႕လမ္းေဟာင္းက လူတိက အျမင္မၾကည္မႈတိနဲ႕ နိမ္ခ်ေက ဆက္ဆံခ်င္စြာတိေလ့ တခ်ဳိ႕ ပါတီတိမွာ တြီ႕ရေရ။ လမ္းေၾကင္းသစ္တိ၊ အေတြးအေခၚသစ္တိ၊ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္အသစ္တိစြာ ယင္းပုိင္ ေဖာက္ထြက္ခ်င္ေရ လူတိဘက္က ထြက္လာတတ္တယ္။ အနီးစပ္ဆုံးဥပမာပီးရဖုိ႕ဆုိေက ရခုိင္ေတာ္လွန္ေရးထဲက ဗုိလ္ရာဇာရုိ႕ပုိင္ လူမ်ဳိးတိ ျဖစ္တယ္။ ဗုိလ္ရာဇာေစာ္ ႏွစ္ေပါင္းအၾကာႀကီး တုိးတက္မႈေလ့မဟိ ပ်က္စီးမႈလဲမဟိ အသက္တိႀကီးရင့္လာၿပီးေက ေအအတုိင္း ေတာထဲမွာ ၀ါးတုတ္ခ်ဳိး၊ ကင္းေစာင့္ဘ၀နဲ႕အေျခအေနကုိ ေျပာင္းလဲဖုိ႔အတြက္ ဖဲသာ၊ လက္နက္စြာ အဓိကက်ေရလုိ႔ ေတြးေခၚ ခေရ။ ေယခါ အေတြးအေခၚေဟာင္းနဲ႕ အေတြးအေခၚသစ္ ပဋိပကၡစြာ ေပၚလာေရ။ ယင္းခ်င့္က ေတာ္လွန္ေရးတခု၊ သမုိင္းတခုမွာ ျဖစ္ရုိးျဖစ္စဥ္ တခုရာျဖစ္တယ္။ ေနာက္ဆုံး သူ႔ပါတီထဲမွာ အေျပာင္းအလဲ လုပ္လုိ႔ မရ၊ အဂုလူတိနဲ႕ ေရွ႕တုိးလုိ႔ မရဆုိေရစိတ္နဲ႕ သီးျခား Arakan Army ျဖစ္လားခရေရ။ ရခုိင္ေတာ္လွန္ေရး ေခတ္သစ္စာမ်က္ႏွာတခုကုိ လူမ်ဳိးတုိင္း အထင္ႀကီးေလးစား ေလာက္ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ပီးႏုိင္ခေရ။ ယကေလ့ “ဘုန္းႀကီးလုိ႔ အသက္မရွည္”ဆုိပုိင္ အသက္ငငယ္ရရြယ္နဲ႕ က်ဆုံးလား ခရစြာ ၀မ္းနည္းဖုိ႕ေကာင္းေရ။ ကရင္မွာဆုိေက ဗုိလ္ခ်ဳပ္ျမကုိ ညႊန္းရဖုိ႕။ KNU အတြင္းမွာ တဗုိလ္တမင္းနဲ႕ ဆုံးျဖတ္ခ်က္တခု ခ်က္လို႔မရ ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ခရီးမေရာက္ျဖစ္နိန္စြာကုိ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ျမက အဖြဲ႕အစည္းတြင္း အာဏာသိမ္းၿပီးေက ကရင္ေတာ္လွန္ေရးကုိ ဦးေဆာင္ခရေရ။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ျမဦးေဆာင္ေရ ကရင္ေတာ္လွန္ေရးစြာ ရန္သူကပါ၊ ကမၻာကပါ အသိအမွတ္ျပဳရေရ အဆင့္ျဖစ္ခရေရ။ ဗုိလ္ရာဇာရုိ႕ပုိင္၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ျမရုိ႕ပုိင္ လူတိက (one in a million) လုိ႔ ဆုိရဖုိ႕။ အေျပာင္းအလဲကုိ လုိလားစိတ္၊ ကုိယ့္လူမ်ဳိးကုိ လူနဲ႕ သူနဲ႕ တူေအာင္ ဆက္ဆံခံရဖုိ႕ဆုိေရ စိတ္ဓါတ္နဲ႕ တုိက္ပြဲ၀င္ခေရ မ်ဳိးခ်စ္ပုဂၢိဳလ္တိလုိ႔ ဆုိရဖုိ႕။ ယင္းအတြက္နဲ႕ ပါတီအဖြဲ႕အစည္း တခုစြာ ပုိေကာင္းေရအေျပာင္းအလဲတိကုိ ဖန္တီးယူဖုိ႔အတြက္ လမ္းဖြင့္ပီးထားဖုိ႔လုိအပ္တယ္။ အေတြးအေခၚသစ္၊ လုပ္နည္း လုပ္ဟန္ အသစ္တိကုိ ေနရာပီးဆက္ဆံတ္ဖုိ႔ လုိအပ္တယ္။ မဟုတ္ေက “အသက္ႀကီးလုိ႔ ဘုန္းမႀကီး” ဆုိပုိင္ တျဖည္းျဖည္း လုံးပါး ပါးၿပီးေက ေပ်ာက္ကြယ္လားႏုိင္ေရ။
(၄) ႏုိင္ငံေရးေရရွိန္
ေနာက္တခုက ႏုိင္ငံေရးေရရွိန္ျဖစ္တယ္။ ပါတီတခုမွာ ေတာ္လွန္ေရး၊ ႏုိင္ငံေရးေရရွိန္ တေယာက္နဲ႕ တေယာက္ တူႏုိင္ဖုိ႔မဟုတ္။ ေနာက္ၿပီးေက တေယာက္နဲ႕ တေယာက္ ဗီဇဥာဏ္ေလ့ တူႏုိင္ဖုိ႔မဟုတ္။ ဆုိင္ရာဆုိင္ရာ လူတန္းစားအလုိက္၊ ျဖတ္သန္းလာေရ လူမႈအသုိင္းအ၀ုိင္းအလုိက္ ႏုိင္ငံေရးေရရွိန္၊ ဗီဇ၊ အက်င့္ တခုေလ့ တူဖုိ႔ မဟုတ္။ ယင္းပုိင္ မတူစြာကုိ တူေအာင္ညိႈမယ္ဆုိၿပီးေက အတင္းအဓမၼ လုပ္လုိ႔မရႏုိင္။ ယင္းပုိင္အတင္းအဓမၼညိႈယူလုိ႔ တခ်ဳိ႕ရခုိင္အဖြဲ႕အစည္းတိမွာ စြမ္းရည္ရွိေရ၊ အျမင္ ထက္ျမက္ေရ ႏုိင္ငံေရးသမားတိ မဟိသေလာက္ အားနည္းနိန္စြာကုိ တြီ႕ရေရ။ ယင္းအတြက္နဲ႕ လက္ဟိျမင္နိန္ရေရ ရခုိင္ႏုိင္ငံေရးသမား အမ်ားစုဆုိစြာ “ငါရုိ႕ ရခုိင္ျပည္ကုိ ဗမာတိ ၁၇၈၄ မွာ သိမ္းခေရ၊ အဂုေလ့ ရခုိင္တိကုိ ဗမာတိႏုိင္စားနိန္ေရ၊ ငါရုိ႕ ေတာ္လွန္ရဖုိ႕၊ ကုလားတိေလ့ ရခုိင္ျပည္ကုိအရွင္ခံနိန္ေရ၊ ငါရုိ႕ဆုံးရႈံးလားစြာ လြတ္လပ္ေရး၊ ယင္းအတြက္နဲ႕ လြတ္လပ္ေရး ရေအာင္ လုပ္ရဖုိ႕”ဆုိေရ စကားထက္ အပုိ မေျပာႏုိင္။ “ငါ့ရုိ႕ ယင္းအတြက္နဲ႕ စည္းရုံးဖုိ႕လုိေရ၊ စည္းရုံးဖုိ႔ ငါရုိ႕ ပါတီကုိ ေထာက္ခံ၊ ေငြေၾကးေထာက္ပံ့” ဆုိရုံေလာက္ရာဟိေရ။ အမွန္တကယ္ ႏုိင္ငံေရး အရည္အခ်င္းရွိေရလူဆုိစြာ သမုိင္းကုိ အလြတ္က်ၿပီးေက ေျပာျပ နိန္ရုံေလာက္နဲ႕မရ။ ဖဲသာတခုတည္းအတြက္ လူၿပိန္းႀကိဳက္ႏုိင္ငံေရးတိကုိ အတုံးလုိက္အခဲလုိက္ ခ်ျပ စည္းရုံးနိန္စြာကုိ တြီ႕နိန္ရေရ။ ယခ်င့္ကုိ ေစတနာရွိေရ ျပည္သူ႕ႏုိင္ငံေရးသမားတိလုိ႔ မေခၚႏုိင္။ ဖဲသာရလုိမႈတခုတည္းနဲ႕ ႏုိင္ငံေရးအသိဥာဏ္ မဖြံ႕ၿဖိဳးသိေရလူတိအႀကိဳက္ လုိက္လုပ္နိန္ကတ္စြာလုိ႔ရာ ေျပာရဖုိ႕။ အမွန္တကယ္ ျဖစ္သင့္စြာကား လူတုိင္း ႏုိင္ငံေရးဗဟုသုတ၊ အသိဥာဏ္၊ ႏုိင္ငံေရးေရရွိန္ျမင့္တက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ပီးသင့္ေရ။ ယင္းအတြက္နဲ႕ ႏုိင္ငံေရးသမား၊ ေတာ္လွန္ေရးသမားလုိ႔ ခံယူလူတိကုိယ္တုိင္ ႏုိင္ငံေရးေရရွိန္ ေကာင္းနိမ့္က်နိန္စြာကုိ တြီ႕ရေရ။ ကုိယ့္စြာကုိ ျပင္ဆင္မႈ၊ ေလ့လာမႈေလ့မရွိကတ္။ “ဟိက ႏြားက ေကာက္လုိ႔လားေက၊ ေနာက္ကႏြားကေလ့ ေကာက္လုိ႕လားဖုိ႕” ဆုိစြာကုိ သတိျပဳသင့္ေရ။ ယင္းပုိင္ လူၿပိန္းႀကိဳက္ ႏုိင္ငံ ေရးသမားတိ ဦးေဆာင္နိန္ေရ ဇာပါတီ၊ အဖြဲ႕အစည္းတိကုိမဆုိ ႏုိင္ငံေရး၊ ေတာ္လွန္ေရး ဗဟုသုတရွိေရ၊ ေလ့လာလုိက္စားေရ လူတိက လက္ခံအသိအမွတ္ မျပဳႏုိင္စြာ ေသခ်ာေရ။ ယင္းခ်င့္စြာ အမ်ဳိးမခ်စ္လုိ႔လဲမဟုတ္။ လုံး၀လြတ္လပ္ေရး၊ ဖယ္ဒရယ္ - လုံးလာ၊ ျပားလားမသိစြာကုိ ႀကိဳက္စြာေရြး ဆုိလုိ႔ေျပာလုိ႕မရ။ အနစ္သာရျပည့္ေရ ေရြးခ်ယ္မႈဆုိစြာ အသိဥာဏ္ကလာစြာ ျဖစ္ တယ္၊ ခံစားခ်က္က လာစြာမဟုတ္။ သူငယ္တန္းအေခ်ကုိ ဆရာ၀န္လုပ္ခ်င္လာ၊ အင္ဂ်င္နီယာလုပ္ခ်င္လာ လားမိန္းစြာနဲ႕ တူနိန္ ေရ။ ယင္းအတြက္နဲ႕ ႏုိင္ငံေရးေရရွိန္ တုိးတက္လာဖုိ႔စြာ ေကာင္းအေရးႀကီးေရ။ ရခုိင္တမ်ဳိးသားလုံး ႏုိင္ငံေရးေရရွိန္ မျမႇင့္သေရြ႕ ရခုိင္ျပည္ေတာ္လွန္ေရး အားေကာင္းဖုိ႔ အလားအလာမဟိႏုိင္။ ယင္းအတြက္နဲ႕ ႏုိင္ငံေရးေရရွိန္ျမင့္မားလာဖုိ ႔ကုိ တမ်ဳိးသားလုံး တာ၀န္တရပ္အေနနဲ႕ အေကာင္အထည္ေဖာ္ ေဆာင္ရြက္သင့္ေရ။
(၅) ဖဲသာ
ေနာက္ဆုံးတခ်က္အေနနဲ႕ အမွန္တကယ္ ေတာ္လွန္ေရးသမား၊ ႏုိင္ငံေရးသမားဆုိေရလူတိစြာ အေခ်ာင္သမားတိ၊ ကုိယ့္အတၱမွာ အေျချပဳၿပီးေက လႈပ္ရွားနိန္ေရ လူတိဘက္မွာ ဖဲသာနဲ႕ ေစ်းျဖတ္ခံနိန္ရေရ ကိစၥျဖစ္တယ္။ ယင္းခ်င့္စြာ ေတာ္လွန္ေရးသမား၊ ႏုိင္ငံေရးသမားကုိ အျပင္က ႏုိင္ငံေရး၊ ေတာ္လွန္ေရးကုိ နားမလည္ေရလူတိက ေစ်းျဖတ္တယ္ဆုိေက လက္ခံႏုိင္ေရ။ အဂုက ယပုိင္မဟုတ္။ ပါတီအတြင္းမွာ ေစ်းျဖတ္ခံနိန္ကတ္ရစြာျဖစ္တယ္။ ပါတီထဲက ႏုိင္ငံေရး၊ ေတာ္လွန္ေရး ေရရည္အျမင္ရွိလူ၊ ေတြးေခၚစုိင္းစားႏုိင္ေရလူတိစြာ ဖဲသာရွာဖုိ႕ တတ္ခ်င္မွ တတ္ကတ္ဖုိ႕။ ယင္းခ်င့္စြာ အစြမ္းအစမဟိလုိ႕လုိ႔ ေျပာလုိ႔မရ။ ဖဲသာရွာဖုိ႔ စြာကုိ စိတ္မ၀င္စားဘဲ ႏုိင္ငံေရး၊ ေတာ္လွန္ေရးထဲမွာ သူ႕အေတြးကုိ ႏွစ္ျမဳပ္ထားစြာ ျဖစ္ႏုိင္ေရ။ ယင္းပုိင္ သက္တမ္းရင့္၊ ႏုိင္ငံေရး နဲ႕ဆုိင္ေရ အရည္အခ်င္း ျပည့္မီွေရ ႏုိင္ငံေရး၊ ေတာ္လွန္ေရးသမားတိစြာ ပါတီမွာ ၾသဇာအာဏာ မဟိစြာကုိ တြီ႕နိန္ရေရ။ အေၾကာင္းအရာက ဖဲသာမရွာပီးႏုိင္ဆုိေရ အေၾကာင္းအရင္းျဖစ္တယ္။ ယင္းအတြက္နဲ႕ အေတြးအေခၚ ထက္ျမက္ေတလူတိ၊ ႏုိင္ငံေရး၊ ေတာ္လွန္ေရးကုိ တစုိက္မမတ္ ေလ့လာနိန္ေရပုဂၢိဳလ္တိ တင္ျပအႀကံျပဳေရ အေတြးအေခၚ ေကာင္းတိစြာေလ့ ေဂ်ာင္ထုိး ခံရစြာတိဟိနိန္ေရ။ ယင္းအတြက္ ပါတီစြာ သက္တမ္းရာၾကာလာေရ ႏုိင္ငံေရးအရ၊ စည္းရုံးေရးအရပါ တ၀ဲလည္လည္ ျဖစ္နိန္ ကတ္ရေရ။ ဖဲသာရွာပီးႏုိင္ေရ လူတိကား ပါတီမွာေလ့ ၾသဇာဟိ၊ ထမင္းရွင္ပုိင္ေလ့ အထင္ခံရ၊ ရဲေဘာ္တိကုိေလ့ တပည့္ပုိင္၊ အခုိင္းအေစတိပုိင္ ခုိင္း၊ ကုိယ့္ေလ့ ေတာ္လွန္ေရးဘူဇြာ ျဖစ္ၿပီးေက သာယာနိန္ကတ္စြာတိကုိ တြီ႕ရ။ သူရုိ႕စြာ လက္ဟိ အေျခအေနကုိ ပ်က္လားဖုိ႔စြာကုိ ေၾကာက္တယ္။ ပါတီကုိျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးလုပ္ ေက အဂုရဟိထားေရ သူရုိ႕အေနအထား ေပ်ာက္လားဖုိ႔စြာကုိ ေၾကာက္တတ္တယ္။ ယင္းအတြက္နဲ႕ ေအအတုိင္း (status quo) ကုိ ထိန္းထားကတ္စြာကုိေလ့ တြီ႕ရေရ။ ဖဲသာ မရွာပီး ႏုိင္ေရ ႏုိင္ငံေရး၊ ေတာ္လွန္ေရး အေျမာ္အျမင္္ရွိေရလူတိ တင္ျပေရ လက္ဟိ ကမၻာ့အေျခအေန၊ ဗမာျပည္ႏုိင္ငံေရး အေျခအေန၊ ရခုိင္ျပည္ႏုိင္ငံေရးအတြက္ ျဖစ္သင့္ေရေပၚလစီတိစြာ ေဘးေရာက္လားရတတ္တယ္။ ယင္းပုိင္ ေပၚလစီအေဟာင္း တိ၊ အေတြးအေခၚအေဟာင္းတိ၊ လက္ဟိအေျခအေနနဲ႕မကုိက္ညီေရ ႏုိင္ငံေရးလုပ္ငန္းစုိင္တိ ေနာက္ကြယ္က အေၾကာင္းအရင္း ေနာက္ခံတိကုိ ႏုိင္ငံေရး၊ ေတာ္လွန္ေရးကုိ စာအုပ္စာေပဖတ္ၿပီးေက စိတ္၀င္စားလာေရလူငယ္တိ ရိပ္မိဖုိ႕မလြယ္။ ေအခ်င့္က လူတေယာက္၊ အဖြဲ႕အစည္းတခု ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အေျခတည္လာၿပီးမွ ျဖစ္လာေရအေၾကာင္းအရာတိ ျဖစ္နိန္ေရ။ ပါတီတြင္းက တခ်ဳိ႕ရုိ႕ ရိပ္မိကတ္တယ္။ ယကေလ့ သူရုိ႕ေလ့ ဖဲသာရွာပီးႏုိင္ေရ လူတိမြီးစပ္ခံရလုိ႕၊ ေ၀စုခြဲလုိ႕ ေက်နပ္နိန္ကတ္တယ္အတြက္ အေျပာင္းအလဲလုပ္သင့္စြာကုိ သိေကေလ့ တခုအသံေလ့မထြက္ဘဲ ၿငိမ္နိန္ကတ္တယ္။ ယင္းပုိင္အေၾကာင္းအရာတိကုိ တခ်ဳိ႕ ႏုိင္ငံေရး၊ ေတာ္လွန္ေရးမွာ ထထဲ၀၀င္ပါ၀င္ဖူးေရလူတိက တစုံတရာ နားလည္သေဘာေပါက္ကတ္တယ္။ ယင္းပုိင္ ေတာ္လွန္ေရး ဘူဇြာ ေပါက္စတိစြာ အမ်ားႀကိဳက္ (populism) ကုိ ဆုတ္ကုိင္ၿပီးေက ႏုိင္ငံေရးအရ မရင့္က်က္ေရလူတိ ျဖစ္တတ္ေတ စိတ္ခံစားမႈ ႏုိင္ငံေရး (Emotional Politics) မွာ အေျချပဳၿပီးေက အျမတ္ ထုတ္နိန္ကတ္တယ္။
နိဂုံးခ်ဳပ္ေျပာခ်င္စြာက အထက္မွာေျပာခေရ အေၾကာင္းအရင္း (၅) ခ်က္စြာ ရခုိင္သမုိင္းေၾကာင္းတေလွ်ာက္မွ ာ လက္ဟိ အေျခအေနထိ ျဖစ္နိန္ေရ အေၾကာင္းအရာတိလုိ႔ သုံးသပ္မိေရ။ ေအအေျခအေနတိကုိ ေက်ာ္လႊားႏုိင္မွရာ ရခုိင္ေတာ္လွန္ေရးကုိ စၿပီးေက အုတ္ျမစ္ခ်တည္ေဆာက္လုိ႔ ရႏုိင္ဖုိ႔လုိ႕ယုံၾကည္ေရ။ ယင္းပုိင္အေၾကာင္းအရာတိကုိ မျပဳျပင္ဘဲ စည္းရုံးရဖုိ႕ ညီညြတ္ရဖုိ႕ ဆုိေရ အေပၚအယံအေၾကာင္းအရာတိကုိရာ ျပႆနာအရင္းအျမစ္လုိ႔ ထင္မွတ္နိန္ကတ္ေက ေအအတုိင္း တ၀ဲလည္လည္ ဟိနိန္ ဖို႕သိ။ ေခတ္တိ၊ ႏွစ္တိ၊ အခ်ိန္တိရာ ေျပာင္းလီဖုိ႔ ေအအေတြးေခၚဆုိး၊ ဥာဏ္ဆုိးတိ ဟိနိန္သေရြ႕ ေတာ္လွန္ေရးအရွိန္အဟုန္ တခုစြာ ပပီပျပင္ျဖစ္လာႏုိင္ဖုိ႕မလြယ္။ ေအခ်င့္က ႏွစ္ေပါင္းအၾကာႀကီး ရခုိင့္ေတာ္လွန္ေရးမွာ အေျခက်နိန္ေရ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္ တိျဖစ္ေတပုိင္ ေအခ်င့္တိကုိ အယင္ေတာ္လွန္ေျပာင္းလဲႏုိင္ဖုိ႕ အတြက္ အရည္အခ်င္းဟိေရ၊ အျမင္အေျမာ္ဟိေရ၊ ပီးဆပ္စြန္႔လႊတ္ လူတိ ရခုိင္သားထဲမွာ အမ်ားႀကီးလုိအပ္တယ္။ ရခုိင္ေတာ္လွန္ေရးကုိ ျပည္သူတိ ဇာအတြက္စိတ္မ၀င္စားကတ္လဲ အေျဖတိစြာ ေလ့ အထက္မွာတင္ျပခေရ အခ်က္ (၅) ခ်က္ထဲမွာ တစိတ္တပုိင္းအေနနဲ႕ ပါဖုိ႕ထင္ေရ။ ႏုိင္ငံေရးျဖစ္စဥ္တခု၊ အျဖစ္ အပ်က္တခု၊ ပဋိပကၡတခုကုိ ခ်ဥ္းကပ္ေတေနရာမွာ ဆႏၵစြဲကင္းႏုိင္ဖုိ႕ လုိေရပုိင္ ငါ့ပါတီ၊ ငါ့အဖြဲ႕အစည္း၊ ငါ့လူမ်ဳိး ဆုိစြာတိကုိ ခ၀ါခ်ၿပီးေက ရႈျမင္တတ္ဖုိ႔လဲ လုိေရ။ အေၾကာင္းအရာတခုကုိ ကုိယ္က ဇာအျမင္က ၾကည့္ေလဆုိစြာ ေကာင္းအေရးႀကီးေရ။ အျမင္မတူေက ရပ္တည္ခ်က္ မတူႏုိင္၊ ရပ္တည္ခ်က္ မတူေက နည္းနာေလ့ မတူႏုိင္။ ယင္းအတြက္နဲ႕ အျမင္၊ ရပ္တည္ခ်က္၊ နည္းနာ မွန္ကန္ေအာင္ အႏုလုံပဋိလုံ ေတြးေခၚစုိင္းစားႏုိင္ဖုိ႔ အားထုတ္ရဖုိ႕လုိေရ။ ေယမွရာ ဇာေၾကာင့္ ဇာျဖစ္တယ္ဆုိစြာကုိ အစြဲကကင္းနဲ႕ ရႈျမင္ႏုိင္ဖုိ႕၊ ယင္းပုိင္ရႈျမင္ႏုိင္မွေလ့ ရခုိင့္ေတာ္လွန္ေရးတုိးတက္ႀကီး ပြားေရးအတြက္ ကုိယ္ေလ့ အုတ္တခ်ပ္ သဲတပြင့္ ပါ၀င္လုပ္ေဆာင္ပီးလုိ႔ရဖုိ႕။ ေနာက္ေလ့ ရခုိင္ျပည္ႏုိင္ငံေရး၊ ေတာ္လွန္ေရးနဲ႕ဆက္စပ္ေတ အေၾကာင္းအရာတိကုိ ဆက္ ရီးႏုိင္ဖုိ႕ ႀကိဳးစားလားမယ္။
ရခုိင္သူ၊ ရခုိင္သားတုိင္း ဘ၀မွာ တုိးတက္ေအာင္ျမင္မႈတိ ရႏုိင္ကတ္ပါစီလုိ႔ ဆုေတာင္းမိေရ။
ပပြင့္လလင္း ေ၀ဖန္ရဖုိ႔ဆုိေက လက္ဟိ ရခုိင့္ေတာ္လွန္ေရး လမ္းေၾကာင္းမွာ အားရစရာတိေတာ့ ေကာင္းမတြီ႕ရ။ ယကေလ့ တခုအားေကာင္းလာစြာက ႏုိင္ငံေရး၊ ေတာ္လွန္ေရးကုိ လူငယ္တိ၊ ေက်ာင္းသားတိ အယင္ခါထက္ စိတ္၀င္စားမႈ ျပလာစြာကုိ တြီ႕ရစြာ ျဖစ္တယ္။ ကုိယ္တုိင္ကုိယ္က်ပါ၀င္ မလုပ္ေဆာင္ႏုိင္ေကေတာင္ ႏုိင္ငံေရး၊ ေတာ္လွန္ေရးစြာ ေလ့လာစရာ တခုအျဖစ္ သေဘာထား လာကတ္စြာကုိ ျမင္တြီ႕လာရေရ။ ယင္းခ်င့္က ေကာင္းေရအခ်က္တခု ျဖစ္တယ္။ ေနာက္တခုက သတင္းနည္းပညာ အက်ဳိးေက်းဇူး ေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္။ လူငယ္တိစြာ အယင္ခါထက္ တေယာက္နဲ႕တေယာက္ ရင္းႏွီးဆက္စပ္မႈ ျဖစ္လာစြာ ျဖစ္တယ္။ ႏုိင္ငံေရးနဲ႕ဆုိင္ေရ သတင္းအခ်က္အလက္တိကုိ ပုံမွန္ဖတ္ႏုိင္၊ ဖလွယ္နိန္ကတ္စြာကုိေလ့ တြီ႕ရေရ။ တခ်ဳိ႕ကေလ့ နည္းပညာကုိ လြဲမွားေရ နည္းနဲ႕ တေယာက္နဲ႕တေယာက္ အျပန္အလွန္တုိက္ခုိက္ဖုိ႕ အတြက္ေလာက္ရာ သုံးနိန္ကတ္သိေရ။ ယကေလ့ ေကာင္းမၾကာခင္ အခ်ိန္အတြင္းမွာ ယင္းမ်ဳိးအျပဳအမူတိေပ်ာက္ကြယ္လာ
ရခုိင္ေတာ္လွန္ေရး မေအာင္ျမင္ရေရ အေၾကာင္းတရားတိ လုိ႔ ဆုိထားေရအတြက္ ေခါင္းစဥ္ကုိ ျမင္ကတည္းကပင္ အဆုိးအျမင္ အေတြးအေခၚတိကုိ ျဖန္႔ေ၀ဖုိ႔လုိ႕ မယူဆစီခ်င္။ ဇာအတြက္လဲမိန္းေက မေအာင္ျမင္ရေရ အေၾကာင္းတရားကုိ ေျဖရွင္းႏုိင္မွရာ ေအာင္ျမင္ႏုိင္ေရ လမ္းေၾကာင္းကုိ ရာတြီ႕ဖုိ႔ဆုိေရ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႕ သုံးသပ္ထားစြာ ျဖစ္လုိ႔။ တခ်ဳိ႕အသုံးအႏႈန္းတိစြာ ေဒါသသံ သင့္ခ်င္ေကေလ့ သင့္ဖုိ႔။ ယကေလ့ ဆုိလုိရင္းကုိေရာက္ေအာင္ မသုံးမျဖစ္သုံးရစြာျဖစ္လုိ႔ စာဖတ္လူတိ နားလည္ခြင့္လြတ္ႏုိင္ဖုိ႔လုိ႕ ယုံၾကည္ေရ။
ေအနိန္႔လက္ဟိ ရခုိင္ျပည္ ျပည္တြင္း၊ ျပည္ပ ႏုိင္ငံေရးလမ္းေၾကာင္းတိစြာ ဦးတည္ခ်က္မဟိ၊ ရည္ရြယ္ခ်က္မဟိ၊ ဗ်ဴဟာမဟိ စိတ္ရူးေပါက္ ထလုပ္နိန္ကတ္စြာကုိ တြီ႕နိန္ရေရ။ ဗဟုိခ်က္မ မဟိေရ ႏုိင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈနဲ႕ ဆင္တူေရ။ ဗဟုိခ်က္မ မဟိဆုိစြာ ဦးေဆာင္ပါတီ (တပ္ဦးပါတီ)၊ ဦးေဆာင္ပုဂၢိဳလ္ မဟိလုိ႔ ဆုိလုိခ်င္စြာမဟုတ္။ ဇာအေပၚမွာ အေျချပဳၿပီးေက လႈပ္ရွားနိန္လဲဆုိစြာ ဗဟုိခ်က္မတန္ဖုိး (core value) ေပ်ာက္ဆုံးနိန္စြာ ျဖစ္တယ္။
အဂုတင္ျပဖုိ႔အေၾကာင္းအရာတိမွာ မိတ္ဆက္သေဘာအနိန္နဲ႕ ရခုိင္ျပည္လက္နက္ကုိင္ေတာ္လွန္ေ
(၁) တန္လာ မတန္လာ
အဂုရခုိင္ျပည္ လက္နက္ကုိင္ေတာ္လွန္ေရးတိစြာ လူစုေရ၊ ရန္သူနဲ႕ ၀ီးေရ ေတာတနိန္ရာမွာ စခန္းခ်ေရ၊ ကုိယ္ကာယတနား ေလ့က်င့္ေရ၊ ထမင္းခ်က္စားေရ ယင္းခ်င့္စြာ ပုံမွန္ျဖစ္နိန္ေရ။ တခါတခါ ရန္သူနဲ႕ ဆုံေက “ေဘာင္း ေဘာင္း” ေလး၊ ငါး၊ ဆယ္ေခါက္ပစ္ၿပီးေက ထြက္ၿပီးကတ္တယ္။ တႏွစ္မွာ ႏွစ္ခါ သုံးခါ တုိက္ပြဲေခ်တိကုိ ျပည္သူလူထု ယုံၾကည္မႈရဖုိ႔၊ ဖဲသာ ေငြေၾကးေကာက္ခံလုိ႔ရဖုိ႕အတြက္ ဆင္ႏြဲစြာတိကုိ ၾကားသိရေရ။ ကုိယ့္ဘက္က ရဲေဘာ္တေယာက္ ႏွစ္ေယာက္ က်ဆုံးေရ၊ ရန္သူ႔ ဘက္က ေလး၊ ငါးေယာက္ က်ဆုံးေရ။ ယေလာက္လုိ႔ရာ ျမင္တြီ႕ရေရ။ ကုိယ့္ဘက္က ရဲေဘာ္ တေယာက္၊ ႏွစ္ ေယာက္က်စြာနဲ႕ ရန္သူ႕ဘက္က ေလး၊ ငါးေယာက္ က်စြာနဲ႕ တန္လာ မတန္လာ စုိင္းစားၾကည့္မိေရ။ အဂုအခ်ိန္မွာ ေတာ္လွန္ေရး လုပ္ဖုိ႔လူ ကေကာင္း ရွားလားဗ်ာလ္။ ေတာ္လွန္ေရးမ်ဳိးဆက္ျပတ္တယ္လုိ႔ ေျပာရဖုိ႕လား၊ လူငယ္တိေရစီးေၾကာင္းေျပာင္းစြာ
(၂) ပါတီေလ့လာေရး
ပါတီတခုမွာ ပါတီေလ့လာေရးဆုိစြာကုိ ေဘာင္ခတ္ထားလုိ႔မရႏုိင္။ ပါတီရဲေဘာ္တိေခါင္းထဲကုိ ျပင္ပက အေတြးအေခၚတခု (ႏုိင္ငံေရးအေတြးအေခၚ၊ ရန္သူဘက္က လာေရ အေတြးအေခၚေလ့ ျဖစ္ႏုိင္ပါေရ) ၀င္လားေက ပါတီၿပိဳကြဲလားဖုိ႕ဆုိေရ အေတြးနဲ႕ ပါတီေခါင္းေဆာင္တိစြာ ရဲေဘာ္တိ စာပီေလ့လာေရး၊ မီဒီယာတိနဲ႕ အဆက္အစပ္တိကုိ ပိတ္ပင္ထားလုိ႔မရ။ ခုိင္မာေရအေတြး အေခၚတခုကုိ ကုိင္စြဲထားေက ဇာအေတြးအေခၚကုိမဆုိ ေခ်ဖ်က္ႏုိင္ေရ၊ ၾက့ံၾက့ံခံႏုိင္ေရ။ ခုိင္မာေရ၊ အစမ္းသပ္ခံႏုိင္ေရ အေတြး အေခၚကုိ မတည္ေဆာက္ႏုိင္ဘဲ ပါတီကုိ လူအေရအတြက္မ်ားဖုိ႔ တခုတည္းနဲ႕ တည္ေဆာက္ေက တပ္တြင္းပုန္ကန္မႈတိထိ ျဖစ္လားႏုိင္ေရဆုိစြာကုိ သတိခ်ပ္ဖုိ႕သင့္ေရ။ ခြဲထြက္ေရ၊ ပါတီ ႏွစ္ျခမ္းကြဲေရ အဆင့္ထိ ျဖစ္လားႏုိင္ေရ။ ေအခ်င့္ကုိ မဖတ္ရ ထုိခ်င့္မေလ့လာရ တားျမစ္ထားလုိ႔ မရႏုိင္။ ပါတီတြင္းမွာ ပန္းေပါင္းတရာ ပြင့္ဖုိ႔လုိေရ၊ အေတြးအေခၚေပါင္းစုံ ဖြံ႕ၿဖိဳးနိန္ဖုိ႔ လုိအပ္တယ္။ အေတြးအေခၚေပါင္းစုံအၿပိဳင္အဆုိ
(၃) အေျပာင္းလဲကုိ လုိလားေရ စိတ္
ေနာက္တခုက ပါတီတခုမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းတခုမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ပုံမွန္အေျခအေနကုိ မႀကိဳက္ မႏွစ္သက္လုိ႔ လမ္းေၾကာင္း သစ္ ေဖာက္ခ်င္လူတိအမ်ားႀကီးရွိေရ။ ယင္းခ်င့္ကုိ လမ္းေၾကာင္းသစ္ ေဖာက္ခ်င္ေရလူတိလုိ႔ ဆုိကတ္တယ္။ စြန္႔ဦးထြက္တီထြင္ ရွင္လုိ႔လဲ သုံးႏႈန္းကတ္တယ္။ ယင္းလူတိအေတြးအေခၚစြာ သာမန္လမ္းရုိးေဟာင္းက အေတြးအေခၚတိနဲ႕ တူႏုိင္ဖုိ႔မဟုတ္။ ယင္းစိတ္ဓါတ္မ်ဳိးရွိေရ လူသစ္တိကုိ တခ်ဳိ႕လမ္းေဟာင္းက လူတိက အျမင္မၾကည္မႈတိနဲ႕ နိမ္ခ်ေက ဆက္ဆံခ်င္စြာတိေလ့ တခ်ဳိ႕ ပါတီတိမွာ တြီ႕ရေရ။ လမ္းေၾကင္းသစ္တိ၊ အေတြးအေခၚသစ္တိ၊ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္အသစ္တိစြာ ယင္းပုိင္ ေဖာက္ထြက္ခ်င္ေရ လူတိဘက္က ထြက္လာတတ္တယ္။ အနီးစပ္ဆုံးဥပမာပီးရဖုိ႕ဆုိေက ရခုိင္ေတာ္လွန္ေရးထဲက ဗုိလ္ရာဇာရုိ႕ပုိင္ လူမ်ဳိးတိ ျဖစ္တယ္။ ဗုိလ္ရာဇာေစာ္ ႏွစ္ေပါင္းအၾကာႀကီး တုိးတက္မႈေလ့မဟိ ပ်က္စီးမႈလဲမဟိ အသက္တိႀကီးရင့္လာၿပီးေက ေအအတုိင္း ေတာထဲမွာ ၀ါးတုတ္ခ်ဳိး၊ ကင္းေစာင့္ဘ၀နဲ႕အေျခအေနကုိ ေျပာင္းလဲဖုိ႔အတြက္ ဖဲသာ၊ လက္နက္စြာ အဓိကက်ေရလုိ႔ ေတြးေခၚ ခေရ။ ေယခါ အေတြးအေခၚေဟာင္းနဲ႕ အေတြးအေခၚသစ္ ပဋိပကၡစြာ ေပၚလာေရ။ ယင္းခ်င့္က ေတာ္လွန္ေရးတခု၊ သမုိင္းတခုမွာ ျဖစ္ရုိးျဖစ္စဥ္ တခုရာျဖစ္တယ္။ ေနာက္ဆုံး သူ႔ပါတီထဲမွာ အေျပာင္းအလဲ လုပ္လုိ႔ မရ၊ အဂုလူတိနဲ႕ ေရွ႕တုိးလုိ႔ မရဆုိေရစိတ္နဲ႕ သီးျခား Arakan Army ျဖစ္လားခရေရ။ ရခုိင္ေတာ္လွန္ေရး ေခတ္သစ္စာမ်က္ႏွာတခုကုိ လူမ်ဳိးတုိင္း အထင္ႀကီးေလးစား ေလာက္ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ပီးႏုိင္ခေရ။ ယကေလ့ “ဘုန္းႀကီးလုိ႔ အသက္မရွည္”ဆုိပုိင္ အသက္ငငယ္ရရြယ္နဲ႕ က်ဆုံးလား ခရစြာ ၀မ္းနည္းဖုိ႕ေကာင္းေရ။ ကရင္မွာဆုိေက ဗုိလ္ခ်ဳပ္ျမကုိ ညႊန္းရဖုိ႕။ KNU အတြင္းမွာ တဗုိလ္တမင္းနဲ႕ ဆုံးျဖတ္ခ်က္တခု ခ်က္လို႔မရ ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ခရီးမေရာက္ျဖစ္နိန္စြာကုိ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ျမက အဖြဲ႕အစည္းတြင္း အာဏာသိမ္းၿပီးေက ကရင္ေတာ္လွန္ေရးကုိ ဦးေဆာင္ခရေရ။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ျမဦးေဆာင္ေရ ကရင္ေတာ္လွန္ေရးစြာ ရန္သူကပါ၊ ကမၻာကပါ အသိအမွတ္ျပဳရေရ အဆင့္ျဖစ္ခရေရ။ ဗုိလ္ရာဇာရုိ႕ပုိင္၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ျမရုိ႕ပုိင္ လူတိက (one in a million) လုိ႔ ဆုိရဖုိ႕။ အေျပာင္းအလဲကုိ လုိလားစိတ္၊ ကုိယ့္လူမ်ဳိးကုိ လူနဲ႕ သူနဲ႕ တူေအာင္ ဆက္ဆံခံရဖုိ႕ဆုိေရ စိတ္ဓါတ္နဲ႕ တုိက္ပြဲ၀င္ခေရ မ်ဳိးခ်စ္ပုဂၢိဳလ္တိလုိ႔ ဆုိရဖုိ႕။ ယင္းအတြက္နဲ႕ ပါတီအဖြဲ႕အစည္း တခုစြာ ပုိေကာင္းေရအေျပာင္းအလဲတိကုိ ဖန္တီးယူဖုိ႔အတြက္ လမ္းဖြင့္ပီးထားဖုိ႔လုိအပ္တယ္။ အေတြးအေခၚသစ္၊ လုပ္နည္း လုပ္ဟန္ အသစ္တိကုိ ေနရာပီးဆက္ဆံတ္ဖုိ႔ လုိအပ္တယ္။ မဟုတ္ေက “အသက္ႀကီးလုိ႔ ဘုန္းမႀကီး” ဆုိပုိင္ တျဖည္းျဖည္း လုံးပါး ပါးၿပီးေက ေပ်ာက္ကြယ္လားႏုိင္ေရ။
(၄) ႏုိင္ငံေရးေရရွိန္
ေနာက္တခုက ႏုိင္ငံေရးေရရွိန္ျဖစ္တယ္။ ပါတီတခုမွာ ေတာ္လွန္ေရး၊ ႏုိင္ငံေရးေရရွိန္ တေယာက္နဲ႕ တေယာက္ တူႏုိင္ဖုိ႔မဟုတ္။ ေနာက္ၿပီးေက တေယာက္နဲ႕ တေယာက္ ဗီဇဥာဏ္ေလ့ တူႏုိင္ဖုိ႔မဟုတ္။ ဆုိင္ရာဆုိင္ရာ လူတန္းစားအလုိက္၊ ျဖတ္သန္းလာေရ လူမႈအသုိင္းအ၀ုိင္းအလုိက္ ႏုိင္ငံေရးေရရွိန္၊ ဗီဇ၊ အက်င့္ တခုေလ့ တူဖုိ႔ မဟုတ္။ ယင္းပုိင္ မတူစြာကုိ တူေအာင္ညိႈမယ္ဆုိၿပီးေက အတင္းအဓမၼ လုပ္လုိ႔မရႏုိင္။ ယင္းပုိင္အတင္းအဓမၼညိႈယူလုိ႔ တခ်ဳိ႕ရခုိင္အဖြဲ႕အစည္းတိမွာ စြမ္းရည္ရွိေရ၊ အျမင္ ထက္ျမက္ေရ ႏုိင္ငံေရးသမားတိ မဟိသေလာက္ အားနည္းနိန္စြာကုိ တြီ႕ရေရ။ ယင္းအတြက္နဲ႕ လက္ဟိျမင္နိန္ရေရ ရခုိင္ႏုိင္ငံေရးသမား အမ်ားစုဆုိစြာ “ငါရုိ႕ ရခုိင္ျပည္ကုိ ဗမာတိ ၁၇၈၄ မွာ သိမ္းခေရ၊ အဂုေလ့ ရခုိင္တိကုိ ဗမာတိႏုိင္စားနိန္ေရ၊ ငါရုိ႕ ေတာ္လွန္ရဖုိ႕၊ ကုလားတိေလ့ ရခုိင္ျပည္ကုိအရွင္ခံနိန္ေရ၊ ငါရုိ႕ဆုံးရႈံးလားစြာ လြတ္လပ္ေရး၊ ယင္းအတြက္နဲ႕ လြတ္လပ္ေရး ရေအာင္ လုပ္ရဖုိ႕”ဆုိေရ စကားထက္ အပုိ မေျပာႏုိင္။ “ငါ့ရုိ႕ ယင္းအတြက္နဲ႕ စည္းရုံးဖုိ႕လုိေရ၊ စည္းရုံးဖုိ႔ ငါရုိ႕ ပါတီကုိ ေထာက္ခံ၊ ေငြေၾကးေထာက္ပံ့” ဆုိရုံေလာက္ရာဟိေရ။ အမွန္တကယ္ ႏုိင္ငံေရး အရည္အခ်င္းရွိေရလူဆုိစြာ သမုိင္းကုိ အလြတ္က်ၿပီးေက ေျပာျပ နိန္ရုံေလာက္နဲ႕မရ။ ဖဲသာတခုတည္းအတြက္ လူၿပိန္းႀကိဳက္ႏုိင္ငံေရးတိကုိ အတုံးလုိက္အခဲလုိက္ ခ်ျပ စည္းရုံးနိန္စြာကုိ တြီ႕နိန္ရေရ။ ယခ်င့္ကုိ ေစတနာရွိေရ ျပည္သူ႕ႏုိင္ငံေရးသမားတိလုိ႔ မေခၚႏုိင္။ ဖဲသာရလုိမႈတခုတည္းနဲ႕ ႏုိင္ငံေရးအသိဥာဏ္ မဖြံ႕ၿဖိဳးသိေရလူတိအႀကိဳက္ လုိက္လုပ္နိန္ကတ္စြာလုိ႔ရာ ေျပာရဖုိ႕။ အမွန္တကယ္ ျဖစ္သင့္စြာကား လူတုိင္း ႏုိင္ငံေရးဗဟုသုတ၊ အသိဥာဏ္၊ ႏုိင္ငံေရးေရရွိန္ျမင့္တက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ပီးသင့္ေရ။ ယင္းအတြက္နဲ႕ ႏုိင္ငံေရးသမား၊ ေတာ္လွန္ေရးသမားလုိ႔ ခံယူလူတိကုိယ္တုိင္ ႏုိင္ငံေရးေရရွိန္ ေကာင္းနိမ့္က်နိန္စြာကုိ တြီ႕ရေရ။ ကုိယ့္စြာကုိ ျပင္ဆင္မႈ၊ ေလ့လာမႈေလ့မရွိကတ္။ “ဟိက ႏြားက ေကာက္လုိ႔လားေက၊ ေနာက္ကႏြားကေလ့ ေကာက္လုိ႕လားဖုိ႕” ဆုိစြာကုိ သတိျပဳသင့္ေရ။ ယင္းပုိင္ လူၿပိန္းႀကိဳက္ ႏုိင္ငံ ေရးသမားတိ ဦးေဆာင္နိန္ေရ ဇာပါတီ၊ အဖြဲ႕အစည္းတိကုိမဆုိ ႏုိင္ငံေရး၊ ေတာ္လွန္ေရး ဗဟုသုတရွိေရ၊ ေလ့လာလုိက္စားေရ လူတိက လက္ခံအသိအမွတ္ မျပဳႏုိင္စြာ ေသခ်ာေရ။ ယင္းခ်င့္စြာ အမ်ဳိးမခ်စ္လုိ႔လဲမဟုတ္။ လုံး၀လြတ္လပ္ေရး၊ ဖယ္ဒရယ္ - လုံးလာ၊ ျပားလားမသိစြာကုိ ႀကိဳက္စြာေရြး ဆုိလုိ႔ေျပာလုိ႕မရ။ အနစ္သာရျပည့္ေရ ေရြးခ်ယ္မႈဆုိစြာ အသိဥာဏ္ကလာစြာ ျဖစ္ တယ္၊ ခံစားခ်က္က လာစြာမဟုတ္။ သူငယ္တန္းအေခ်ကုိ ဆရာ၀န္လုပ္ခ်င္လာ၊ အင္ဂ်င္နီယာလုပ္ခ်င္လာ လားမိန္းစြာနဲ႕ တူနိန္ ေရ။ ယင္းအတြက္နဲ႕ ႏုိင္ငံေရးေရရွိန္ တုိးတက္လာဖုိ႔စြာ ေကာင္းအေရးႀကီးေရ။ ရခုိင္တမ်ဳိးသားလုံး ႏုိင္ငံေရးေရရွိန္ မျမႇင့္သေရြ႕ ရခုိင္ျပည္ေတာ္လွန္ေရး အားေကာင္းဖုိ႔ အလားအလာမဟိႏုိင္။ ယင္းအတြက္နဲ႕ ႏုိင္ငံေရးေရရွိန္ျမင့္မားလာဖုိ
(၅) ဖဲသာ
ေနာက္ဆုံးတခ်က္အေနနဲ႕ အမွန္တကယ္ ေတာ္လွန္ေရးသမား၊ ႏုိင္ငံေရးသမားဆုိေရလူတိစြာ အေခ်ာင္သမားတိ၊ ကုိယ့္အတၱမွာ အေျချပဳၿပီးေက လႈပ္ရွားနိန္ေရ လူတိဘက္မွာ ဖဲသာနဲ႕ ေစ်းျဖတ္ခံနိန္ရေရ ကိစၥျဖစ္တယ္။ ယင္းခ်င့္စြာ ေတာ္လွန္ေရးသမား၊ ႏုိင္ငံေရးသမားကုိ အျပင္က ႏုိင္ငံေရး၊ ေတာ္လွန္ေရးကုိ နားမလည္ေရလူတိက ေစ်းျဖတ္တယ္ဆုိေက လက္ခံႏုိင္ေရ။ အဂုက ယပုိင္မဟုတ္။ ပါတီအတြင္းမွာ ေစ်းျဖတ္ခံနိန္ကတ္ရစြာျဖစ္တယ္။ ပါတီထဲက ႏုိင္ငံေရး၊ ေတာ္လွန္ေရး ေရရည္အျမင္ရွိလူ၊ ေတြးေခၚစုိင္းစားႏုိင္ေရလူတိစြာ ဖဲသာရွာဖုိ႕ တတ္ခ်င္မွ တတ္ကတ္ဖုိ႕။ ယင္းခ်င့္စြာ အစြမ္းအစမဟိလုိ႕လုိ႔ ေျပာလုိ႔မရ။ ဖဲသာရွာဖုိ႔ စြာကုိ စိတ္မ၀င္စားဘဲ ႏုိင္ငံေရး၊ ေတာ္လွန္ေရးထဲမွာ သူ႕အေတြးကုိ ႏွစ္ျမဳပ္ထားစြာ ျဖစ္ႏုိင္ေရ။ ယင္းပုိင္ သက္တမ္းရင့္၊ ႏုိင္ငံေရး နဲ႕ဆုိင္ေရ အရည္အခ်င္း ျပည့္မီွေရ ႏုိင္ငံေရး၊ ေတာ္လွန္ေရးသမားတိစြာ ပါတီမွာ ၾသဇာအာဏာ မဟိစြာကုိ တြီ႕နိန္ရေရ။ အေၾကာင္းအရာက ဖဲသာမရွာပီးႏုိင္ဆုိေရ အေၾကာင္းအရင္းျဖစ္တယ္။ ယင္းအတြက္နဲ႕ အေတြးအေခၚ ထက္ျမက္ေတလူတိ၊ ႏုိင္ငံေရး၊ ေတာ္လွန္ေရးကုိ တစုိက္မမတ္ ေလ့လာနိန္ေရပုဂၢိဳလ္တိ တင္ျပအႀကံျပဳေရ အေတြးအေခၚ ေကာင္းတိစြာေလ့ ေဂ်ာင္ထုိး ခံရစြာတိဟိနိန္ေရ။ ယင္းအတြက္ ပါတီစြာ သက္တမ္းရာၾကာလာေရ ႏုိင္ငံေရးအရ၊ စည္းရုံးေရးအရပါ တ၀ဲလည္လည္ ျဖစ္နိန္ ကတ္ရေရ။ ဖဲသာရွာပီးႏုိင္ေရ လူတိကား ပါတီမွာေလ့ ၾသဇာဟိ၊ ထမင္းရွင္ပုိင္ေလ့ အထင္ခံရ၊ ရဲေဘာ္တိကုိေလ့ တပည့္ပုိင္၊ အခုိင္းအေစတိပုိင္ ခုိင္း၊ ကုိယ့္ေလ့ ေတာ္လွန္ေရးဘူဇြာ ျဖစ္ၿပီးေက သာယာနိန္ကတ္စြာတိကုိ တြီ႕ရ။ သူရုိ႕စြာ လက္ဟိ အေျခအေနကုိ ပ်က္လားဖုိ႔စြာကုိ ေၾကာက္တယ္။ ပါတီကုိျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးလုပ္
နိဂုံးခ်ဳပ္ေျပာခ်င္စြာက အထက္မွာေျပာခေရ အေၾကာင္းအရင္း (၅) ခ်က္စြာ ရခုိင္သမုိင္းေၾကာင္းတေလွ်ာက္မွ
ရခုိင္သူ၊ ရခုိင္သားတုိင္း ဘ၀မွာ တုိးတက္ေအာင္ျမင္မႈတိ ရႏုိင္ကတ္ပါစီလုိ႔ ဆုေတာင္းမိေရ။
ဦးေမာင္ေက်ာ္ခုိင္
(၃ - ၃ - ၂၀၁၁)
(၃ - ၃ - ၂၀၁၁)
(ရခုိင္ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ အက်ဳိးဟိဖုိ႕လုိ႔ ယူဆေက စိတ္ႀကိဳက္ကူးယူေဖာ္ျပ ျဖန္႔၀ီႏုိင္ေရ။)
တစ္ရက္နိန္႔ လမ္းေလွ်ာက္ဖို႔လားေစာ္မာ လမ္းထက္မာ လားနီေရ အေခ်တစ္ေယာက္ကို ၿမင္လုိက္ေတ လြတ္လပ္ၿခင္း အၿပည့္ရွိေရ၊
ထိုင္းနိုင္ငံက အေခ်တစ္ေယာက္၏ ဘဝေစာ္ ကေကာင္းေပ်ာ္စရာေကာင္းေရ
အၿဖစ္အပ်က္က ေဒပိုင္ပါ ယင္းအေခ်က ေက်ာင္းမတက္ခ်င္ ယင္းခ်င့္နင့္ပင္ သူေစာ္ ေက်ာင္းက ထြက္ၿဗီးလာေရ ယင္းခ်င့္ကို ဆရာမက ေနာက္ကနီၿပီးေက ၿမင္လုိ႔လုိက္ပါလတ္ေတ က်ေနာ္ေလ့ တစ္ေအာက္ေလာက္ ေငးၿဗီးေက ၾကည့္နီမိပါေရ ဆရာမက အေခ်ကို ၿပန္ေခၚေရ ေက်ာင္းတက္ဖို႔အတြက္ ယေကေလ့ အေခ်က မလုိက္လို ယင္းခါ ဆရာမေစာ္ ယင္းအေခ်ကို တစ္ခုေလ့ မဆဲ၊မဆူပဲနင့္ အေခ်ကို ဇာလိုခ်င္ေလလုိ႔ မိန္းလိုက္ေတ ၿဗီးမရာ အေခ်စားခ်င္ေရ ဆိုေရ မုန္႔ကို ဆိုင္နွစ္ဆိုင္ေလာက္ လုိက္ရွာၿဗီးမရေရ ယင္းမုန္႔ကို ေကြ်းၿဗီးေက အေခ်ကို ေခၚယူလားပါေရ မိဘအုပ္ထိမ္းသူကိုေလ့ အေၾကာင္းမၾကား အေခ်တစ္ေယာက္၏ လိုအင္ဆႏၵကို ၿဖည့္ၿဗီးေက စာကို တက္ေအာင္သင္တက္ေတ ဆရာ/ဆရာမတိကို ငါရို႔ရြာက အေခ်တိ မတြိရသိ တြိဖို႔ေလ့ အခြင့္အရီးမရွိ တြိခြင့္ရဖို႔ေလ့ မလြယ္ကူပါကားလို႔ စိတ္ကူးမာ ထင္လာပါေရ ယင္းခ်င့္နင့္ပင္ စိတ္ပါလက္ပါ နာရီခြဲေလာက္ ၾကည့္မိနီေရ က်ေနာ္ေစာ္ ၿပန္လို႔ အသက္ဝင္လာေရ ေအာ္ ငါရို႔ရြာမာ ေဒပိုင္ရာဆိုေက (သို႔)ငါရို႔ရခုိင္ရြာတိမာ ေဒပိုင္ရာဆိုေက ဇာေလာက္ေကာင္းလုိက္ဖို႔လဲနန္းလို႔ စိတ္ကူးယိုင္ အိမ္မက္တိကို ၿမင္မက္လုိက္သိေရ။
စီးပြားရီး၊ပညာေရ၊ အစရွိေရ အုပ္ခ်ဳပ္ေရ ယႏၱယားၾကီး တစ္ခုလံုး ပ်က္စီးၿဗီးေက ကြ်န္ပုန္းကိုလုိနီဘဝကို ေရာက္နီရေရ ငါရို႔ၿပည္ကို တြီးမိယင္း ယင္းနိန္႔ တစ္ရက္ေစာ္ အရင္နိန္႔တိထက္ ပိုပိုဗ်ာလ္ စိတ္တိ လွဳပ္ရွားခရေရ ယင္းခ်င့္နင့္ပင္ ေအာ္ ငါရို႔ မၿဗီးၿပတ္သိေရ ရခုိင္ၿပည္အရီးအတြက္ ငါ့မာေလ့ တာဝန္ရွိေရ ငါေလ့ တက္နိဳင္ေရဖက္က တာဝန္ထမ္းရဖို႔လုိ႔ အတြီးစတိေစာ္ ပိုပိုဗ်ာလ္ ၿဖစ္ရင္း ရခိုင္လူမ်ိဳးတိ/ေဂါင္းေဆာင္ၾကီတိ အားနည္းခ်က္တိကို စိတ္မာ ေပၚလာေရ ယင္းခ်င့္ တစ္ဆက္တည္းမာ
ရန္ကုန္က နွာေမၾကီးဗမာဆရာ တစ္ေယာက္ၿဖစ္ေတ ဦးၿမၾကိဳင္ေၿပာေရ စကားတစ္ခြန္းကို ၿပန္ သတိရလာမိေရ"မင္းတို႔ ရခိုင္ေတြဟာ ေတာ္ၿပီးတက္ၾကပါတယ္ ဒါေပမယ့္ ညွိနွိုင္းလို႔ မရဘူးကြာတဲ့ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ သူတို႔ဟာ မာနအရင္းၾကီးၾကလို႔တဲ့" ယင္းစကားေခ်ကို သတိၿပန္ရမိလိုက္ေတ ယင္းနင့္လို႔ ေအာ္ ငါရို႔ ေခတ္ကိုေရာက္ေက ယင္းပိုင္ မၿဖစ္စီဖို႔ ငါရို႔မာ တာဝန္ရွိေရ မလားဂု လို႔ သတိရလာစီေရ။ ရြီးယင္းနင့္ပင္ လီက ေကာင္းရွည္လားဗ်ာလ္ တန္႔လို႔ မရလို႔ ရွည္လားေစာ္ရာ ၿဖစ္ေတ ေၿပာစရာတိက အရာေလ့ တစ္ပံုၾကီးရွိသိယင့္ ေယဒါေလ့ ငါေတာင္ မၿပည့္စံုသိဆိုေရ အတြီးစတိကေလ့ ဝင္လာၿပီးေက ေဒစာကို ရပ္ဖို႔ စိတ္ကို တိုက္တြန္းလိုက္ေတ ယင္းခ်င့္နင့္ပင္ ရပ္လိုက္ရပါဗ်ာလ္။
အားလံုးကို ၾကိဳးစားၿဗီးေက မာနမထားဘဲ ရခုိင္အခ်င္းခ်င္း သြီးစီးဂတ္ပါလို႔ တိုက္တြန္းယင္း နိဂံုးခ်ဳပ္လုိက္ပါေရ။
၁။ ဗိုလ္မႉးၾကီး ထိန္လင္း (တပ္မေတာ္သား ကိုယ္စားလွယ္) လံုၿခံဳေရးႏွင့္ နယ္စပ္ေရးရာ
၂။ ဦးေက်ာ္ခင္ (ၾကံ႕ဖံြ႔) လယ္ယာ၊ သစ္ေတာႏွင့္ဆည္ေျမာင္း
၃။ ဦးလွဟန္ (ၾကံ႕ဖံြ႔) သာသနာေရးႏွင့္ လူဝင္မႈၾကီးၾကပ္ေရး
၄။ ေဒါက္တာ ေအာင္ေက်ာ္မင္း (ၾကံ႕ဖံြ႔) က်န္းမာေရးႏွင့္ ပညာေရး
၅။ ဦးျမေအာင္ (ၾကံ႕ဖံြ႔) စီးပြားေရး
၆။ ဦးစိုးေအး (ၾကံ႕ဖံြ႔) ပို႔ေဆာင္ဆက္သြယ္ေရး
၇။ ဦးေအာင္သန္းတင္ (RNDP) ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ လူမႈကယ္ဆယ္ေရး
၈။ ဦးေက်ာ္သိန္း (RNDP) သားငါး၊ သတၳဳႏွင့္ စြမ္းအင္
၉။ ဦးသာလူေခ် (RNDP) စက္မႈ၊ အလုပ္သမား၊ အားကစား
(practice English.Interactive activities)
(Writing practice-good site)
(taking the TOEFL Test)
diverts to the ETS site
site about the TOEFL test
(good speaking, chat and practice for English Language students)
(Chiang Mai University Library)
(Payap University Library web site)
(Lote of good articles in English by a retired western University )
(Dave’s ESL cafe (great site.Lote of learning English resources)
(lote of learning English resources)
(a site for practicing (American) pronunciation)
( lots of learning English resources)
(a site for practicing (American) pronunciation)
( Learning English cartoon style)
(List of ESL sites (incl daves esl café etc)
(search life/education/learning post)
( can search anything background information)
Activities to practice natural English Good
Activities to practice natural English Good
Excellent Natural English course book
BBC learning English web site
Academic English vocabulary (very good)
New (free) account
New (free) account
(Writing practice-good site)
(taking the TOEFL Test)
diverts to the ETS site
site about the TOEFL test
(good speaking, chat and practice for English Language students)
(Chiang Mai University Library)
(Payap University Library web site)
(Lote of good articles in English by a retired western University )
(Dave’s ESL cafe (great site.Lote of learning English resources)
(lote of learning English resources)
(a site for practicing (American) pronunciation)
( lots of learning English resources)
(a site for practicing (American) pronunciation)
( Learning English cartoon style)
(List of ESL sites (incl daves esl café etc)
(search life/education/learning post)
( can search anything background information)
Activities to practice natural English Good
Activities to practice natural English Good
Excellent Natural English course book
BBC learning English web site
Academic English vocabulary (very good)
New (free) account
New (free) account
မင္းရာဇာၾကီး
ရခိုင့္အလင္းေရာင္
အစ္ကိုၾကီးသာလွဦး
ရခိုင္ကဗ်ာခ်စ္သူတိ
ဆထိုးရခိုင္ကဗ်ာတိ
အာရကန္မဂၢဇင္း
ရကၡိတမဂၢဇင္း
အာရကန္စာၾကည့္တိုက္
ရခိုင့္စာပီနန္းေတာ္
ရခိုင္ဘာသာစကား
ရခိုင္စာပီ
အလင္းတန္းခါး
ရခိုင့္အလင္းေရာင္
အစ္ကိုၾကီးသာလွဦး
ရခိုင္ကဗ်ာခ်စ္သူတိ
ဆထိုးရခိုင္ကဗ်ာတိ
အာရကန္မဂၢဇင္း
ရကၡိတမဂၢဇင္း
အာရကန္စာၾကည့္တိုက္
ရခိုင့္စာပီနန္းေတာ္
ရခိုင္ဘာသာစကား
ရခိုင္စာပီ
အလင္းတန္းခါး
ရခိုင္ၿပည္မာရွိေရ ရခိုင္သူ ရခုိင္သားတိကို လူနာလို႔ သက္မွတ္ဂတ္ပါ
ေဒစကားကုိေၿပာလိုက္လို႔ ရိုင္းေရလို႔ မမွတ္ပါေက့ လက္ရွိ အမွန္ၿဖစ္နီေရ အၿဖစ္အပ်က္တိကို အားလံုး ၿမင္ဂတ္ပါဖို႔ တစ္ခုေလ့ မက်န္ပါဗ်ာလ္ အားလံုးကို ဖ်က္စီးပလိုက္ဗ်ာလ္ အဖ်က္စီေလ့ ခံပလိုက္ဗ်ာလ္ လူစိတ္ေပ်ာက္နီဂတ္ဗ်ာလ္၊ ပညာမတက္လို႔ စိတ္ဓါတ္တိ မၿမင့္၊ စိတ္ဓါတ္မၿမင့္လို႔ သေဘာထားမၾကီး၊ သေဘာထားမၾကီးလို႔ တစ္ေယာက္နင့္ တစ္ေယာက္ ရန္ၿဖစ္ဂတ္ေတ၊ တစ္ေယာက္နင့္ တစ္ေယာက္ ရန္ၿဖစ္လို႔ ၿငိမ္းခ်မ္းမွဳ႔ကိုမရ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းမွဳ႔ကို မရလို႔ မတိုးတက္၊ ေဒေလာက္ဆိုေက လံုေလာက္ဖို႔ေတာင္ မထင္သိပါ ယေကေလ့ က်ေနာ့္မာ ေၿပာဖို႔စကား မရွိဗ်ာလ္ ေၿပာမထြက္ဗ်ာလ္ ယင္းနင့္ ေဒေလာက္ရာ ေၿပာလိုက္ေစာ္ပါ ရပ္ရြာတိ အစိပ္စိပ္ ၿဖစ္နီဂတ္ဗ်ာလ္ အားလံုးသူ ၿမင္ပါဖို႔ မၿမင္ေက ၿမင္ေအာင္ခ်က္ ၾကည့္ဂတ္ပါ ယင္းပိုင္ဆိုေက က်ေနာ္ေရွ႔က ေၿပာခေရပိုင္ဆိုေက
လူနာတိက်ည္းဗ်ာလ္ဆိုေက ဆရာဝန္လိုပါေရ ၿပည္ပကိုေရာက္နီဂတ္ေတ ပညာတက္ အသိုင္းအဝိုင္းတိေစာ္ ဆရာတိပါ
ယင္းပိုင္ ၿမင္ပါေရ၊ ရိုးမေတာင္ၾကီးနင့္ ကုလားတန္ၿမစ္ၾကီးရာ စကားေၿပာဖို႔တက္ခေက ၿပန္လာဂတ္ဖိေဝရို႔ မင္းရို႔ ရခုိင္လူမ်ိဳးတိကို ၿပန္ၾကည့္ဂတ္ဖိေဝရို႔လို႔ ေၿပာဖို႔ေစာ္မာ ၿမီၾကီး လက္ခက္ မလြဲပါ လို႔ ေၿပာေရးပါေရ၊ ယင္းအတြက္နင့္ လိုအပ္ေတပညာကိုရေက
ၿပန္လာလက္ဂတ္ပါ လူနာတိကို ၿပန္လို႔ ကုသခေလ့ဂတ္ပါ ေဒဂု ဆရာဝန္မရွိ လူနာေစာင့္အဆင့္နင့္ ေစာင့္ေရွာင့္ဖို႔လူေတာင္ မၿပည့္ပါ
ယင္းနင့္လို႔ ပညာတက္ေၿမာက္ခေက မၿဖစ္ၿဖစ္ေအာင္ ၿပန္လာလက္ဂတ္ပါ အတိုင္းတိုင္း အၿပည္ၿပည္ အနယ္နယ္ အရပ္ရပ္က ေက်ာင္းၿပီးလားေရ ဖုန္းၾကီးပညာတက္တိ လူပညာတက္တိ အားလံုးမဟုတ္ေကေတာင္ တစ္ခ်ိဳ႔တစ္လီၿပန္လာလို႔ အလုပ္လုပ္နီေက တိုးတက္မွဳ႔တိကို က်ေနာ္ရို႔ ၿမန္ရဖို႔ ၿမင္နီရဗ်ာလ္ ရွိဖို႔ ယင္းအတြက္နင့္ ပညာတက္လားေက ၿပန္လာလက္ဂတ္ပါ။
ေမာင္ေတ
ရခိုင္ၿပည္
ေဒစကားကုိေၿပာလိုက္လို႔ ရိုင္းေရလို႔ မမွတ္ပါေက့ လက္ရွိ အမွန္ၿဖစ္နီေရ အၿဖစ္အပ်က္တိကို အားလံုး ၿမင္ဂတ္ပါဖို႔ တစ္ခုေလ့ မက်န္ပါဗ်ာလ္ အားလံုးကို ဖ်က္စီးပလိုက္ဗ်ာလ္ အဖ်က္စီေလ့ ခံပလိုက္ဗ်ာလ္ လူစိတ္ေပ်ာက္နီဂတ္ဗ်ာလ္၊ ပညာမတက္လို႔ စိတ္ဓါတ္တိ မၿမင့္၊ စိတ္ဓါတ္မၿမင့္လို႔ သေဘာထားမၾကီး၊ သေဘာထားမၾကီးလို႔ တစ္ေယာက္နင့္ တစ္ေယာက္ ရန္ၿဖစ္ဂတ္ေတ၊ တစ္ေယာက္နင့္ တစ္ေယာက္ ရန္ၿဖစ္လို႔ ၿငိမ္းခ်မ္းမွဳ႔ကိုမရ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းမွဳ႔ကို မရလို႔ မတိုးတက္၊ ေဒေလာက္ဆိုေက လံုေလာက္ဖို႔ေတာင္ မထင္သိပါ ယေကေလ့ က်ေနာ့္မာ ေၿပာဖို႔စကား မရွိဗ်ာလ္ ေၿပာမထြက္ဗ်ာလ္ ယင္းနင့္ ေဒေလာက္ရာ ေၿပာလိုက္ေစာ္ပါ ရပ္ရြာတိ အစိပ္စိပ္ ၿဖစ္နီဂတ္ဗ်ာလ္ အားလံုးသူ ၿမင္ပါဖို႔ မၿမင္ေက ၿမင္ေအာင္ခ်က္ ၾကည့္ဂတ္ပါ ယင္းပိုင္ဆိုေက က်ေနာ္ေရွ႔က ေၿပာခေရပိုင္ဆိုေက
လူနာတိက်ည္းဗ်ာလ္ဆိုေက ဆရာဝန္လိုပါေရ ၿပည္ပကိုေရာက္နီဂတ္ေတ ပညာတက္ အသိုင္းအဝိုင္းတိေစာ္ ဆရာတိပါ
ယင္းပိုင္ ၿမင္ပါေရ၊ ရိုးမေတာင္ၾကီးနင့္ ကုလားတန္ၿမစ္ၾကီးရာ စကားေၿပာဖို႔တက္ခေက ၿပန္လာဂတ္ဖိေဝရို႔ မင္းရို႔ ရခုိင္လူမ်ိဳးတိကို ၿပန္ၾကည့္ဂတ္ဖိေဝရို႔လို႔ ေၿပာဖို႔ေစာ္မာ ၿမီၾကီး လက္ခက္ မလြဲပါ လို႔ ေၿပာေရးပါေရ၊ ယင္းအတြက္နင့္ လိုအပ္ေတပညာကိုရေက
ၿပန္လာလက္ဂတ္ပါ လူနာတိကို ၿပန္လို႔ ကုသခေလ့ဂတ္ပါ ေဒဂု ဆရာဝန္မရွိ လူနာေစာင့္အဆင့္နင့္ ေစာင့္ေရွာင့္ဖို႔လူေတာင္ မၿပည့္ပါ
ယင္းနင့္လို႔ ပညာတက္ေၿမာက္ခေက မၿဖစ္ၿဖစ္ေအာင္ ၿပန္လာလက္ဂတ္ပါ အတိုင္းတိုင္း အၿပည္ၿပည္ အနယ္နယ္ အရပ္ရပ္က ေက်ာင္းၿပီးလားေရ ဖုန္းၾကီးပညာတက္တိ လူပညာတက္တိ အားလံုးမဟုတ္ေကေတာင္ တစ္ခ်ိဳ႔တစ္လီၿပန္လာလို႔ အလုပ္လုပ္နီေက တိုးတက္မွဳ႔တိကို က်ေနာ္ရို႔ ၿမန္ရဖို႔ ၿမင္နီရဗ်ာလ္ ရွိဖို႔ ယင္းအတြက္နင့္ ပညာတက္လားေက ၿပန္လာလက္ဂတ္ပါ။
ေမာင္ေတ
ရခိုင္ၿပည္
စံလင္း
---------
ရခုိင္ျပည္နယ္မာ ဝန္ၾကီးဌာန ၉ ခုနင့္ ၀န္ၾကီးတိ စာရင္းကို အသစ္ျဖစ္လာေရ သမၼတ သိန္းစိန္က ညက ေက်ညာလိုက္ပါေရ။ ယင္း ၀န္ၾကီးဌာနနင့္ ၀န္ၾကီးတိမာ ဗိုလ္မွဴးၾကီး ထိန္လင္း (စစ္တပ္ အမတ္) လံုးျခံဳေရးႏွင့္ နယ္စပ္ေရးရာဝန္ၾကီးဌာန၊ ဦးေက်ာ္ခင္ (ၾကံ႕ဖြံ႕) လယ္ယာ/သစ္ေတာႏွင့္ ဆည္ေျမာင္းဝန္ၾကီးဌာန၊ ေဒါက္တာေအာင္ေက်ာ္မင္း (ၾကံ႕ဖြံ႕) က်န္းမာေရးႏွင့္ ပညာေရးဝန္ၾကီးဌာန၊ ဦးျမေအာင္ ( ၾကံ႕ဖြံ႕) စီးပြားေရးဝန္ၾကီးဌာန၊ ဦးစိုးေအး (ၾကံ႕ဖြံ႕) ပို႔ေဆာင္ဆက္သြယ္ေရးဝန္ၾကီးဌာန၊ ဦးသာလူေခ် (ရတပ) စက္မႈ၊ အလုပ္သမား၊ အားကစားဝန္ၾကီးဌာန၊ ဦးေက်ာ္သိန္း (ရတပ) သားငါး၊ သတၱဳႏွင့္စြမ္းအင္ဝန္ၾကီးဌာန၊ ဦးေအာင္သန္းတင္ (ရတပ) ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ လူမႈကယ္ဆယ္ဝန္ၾကီးဌာန၊ ဦးလွဟန္ (ၾကံ႕ဖြံ႕) သာသနာေရးႏွင့္ လူဝင္မႈၾကီးၾကပ္ေရးဝန္ၾကီးဌာန တို႔ျဖစ္သည္။
ရခိုင္ျပည္နယ္မာ ျပည္နယ္ ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္အျဖစ္ ဦးလွေမာင္တင္၊ ျပည္နယ္တရားသူၾကီးခ်ဳပ္ ဦးေက်ာက္၊ ျပည္နယ္ ဥပေဒခ်ဳပ္ ဦးလွသိန္း၊ ျပည္နယ္တရားလႊတ္ေတာ္ တရားသူၾကီးမ်ားအျဖစ္ ဦးသိန္းေအာင္ႏွင့္ ေဒၚစီစီ၊ စာရင္းစစ္ခ်ဳပ္ ဦးထြန္းစံေအာင္ ရို႔ျဖစ္ဂတ္္ပါေရ။
တိုင္းရင္းသားေရးရာ ဝန္ၾကီးအျဖစ္ ရခိုင္ျပည္နယ္မာ ဦးကိုကိုႏိုင္က ခ်င္းတိုင္းရင္းသားေရးရာ ဝန္ၾကီးဌာန ရရိွျပီး ရန္ကုန္တုိင္းေဒသၾကီးမာ ဦးေဇာ္ေအးေမာင္က ရခိုင္တိုင္းရင္းသားေရးရာ ဝန္ၾကီးဌာန၊ ဧရာဝတီတိုင္းေဒသၾကီးတြင္ ဦးဘၾကဴ က ရခုိင္တိုင္းရင္းသားေရးရာ ဝန္ၾကီးဌာနရို႔ ရဟိဂတ္ပါေရ။
သတင္း နိရဥၨရာ
---------
ရခုိင္ျပည္နယ္မာ ဝန္ၾကီးဌာန ၉ ခုနင့္ ၀န္ၾကီးတိ စာရင္းကို အသစ္ျဖစ္လာေရ သမၼတ သိန္းစိန္က ညက ေက်ညာလိုက္ပါေရ။ ယင္း ၀န္ၾကီးဌာနနင့္ ၀န္ၾကီးတိမာ ဗိုလ္မွဴးၾကီး ထိန္လင္း (စစ္တပ္ အမတ္) လံုးျခံဳေရးႏွင့္ နယ္စပ္ေရးရာဝန္ၾကီးဌာန၊ ဦးေက်ာ္ခင္ (ၾကံ႕ဖြံ႕) လယ္ယာ/သစ္ေတာႏွင့္ ဆည္ေျမာင္းဝန္ၾကီးဌာန၊ ေဒါက္တာေအာင္ေက်ာ္မင္း (ၾကံ႕ဖြံ႕) က်န္းမာေရးႏွင့္ ပညာေရးဝန္ၾကီးဌာန၊ ဦးျမေအာင္ ( ၾကံ႕ဖြံ႕) စီးပြားေရးဝန္ၾကီးဌာန၊ ဦးစိုးေအး (ၾကံ႕ဖြံ႕) ပို႔ေဆာင္ဆက္သြယ္ေရးဝန္ၾကီးဌာန၊ ဦးသာလူေခ် (ရတပ) စက္မႈ၊ အလုပ္သမား၊ အားကစားဝန္ၾကီးဌာန၊ ဦးေက်ာ္သိန္း (ရတပ) သားငါး၊ သတၱဳႏွင့္စြမ္းအင္ဝန္ၾကီးဌာန၊ ဦးေအာင္သန္းတင္ (ရတပ) ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ လူမႈကယ္ဆယ္ဝန္ၾကီးဌာန၊ ဦးလွဟန္ (ၾကံ႕ဖြံ႕) သာသနာေရးႏွင့္ လူဝင္မႈၾကီးၾကပ္ေရးဝန္ၾကီးဌာန တို႔ျဖစ္သည္။
ရခိုင္ျပည္နယ္မာ ျပည္နယ္ ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္အျဖစ္ ဦးလွေမာင္တင္၊ ျပည္နယ္တရားသူၾကီးခ်ဳပ္ ဦးေက်ာက္၊ ျပည္နယ္ ဥပေဒခ်ဳပ္ ဦးလွသိန္း၊ ျပည္နယ္တရားလႊတ္ေတာ္ တရားသူၾကီးမ်ားအျဖစ္ ဦးသိန္းေအာင္ႏွင့္ ေဒၚစီစီ၊ စာရင္းစစ္ခ်ဳပ္ ဦးထြန္းစံေအာင္ ရို႔ျဖစ္ဂတ္္ပါေရ။
တိုင္းရင္းသားေရးရာ ဝန္ၾကီးအျဖစ္ ရခိုင္ျပည္နယ္မာ ဦးကိုကိုႏိုင္က ခ်င္းတိုင္းရင္းသားေရးရာ ဝန္ၾကီးဌာန ရရိွျပီး ရန္ကုန္တုိင္းေဒသၾကီးမာ ဦးေဇာ္ေအးေမာင္က ရခိုင္တိုင္းရင္းသားေရးရာ ဝန္ၾကီးဌာန၊ ဧရာဝတီတိုင္းေဒသၾကီးတြင္ ဦးဘၾကဴ က ရခုိင္တိုင္းရင္းသားေရးရာ ဝန္ၾကီးဌာနရို႔ ရဟိဂတ္ပါေရ။
သတင္း နိရဥၨရာ
ေဒနိန္ ့ကာလ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံလို ့ နာေမပီးထားေရ နယ္ျမီေဒသမွာ သဘာ၀အရ လူမ်ိဳးေပါင္းစုံနိန္ထိုင္နိန္
ကတ္ေတ။ ဒုတိယကမၻာစစ္ျပီးလို ့ အဂၤလိပ္ဘားက လြတ္လပ္ေရးယူကတ္ေတ အခ်ိန္မွာ လူမ်ိဳးတိအခြင့္အေရး၊
တန္းတူေရးနန္ ့အမ်ိဳးသားကိုယ္ပိုင္ျပဌါန္းခြင့္အျပည့္အ၀ဟိေရ သြီးစစ္ေတဖယ္ဒရယ္ လူထုႏိုင္ငံထူေထာင္ဖို ့
အားလုံးကသေဘာတူခကတ္ေတ။ အဂုပိုင္သေဘာတူညီမွဳနန္ ့ အုတ္ျမစ္ခ်ခလို ့ ေဒႏိုင္ငံစြာ အဂုလက္ဟိဧရိယာ
အက်ယ္အ၀န္းနန္ ့ တိုင္းျပည္သစ္အျဖစ္ ကမၻာ့မ်က္ႏွာစာထက္မွာေပၚပါလတ္ေတ။ ေယေကေလ့ ဗမာက လူမ်ိဳးတိ
အခြင့္အေရးကိုလက္မခံ၊ တန္းတူေရးကိုဆန္ ့က်င္၊ တရားမွ်တမွဳကို မ်က္ကြယ္ျပဳ၊ ျငိမ္းခ်မ္းေရးကို ေက်ာခိုင္းျပီးေက
အမ်ားသေဘာတူခ်ဴပ္ဆိုထားခေရ ကတိက၀တ္စာခ်ဴပ္စာတမ္းကို ခ်ိဳးေဖာက္ပနာ လူစိတ္ေပ်ာက္ ေတလမ္းကို
ရြီးခ်ယ္ခေရ။ ဗမာတိ၏က်ိဳင္းေျမာင္းေရစိတ္နန္ ့ႏိုင္ငံေရးသစၥာေဖာက္မွဳေၾကာင့္ ျပည္တြင္းစစ္မီးေတာက္ ပါလတ္စြာ
အဂုထက္ထိ မျငိမ္းသတ္ႏိုင္သိမ့္ပါ။ အနာသိေက ဆီးဟိေရ။ ျပႆနာ၏ရင္းျမစ္ကို ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာၾကည့္ႏိုင္ျခင္းေရ ျပႆနာ၏တ၀က္ကို ေျဖရွင္းျပီး သား
ျဖစ္နိန္ေရ လို ့ေျပာကတ္ေတ ဆိုရိုးစကားပိုင္ ေဒနိန္ ့ကာလ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏အဓိကႏိုင္ငံေရးျပႆနာကို ေလ့လာၾကည့္ရဖို
့ဆိုေက ဗမာတိက လူမ်ိဳးတိအခြင့္အေရးကို ျငင္းပယ္နိန္ကတ္ျခင္းပင္ ျဖစ္ေတ။ ေအပိုင္ ျငင္းပယ္နိန္လို ့ ယင္းသူရို ့ပါ လူ ့
အခြင့္အေရးဆုံးရွုံးနိန္ကတ္ရေရ။
လူမ်ိဳးတိအခြင့္အေရး (Peoples’ Rights) နန္ ့ လူ ့အခြင့္အေရး (Human Rights) ဇာပိုင္ကြာျခားေလဆိုစြာကို
ပတ္၀န္းက်င္သုံးစကားနန္ ့ အရွင္းဆုံးဥပမာပီးရဖို ့ဆိုေက ရန္ကုန္မွာနိန္ေရလူတိ မီးရဟိေရး၊ ရီရဟိေရး၊ ကုန္စ်ီးႏွဳန္း
က်ဆင္းေရး စေရေတာင္းဆိုမွဳတိစြာ ႏိုင္ငံသားအျခီခံလူ ့အခြင့္အေရးတိျဖစ္ျပီးေက လူမ်ိဳးတိတျခားလူမ်ိဳး ဘားမွာ
ကိုလိုနီျပဳဂုတ္သြီးစုပ္ခံနိန္ရျခင္းက လြတ္ေျမာက္ဖို ့ ကိုယ့္ကံၾကမၼာကိုယ္ဖန္တီးပိုင္ခြင့္ေရ လူမ်ိဳးတိ အခြင့္ အေရး ျဖစ္ေတ။
လူ ့အခြင့္အေရးစြာ ႏွစ္ဆယ့္တစ္ရာစု၏ႏိုင္ငံတကာဥပေဒတခုျဖစ္ေတပိုင္ အဆုံးမသတ္ႏိုင္ေရ ျဖစ္စိုဥ္တခုေလ့ျဖစ္ေတ။
တိုးတက္ေတ အေမရိကနန္ ့အေနာက္ဥေရာပတိုင္းျပည္တိမွာေတာင္ လူ ့အခြင့္အေရးစြာ ျပီးျပည့္စုံလားျခင္းမဟိသိမ့္ပါ။
ျမစ္တစ္စင္းပိုင္စီးဆင္းလားနိန္ပါသိမ့္ေရ။
၈၈ ေႏွာင္းပိုင္းကာလမွာ ဗမာအမ်ားစုက လူ ့အခြင့္အေရးဆိုေရ စကားကို က်က်ယ္လေလာင္ေျပာလာကတ္ေတ။
ေယေကေလ့ ျမန္မာႏိုင္ငံႏိုင္ငံေရးျပႆနာ၏အဓိကအေျဖျဖစ္ေတ လူမ်ိဳးတိအခြင့္အေရးကိုက်ေက မိန္ ့ ထားကတ္ ေတ။
ယင္းအတြက္နန္ ့ အိုးေခါင္မိုးေပါက္နိန္စြာကို ၾကမ္းလားဖာပိုင္ျဖစ္နိန္လို ့ ႏိုင္ငံေရးျပႆနာကို ေအနိန္ ့
ကာလထိအေျဖမထုတ္ႏိုင္ကတ္သိမ့္ပါ။
ပိုဆိုးနိန္စြာက အန္ဂ်ီအိုႏိုင္ငံေရးနန္ ့စတိတ္မန္ ့ႏိုင္ငံေရးကို ဗမာ၀ါဒီႏိုင္ငံေရးသမားတိက မဟာဗ်ဴဟာက်က်
လမ္းေၾကာင္းခ်ပီးထားပနာ အၾကံအဖန္လုပ္ဇာတ္ခင္းနိန္လို ့ ဒီမိုကေရစီလမ္းေၾကာင္းၾကီးတခုလုံး ဦးတည္ခ်က္
ေပ်ာက္နိန္ရေရ။ ေဒပိုင္ အနာတျခား ဆီးတျခားလမ္းလြဲမွဳေၾကာင့္ ဒီမိုကေရစီအသြင္ကူးေျပာင္းေရးစြာ ႏွစ္ေပါင္း
ႏွစ္ဆယ္အလကား ဆားမရရီမရ ကုန္လားချပီးေက တဖက္မွာ ဗမာစစ္အုပ္စုက ပိုလို ့ခိုင္မာပါလတ္ေတ။
သီနတ္ေခ်တခ်က္မေဖာက္ပဲ က်ည္ဆံေခ်တေတာင့္မသုံးပဲ ႏွစ္ေပါင္းငါးဆယ္ေက်ာ္သက္ဆိုးရွည္လာေရ
စစ္အာဏာသွ်င္စနစ္ကိုဖယ္ရွားဖို ့ဆိုစြာ စိတ္ကူးယိုင္မွဳသက္သက္ရာ ျဖစ္နိန္လီဖို ့။
ဗမာအမ်ားစုက ဒီမိုကေရစီဆိုေရ စကားလုံးကိုအသုံးခ်ပနာ ဗမာကိုလိုနီစနစ္ကိုတည္ေဆာက္လားနိန္လို ့ပင္ ျဖစ္လို ့
ေသခ်ာနိန္စြာတခုက ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ႏိုင္ငံေရးျပႆနာကို ဗမာရွုေထာင့္အျမင္တခုတည္းနန္ ့ေျဖရွင္းလို ့တခါေလ့ ရလီဖို ့
မဟုတ္။
လူမ်ိဳးတိ၏အခြင့္အေရးကို ရွိတန္းတင္ပနာ ဗမာစစ္ကိုလိုနီပေဒသရာဇ္စနစ္ဆိုး အဆုံးသတ္ေရးကို ဦးတည္ပနာ
လားခါမွရာ ေနာင္တခ်ိန္မွာ လြတ္လပ္ေတႏိုင္ငံေရးအခင္းအက်င္းသစ္ကို ျမင္တြိလာႏိုင္ပါဖို ့။
ကတ္ေတ။ ဒုတိယကမၻာစစ္ျပီးလို ့ အဂၤလိပ္ဘားက လြတ္လပ္ေရးယူကတ္ေတ အခ်ိန္မွာ လူမ်ိဳးတိအခြင့္အေရး၊
တန္းတူေရးနန္ ့အမ်ိဳးသားကိုယ္ပိုင္ျပဌါန္းခြင့္အျပည့္အ၀ဟိေရ သြီးစစ္ေတဖယ္ဒရယ္ လူထုႏိုင္ငံထူေထာင္ဖို ့
အားလုံးကသေဘာတူခကတ္ေတ။ အဂုပိုင္သေဘာတူညီမွဳနန္ ့ အုတ္ျမစ္ခ်ခလို ့ ေဒႏိုင္ငံစြာ အဂုလက္ဟိဧရိယာ
အက်ယ္အ၀န္းနန္ ့ တိုင္းျပည္သစ္အျဖစ္ ကမၻာ့မ်က္ႏွာစာထက္မွာေပၚပါလတ္ေတ။ ေယေကေလ့ ဗမာက လူမ်ိဳးတိ
အခြင့္အေရးကိုလက္မခံ၊ တန္းတူေရးကိုဆန္ ့က်င္၊ တရားမွ်တမွဳကို မ်က္ကြယ္ျပဳ၊ ျငိမ္းခ်မ္းေရးကို ေက်ာခိုင္းျပီးေက
အမ်ားသေဘာတူခ်ဴပ္ဆိုထားခေရ ကတိက၀တ္စာခ်ဴပ္စာတမ္းကို ခ်ိဳးေဖာက္ပနာ လူစိတ္ေပ်ာက္ ေတလမ္းကို
ရြီးခ်ယ္ခေရ။ ဗမာတိ၏က်ိဳင္းေျမာင္းေရစိတ္နန္ ့ႏိုင္ငံေရးသစၥာေဖာက္မွဳေၾကာင့္ ျပည္တြင္းစစ္မီးေတာက္ ပါလတ္စြာ
အဂုထက္ထိ မျငိမ္းသတ္ႏိုင္သိမ့္ပါ။ အနာသိေက ဆီးဟိေရ။ ျပႆနာ၏ရင္းျမစ္ကို ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာၾကည့္ႏိုင္ျခင္းေရ ျပႆနာ၏တ၀က္ကို ေျဖရွင္းျပီး သား
ျဖစ္နိန္ေရ လို ့ေျပာကတ္ေတ ဆိုရိုးစကားပိုင္ ေဒနိန္ ့ကာလ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏အဓိကႏိုင္ငံေရးျပႆနာကို ေလ့လာၾကည့္ရဖို
့ဆိုေက ဗမာတိက လူမ်ိဳးတိအခြင့္အေရးကို ျငင္းပယ္နိန္ကတ္ျခင္းပင္ ျဖစ္ေတ။ ေအပိုင္ ျငင္းပယ္နိန္လို ့ ယင္းသူရို ့ပါ လူ ့
အခြင့္အေရးဆုံးရွုံးနိန္ကတ္ရေရ။
လူမ်ိဳးတိအခြင့္အေရး (Peoples’ Rights) နန္ ့ လူ ့အခြင့္အေရး (Human Rights) ဇာပိုင္ကြာျခားေလဆိုစြာကို
ပတ္၀န္းက်င္သုံးစကားနန္ ့ အရွင္းဆုံးဥပမာပီးရဖို ့ဆိုေက ရန္ကုန္မွာနိန္ေရလူတိ မီးရဟိေရး၊ ရီရဟိေရး၊ ကုန္စ်ီးႏွဳန္း
က်ဆင္းေရး စေရေတာင္းဆိုမွဳတိစြာ ႏိုင္ငံသားအျခီခံလူ ့အခြင့္အေရးတိျဖစ္ျပီးေက လူမ်ိဳးတိတျခားလူမ်ိဳး ဘားမွာ
ကိုလိုနီျပဳဂုတ္သြီးစုပ္ခံနိန္ရျခင္းက လြတ္ေျမာက္ဖို ့ ကိုယ့္ကံၾကမၼာကိုယ္ဖန္တီးပိုင္ခြင့္ေရ လူမ်ိဳးတိ အခြင့္ အေရး ျဖစ္ေတ။
လူ ့အခြင့္အေရးစြာ ႏွစ္ဆယ့္တစ္ရာစု၏ႏိုင္ငံတကာဥပေဒတခုျဖစ္ေတပိုင္ အဆုံးမသတ္ႏိုင္ေရ ျဖစ္စိုဥ္တခုေလ့ျဖစ္ေတ။
တိုးတက္ေတ အေမရိကနန္ ့အေနာက္ဥေရာပတိုင္းျပည္တိမွာေတာင္ လူ ့အခြင့္အေရးစြာ ျပီးျပည့္စုံလားျခင္းမဟိသိမ့္ပါ။
ျမစ္တစ္စင္းပိုင္စီးဆင္းလားနိန္ပါသိမ့္ေရ။
၈၈ ေႏွာင္းပိုင္းကာလမွာ ဗမာအမ်ားစုက လူ ့အခြင့္အေရးဆိုေရ စကားကို က်က်ယ္လေလာင္ေျပာလာကတ္ေတ။
ေယေကေလ့ ျမန္မာႏိုင္ငံႏိုင္ငံေရးျပႆနာ၏အဓိကအေျဖျဖစ္ေတ လူမ်ိဳးတိအခြင့္အေရးကိုက်ေက မိန္ ့ ထားကတ္ ေတ။
ယင္းအတြက္နန္ ့ အိုးေခါင္မိုးေပါက္နိန္စြာကို ၾကမ္းလားဖာပိုင္ျဖစ္နိန္လို ့ ႏိုင္ငံေရးျပႆနာကို ေအနိန္ ့
ကာလထိအေျဖမထုတ္ႏိုင္ကတ္သိမ့္ပါ။
ပိုဆိုးနိန္စြာက အန္ဂ်ီအိုႏိုင္ငံေရးနန္ ့စတိတ္မန္ ့ႏိုင္ငံေရးကို ဗမာ၀ါဒီႏိုင္ငံေရးသမားတိက မဟာဗ်ဴဟာက်က်
လမ္းေၾကာင္းခ်ပီးထားပနာ အၾကံအဖန္လုပ္ဇာတ္ခင္းနိန္လို ့ ဒီမိုကေရစီလမ္းေၾကာင္းၾကီးတခုလုံး ဦးတည္ခ်က္
ေပ်ာက္နိန္ရေရ။ ေဒပိုင္ အနာတျခား ဆီးတျခားလမ္းလြဲမွဳေၾကာင့္ ဒီမိုကေရစီအသြင္ကူးေျပာင္းေရးစြာ ႏွစ္ေပါင္း
ႏွစ္ဆယ္အလကား ဆားမရရီမရ ကုန္လားချပီးေက တဖက္မွာ ဗမာစစ္အုပ္စုက ပိုလို ့ခိုင္မာပါလတ္ေတ။
သီနတ္ေခ်တခ်က္မေဖာက္ပဲ က်ည္ဆံေခ်တေတာင့္မသုံးပဲ ႏွစ္ေပါင္းငါးဆယ္ေက်ာ္သက္ဆိုးရွည္လာေရ
စစ္အာဏာသွ်င္စနစ္ကိုဖယ္ရွားဖို ့ဆိုစြာ စိတ္ကူးယိုင္မွဳသက္သက္ရာ ျဖစ္နိန္လီဖို ့။
ဗမာအမ်ားစုက ဒီမိုကေရစီဆိုေရ စကားလုံးကိုအသုံးခ်ပနာ ဗမာကိုလိုနီစနစ္ကိုတည္ေဆာက္လားနိန္လို ့ပင္ ျဖစ္လို ့
ေသခ်ာနိန္စြာတခုက ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ႏိုင္ငံေရးျပႆနာကို ဗမာရွုေထာင့္အျမင္တခုတည္းနန္ ့ေျဖရွင္းလို ့တခါေလ့ ရလီဖို ့
မဟုတ္။
လူမ်ိဳးတိ၏အခြင့္အေရးကို ရွိတန္းတင္ပနာ ဗမာစစ္ကိုလိုနီပေဒသရာဇ္စနစ္ဆိုး အဆုံးသတ္ေရးကို ဦးတည္ပနာ
လားခါမွရာ ေနာင္တခ်ိန္မွာ လြတ္လပ္ေတႏိုင္ငံေရးအခင္းအက်င္းသစ္ကို ျမင္တြိလာႏိုင္ပါဖို ့။
ရခိုင္မင္းမ်ားစိုးစံခဲ့ေသာ ႏွစ္ကာလကို ေခတ္အားျဖစ္ ပိုင္းျခားလိုက္ပါက အၾကမ္းဖ်င္းအားျဖင့္ ၄- ပိုင္း
ပိုင္းျခား၍ ရနဳိင္ေပသည္။ ယင္းတို႕မွာ-
(၁) အလြန္ေရွးက်ေသာ (ဒြါရာ၀တီ၊ ေ၀သာလီ၊ ဓည၀တီ)ေခတ္၊ (၂) ေ၀သာလီ ေက်ာက္ေလွကားေခတ္၊
(၃) ေလးၿမဳိ႕ေခတ္ႏွင့္ (၄) ေျမာက္ဦးေခတ္ မ်ား ျဖစ္ပါသည္။ အခ်ဳိ႕ ရာဇ၀င္ဆရာတို႕က
ေျမာက္ဦးေခတ္ကိုပင္ -ပထမေျမာက္ဦး၊ ဒုတိယေျမာက္ဦး၊ တတိယ ေျမာက္ဦးဟူ၍ပင္ ၃-
ပိုင္းပိုင္းျခားၾကေပ ေသးသည္။ ကၽြႏု္ပ္တို႕သည္ အလြန္ေရွးက်ေသာ ဒြါရာ၀တီ၊ ေ၀သာလီ၊
ဓည၀တီေခတ္မ်ားက ရခိုင္မင္းမ်ားအုပ္ခ်ဳပ္ပုံစနစ္ကို စာေပက်မ္းဂန္ အေထာက္ အထားမ်ားျဖင့္
ဂ,နစြာမတင္ျပနဳိင္ေသးသျဖင့္ မႈန္ေရးေရးမွ်သာတင္ျပနဳိင္သည့္ အေျခအေနတြင္ရွိသည္။
သို႕ရာတြင္ ေ၀သာလီေက်ာက္ေလွကားေခတ္ (ေအဒီ ၄-ရာစုအစပိုင္း)မွစ၍ကား
အေထာက္အထားအေတာ္အသင့္စုံလင္စြာျဖင့္ တင္ျပနဳိင္ၾကေပၿပီ။ ေ၀ သာလီေခတ္ဦးသည္ အိႏၵိယနဳိင္ငံ
ဂုပၸတာဘုရင္မ်ားေခတ္ႏွင့္ ေခတ္ၿပဳိင္ျဖစ္၏။ ဂုပၸတာေခတ္တြင္ အိႏၵိယ၌ မနဳဓမၼသတ္က်မ္းႀကီး
ေပၚထြက္ေနၿပီျဖစ္၍ ထုိဓမၼသတ္က်မ္းသည္ ရခိုင္ျပည္သို႕လည္း မေခ်းမေႏွာင္း ေရာက္ရွိလာခဲ့ေၾကာင္း
အေထာက္အထားမ်ားေတြ႕ရသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ရခိုင္ျပည္၌ စာေပ အေရးအသားမ်ားလည္း
တတ္ေျမာက္ၿပီးျဖစ္သည္။
တရားစီရင္ေရးႏွင့္ပတ္သက္၍ အာႏၵစျႏၵားေက်ာက္စာ၊ ဂါထာအပိုဒ္ (၅၈)ကို ျမန္မာဘာသာျပန္ဆိုလွ်င္–
“သဘင္ခန္းမေဆာင္ႀကီး(တရားရုံး)ထဲတြင္ ေန႕ စဥ္ေန႕တိုင္း စည္းေ၀း(ရုံးထိုင္)ျခင္းကိုျပဳလုပ္ေလ့ရွိ၏။
(မင္းႀကီးသည္)သနားျခင္းဂရုဏာရွိသျဖင့္၊ အလြန္လွ်င္ (အမွန္ပင္) ေသဒဏ္ေပးထိုက္ေသာသူတို႕
ကိုပင္လွ်င္၊ အျမဲအျပစ္မွ ခ်မ္းသာေပးေလ့ရွိ၏။” ဟုအဓိပၸါယ္ရရွိေပသည္။
ရခိုင္မင္းမ်ားသည္ ထိုေခတ္ထိုအခ်ိန္ကစုိးစံခဲ့ၾကေသာ အျခားမင္းမ်ားနည္တူ သက္ဦးဆံပိုင္
ဘုရင္မ်ားဟုေခၚတြင္ၾကေသာ္လည္း ရခိုင္ရာဇ၀င္တေလွ်ာက္ လုံးတြင္ မင္းျပစ္မင္းဒဏ္ေၾကာင့္
ကြပ္မ်က္ရသည္ကိစၥမ်ဳိး လြန္စြာနည္းပါးေလသည္။ ရာဇ၀တ္ျပစ္ဒဏ္သင့္သူမ်ားကို ဘုရင္က
အသက္ခ်မ္းသာခြင့္ေပး သည့္ စံနမူနာမ်ားကိုသာ ေတြ႕ရတတ္သည္။
ႀကီးေလးေသာျပစ္မႈက်ဴးလြန္သူမ်ားႏွင့္ သုန္႕ပန္းအႀကီးအကဲမ်ား (ယခုေခတ္
စစ္ရာဇ၀တ္ေကာင္မ်ားႏွင့္တူသူမ်ား) ကို ဘုရင္ကေသဒဏ္မွ ခ်မ္းသာေပး ၿပီးလွ်င္
သဃၤာေတာ္မ်ားလက္သို႕အပ္၍ သာသနာ့အေဆာက္အဦမ်ားတြင္ အလုပ္အေကၽြးအျဖစ္ထားရွိေလသည္။
ထိုသို႕ေဆာင္ရြက္ျခင္းကိုသင္ခ်ီတည္
သည္ဟု ေခၚေလသည္။ ရခိုင္မင္းမ်ားသည္ ကြပ္မ်က္စီရင္ျခင္းမ်ားကို အားမေပးခဲ့သည့္
အေၾကာင္းရင္းမ်ားမွာ မင္းမ်ားနန္းတက္စတြင္ သစၥာဘိသိတ္ကို ခံယူခဲ့ရျခင္း၊
ဗုဒၶ၀ါဒီမ်ားျဖစ္သည့္အေလွ်ာက္ ငါးပါးသီလ၊ ရွစ္ပါးသီလတို႕ကို အျမတဲ ေစေစာင့္ထိန္းျခင္းတို႕ေၾကာင့္
ျဖစ္ေပသည္။
ဘိသိသိတိတ္သ္သစၥာၥာခံယံယူပူပဲြ၊ဲြ၊
ေလးၿမဳိ႕ေခတ္တြင္ ရခိုင္ျပည၏ စီမံအုပ္ခ်ဳပ္မႈမ်ားမွာ မ်ားစြာတုိးတက္ေခတ္မီလွ်က္ရွိေၾကာင္း
ေတြ႕ရေပသည္။ ေလးၿမဳိ႕ေခတ္ သကၠရာဇ္ ၄၅၈-ခု၊ (ေအဒီ-၁၁၂၃) တငြ ္နန္းတက္ေသာ
ဒႆရာဇာမင္းႀကီးသည္ ႀကီးက်ယ္ခန္းနားေသာ ဘိသိတ္သစၥာခံယူပြဲႀကီး က်င္းပေၾကာင္းေတြ႕ရေပသည္။
မင္းႏွင့္ မိဖုရား ႀကီးတို႕သည္ န၀ရတ္ကိုးပါးျဖင့္စီခ်ယ္ထားေသာ ရတနာထမ္းစင္ကိုစီးေတာ္မူ၍
အသင့္ေဆာက္လုပ္ထားေသာမဂၤလာမ႑ပ္သို႕ ထြက္ေတာ္မူသည္။ သာ သနာပိုင္
၀ိနည္းထိုရ္ဆရာေတာ္ႏွင့္ ပေရာဟိတ္ ၁၂-ပါးတို႕သည္ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားကိုေဆာင္ယူ၍
သီဟာသနမ႑ပ္၌ထားၿပီးေသာ္ နန္းေတာ္သို႕၀င္၍ သံဃာေတာ္မ်ားက ပရိတ္ေတာ္မ်ားရြတ္ဖတ္ၾကသည္။
မင္းႀကီးသည္ ေမာရာသနမ႑ပ္၌ေရခ်ဳိးေတာ္မူ၍ ဂဇာသနမ႑ပ္တြင္ ေခါင္းေဆးေတာ္မူၿပီးမွ သာ
သနာ့အက်ဳိး၊ ေလာကီအက်ဳိးသယ္ပိုးရြက္ေဆာင္ပါမည္ ဟု ပါဋိဂါထာမ်ားကိုရြတ္ဆိုရသည္။ ထိုံေနာက္
သီဟာသနမ႑ပ္အလယ္၌ ေရႊအင္းပ်ဥ္ျဖင့္ ၿပီးေသာ ေရသဖန္းပ်ဥ္၀ယ္ ထိုင္ေတာ္မူ၏။
ယင္းသို႕ေသာအခါ-
မင္းသမီးရွစ္ေယာက္တို႕သည္ န၀ရတ္စီခ်ယ္ထားေသာခရုသင္းတြင္
ဂဂၤါျမစ္ေရကိုထည့္လွ်က္ေကာင္းမြန္ရုိေသစြာ မင္းႀကီး၏ဦးေခါင္း၌ သြန္းေလာင္းစဥ္-
• “အရွင္မင္းႀကီး သာသနာေတာ္ပြင့္လင္းေအာင္ ျပဳေတာ္မူပါေလာ။
• အရွင္မင္းႀကီး ခပ္သိမ္းေသာသတၱ၀ါတို႕အား ကိုယ္၏သားႏွင့္အမွ် ခ်စ္ခင္ျခင္း၊
ျပည္သူတို႕၏စီးပြါးကို ကိုယ္ေတာ္၏စီးပြါး၊ ခပ္သိမ္းေသာ
သတၱ၀ါတို႕၏ ဇီ၀ိတိေျႏၵအသက္ကို ကိုယ္ေတာ္၏အသက္ကဲ့သို႕ေစာင့္ေတာ္မူ ပါေလာ။
• -အရွင္မင္းႀကီး ခပ္သိမ္းေသာျပည္ေထာင္မင္းတိုအား အမ်က္မလြန္ျခင္း၊ တရား၌ေစာင့္ျခင္း၊
ပညာရွိစကားကို နာလြယ္ျခင္း၊ အမ်ဳိးေစာင့္ျခင္း
မ်ားကို ျမဲျမံ ေစာင့္ထိမ္းေတာ္မူပါေလာ။” ဟု ႁမြက္ဆိုၾက၏။
ထိုေနာက္ ပုဏၰား ၈-ေယက္၊ သူေဌး ၈-ေယက္၊ သူႂကြယ္ ၈-ေယာက္တို႕က ေရွးနည္းအတိုင္း
ေရသြန္းေလာင္းၾကကုန္၏။ သူေဌးသူႂကြယ္တိုက ေရသြန္း ေလာင္းစဥ္ ဆိုျပန္သည္မွာ-
• အရွင္မင္းႀကီး အကၽြႏု္ပ္တို႕သြန္းေလာင္းေသာေရကိုခံေတာ္မူ၍
ကၽြႏု္ပ္တို႕ဆိုေသာစကားအတိုင္းက်င့္ေဆာင္ေတာ္မူ၍ ျပည္သူလုပ္ခြံ ဆယ္ဖိုး
တဖိုးခံယူစားသုံးေတာ္မူ၍ မင္း၏စည္းစိမ္ကို စံၿပီးေသာ္ ျပည္ကို တရားသျဖင့္ေစာင့္ေတာ္မူပါေလာ။
• အရွင္မင္းႀကီး ကၽြႏု္ပ္တို႕ဆိုေသာစကားအတိုင္း က်င့္ေတာ္မူေသာကား ပစၥုဳပန္-သံသရာ
ႏွစ္ျဖာအက်ဳိးတက္တိုးေစလ်က္၊ တက္သစ္ေသာေန၊ ဆန္းသစ္ေသာ လကဲ့သို႕၊ တေန႕တျခား
ၾကက္သေရေတာ္ပြင့္လင္း၍ ျပည္ေထာင္မင္းေပါင္းဦးေခါင္းၫြတ္လာ၊ သဒၵါျပည့္ၿဖဳိး၊ သူခိုးဓါးျပ၊ ၿငိမ္း
ခ်မ္းသာယာ၊ သာသနာေတာ္တည္ထြန္း၊ ေရစာမရွား၊ မင္းအားျပည္သူ၊ ဆုယူေန႕တိုင္း၊
ေကာင္းႀကီးေပးလွ်က္၊ သက္ေတာ္ရာေက်ာ္၊ စံေတာ္ မူရသည္ ျဖစ္ေစေသာ၀္။
• ယင္းသို႕မဟုတ္ ကၽြႏု္ပ္တို႕စကားအတိုင္း မတည္၊ မင္းေကာင္းမင္းျမတ္တို႕၀န္ခံေသာ
ဘိသိတ္သစၥာပ်က္ေခ်ေသာ္ ကမၻာဆူေ၀၊ ေလမုန္တိုင္း ဆင္၊ ငလ်င္ေတာ္လဲ၊ ေျမႀကီးကြဲ၍၊
ငရဲမီးလွ်ံ၊ အ၀ွန္ေျပာင္ေျပာင္၊ ေတာက္ေလာင္ေၾကညက္၊ သူဖ်က္သူေလွာင့္၊
ေထာင္ေထာင္ထားထား၊ ခိုး သားဒႏၱ၊ စသည့္အေထြေထြ၊ ေနလတံခြန္၊ ငွက္ပ်ံငွက္ယုတ္၊
စုန္းဖုတ္တေစၧ၊ နန္းထက္ေန၍၊ ေမႊေမႊလွန္႕ေျခာက္၊ ေႁမြေဟာက္ငန္းက်ား၊ တက္ ၍စားသည္
ျဖစ္ေစေသာ၀္။ ဟုႁမြက္ဆိုၾကေလသည္။
ဒသရာဇာမင္းႀကီးသည္ ေရွးမင္း ေဘးေတာ္ ခမည္းေတာ္တို႕နည္းတူ သစၥာဘိသိတ္ခံယူေတာ္မူေၾကာင္း
သမိုင္းအေစာင္ေစာင္၌ ဆိုထားသည္။ ဘိ သိတ္သစၥာဆိုသည္မွာ တနည္းအားျဖင့္ ဘုရင္မင္းျမတ္အား
ဤနည္းဤပုံ အုပ္ခ်ဳပ္ပါေလာဟု ကတိသစၥာျပဳခိုင္းျခင္းပင္ျဖစ္၏။ က်မ္းက်ိန္ဆိုေစျခင္း
ျဖစ္သည္ဟုလည္းဆိုနဳိင္ေပ၏။ ဤဘိသိတ္စာတမ္းအက်ယ္ကို ဓည၀တီအေရးေတာ္ပုံႏွင့္
အမ်ဳိးသားစာၾကည့္တိုက္ ပရပိုက္အမွတ္-၁၁၂၀ (ရခိုင္ ရာဇ၀င္) တြင္ၾကည့္ရႈနဳိင္ပါသည္။
မန္လည္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးသည္ မာဃေဒ၀လကၤာသစ္တြင္ မာဃေဒ၀မင္းႀကီး ဘိသိတ္ခံယူပုံကို
စပ္ဆိုရာ၌ ဤစာတမ္းကိုမွီျငမ္း၍ စပ္ဆိုထားျခင္းျဖစ္ေပသည္။
ဥပေဒျပဳသူ ဥပေဒမဖ်က္ႏ္ႏွငွင၊့္၊့္၊
သကၠရာဇ္ ၆၄၅-ခုႏွစ္တြင္ နန္းတက္ေသာ မင္းထီးဘုရင္တရားေစာင့္ထိန္ပုံ လူတိုင္းလိုလို
သိရွိၿပီးျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ မင္းထီးဘုရင္သည္ နန္းေတာ္ တိုင္ထုံးတို႕မိသူ၏ လက္ၫႈိးကိုျဖတ္မည္ဟု
အမိန္႕ထုတ္ထားခဲ့သည္။ ေနာက္ဆုံး၌ ထုံးသုတ္သူမွာ သူကိုယ္တိုင္ျဖစ္ေနရာကား သံလွ်က္ကိုဆြဲ လွ်က္
မိမိ၏ညာလက္ၫႈိးကို ကိုယ္ေတာ္တိုင္ပိုင္းျဖတ္လိုက္ေလသည္။
မင္းႀကီးကိုယ္တိုင္ဤသို႕ေျဖာင့္မွန္ျပတ္သားစြာ တရားေစာင့္ထိန္းျပသျဖင့္
တိုင္းသူျပည္သားမ်ားအဘယ္မွာလွ်င္ တရားမေစာင့္ဘဲေနနဳိင္ပါအံ့နည္း။ ဤအေၾကာင္းႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍
ေဒါက္တာေဖၚခ်မ္မာ (Dr. Forchummer) က ရခိုင္သမိုင္းဆိုေသာေဆာင္းပါးတြင္
မေားစြာခ်ီးက်ဴးေရးသားထားေလသည္။ မင္းထီးသည္ ရာထူးခန္းထားရာတြင္ အနီးအေ၀းေရြးေတာ္မမူ။ ပ
ညာအေလ်ာက္ သူေကာင္းျပဳေတာ္မူ၏ဟု သမိုင္းဆရာတို႕မွတ္တမ္းတင္ၾကသည္။
ရခိုင္မင္းဆက္တြင္မင္းေကာင္းမင္းျမတ္မ်ားရွိသလို မင္းဆိုးမင္းညစ္မ်ားလည္းရွိခဲ့သည္။ ခရစ္ႏွစ္ ၁၆၃၈-
ခုႏွစ္ သီရိသုဓမၼမင္းကို မိဖုရားနတ္ရွင္မယ္ ႏွင့္ ေလာင္းၾကက္ၿမဳိ႕စားကုသလအမတ္တို႕
ပူးေပါင္းလုပ္ၾကံၿပီးေနာက္ ကုသလသည္ နရပတိႀကီးအမည္ျဖင့္နန္းတက္သည္။ ျပည္သူျပည္သားမ်ား
ေအာ့ႏွလုံးနာၾကသည္။ မဟာသက္ေတာ္ရွည္အမတ္ႀကီး ငလက္ရုံးသည္ ရာထူးမွႏႈတ္ထြက္ၿပီး
ရဟန္း၀တ္သြားေလသည္။
သကၠရာဇ္ ၁၁၃၅ (ခရစ္-၁၇၇၃)-ခုတြင္ နန္းတက္လာေသာစႏၵသုမနမင္းသည္လည္း
တရားမေစာင့္ေသာမင္းျဖစ္၏။ အမတ္ႀကီးပိုးေရႊ ဦးေဆာင္၍ ျပည္သူျပည္သားတို႕ပုန္ကန္ၾကသည္။
မင္းကိုဖမ္းမိလွ်င္ ကြပ္မ်က္ၿပီး အေလာင္းကို ေရတြင္ေမွ်ာလိုက္ၾကသည္။
ျပည္သ္သူ႕ူ႕တရား ျပည္သ္သူစူစီရီရင-္-
သကၠရာဇ္ ၇၅၆-ခု(ေအဒီ-၁၃၉၄)တြင္နန္းတက္ေသာ
ရာဇသူမင္း(ေခၚ)၀ရဓမၼရာဇာ(မင္းထီးသား)လက္ထက္၌ ထုတ္ျပန္ေသာအမိန္႕ေတာ္စာတမ္း မွာ
အလြန္ထူးျခားေသာလကၡဏာကိုေဆာင္ေနေပသည္။ ထိုအမိန္႕ေတာ္ပါျပဌာန္းခ်က္မ်ားအရ
ေရွးမင္းမ်ားလက္ထက္က ၿမိဳ႕စား၊ ရြာစား၊ သူႀကီး ကစ၍ခန္႕ထားျခင္းခံရသူတို႕သည္ သားစဥ္ေျမဆက္
ထမ္းရြက္စားသုံးခြင့္ရေလသည္။ အခြန္အတုတ္ေကာက္ခံျခင္းႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ အသည္သားတို႕ သည္
အိမ္ႀကီးလွ်င္ တႏွစ္ ၅-သျပာေပးရ၏။ အိမ္ငယ္လွ်င္ ၂-သျပာခြဲေပးရ၏။ ကုန္သည္ ပြဲစား
အစို႕ခြန္သားတို႕သည္ အိမ္ႀကီးလွ်င္ ဆယ္သျပာ၊ အိမ္ငယ္လွ်င္ ငါးသျပာေပးေဆာင္ၾကရ၏။
ေတာင္ယာအရပ္မွ ေတာင္ယာျဖင့္အသက္ေမြးသူတို႕သည္ ဓါးတစင္း ယာတခင္းလွ်င္ သုံးသျပာစီ
ေပးေဆာင္ၾကရ၏။ မင္းမႈထမ္း ၀င္းသား၊ ဒိုင္းသားမွစ၍ ေရခပ္၊ တပ်က္လွည္း သူမ်ားမွာ အခြန္အတုပ္ေငြ
မေပးၾကရေခ်။ မင္းသား၊ မင္းသမီး၊ မိဖုရား၊ မွဴးမတ္တို႕သည္ မိမိတို႕အားေပးအပ္ထားေသာသူမ်ားကိုသာ
အေစအပါးခိုင္းေစခြင့္ရသည္။ အျခားသူမ်ားကို ကပ္ခို၊ ကပၸါးအျဖစ္လက္မခံ ရ။ ေရွးမင္းအဆက္ဆက္
ခန္႕ထားသူမ်ားကိုသာ သုံးရမည္ဟု အမိန္႕ျပန္ေတာ္မူ၏။
ၿမိဳ႕ျပင္ေလးရပ္တြင္ တရားမ႑ပ္ (တရားရုံး) ေလးခုကို ေရွးနည္းအတိုင္းေဆာက္လုပ္ထားရမည္။
မ႑ပ္တခုလွ်င္ ျပည္စိုးႀကီးတဦးႏွင့္ တရာေဆြ တဦးတို႕က ရုံးထိုင္တရးစစ္ၾကသည္။ ျပည္စိုးႀကီးဆိုသူမွာ
ၿမဳိ႕၀န္ရာထူးႏွင့္ ခတ္ဆင္ဆင္တူသည္။ တရားေဆြဆိုသူမွာ လူထဲမွေရြးေကာက္ တင္ ေျမွာက္သူျဖစ္ၿပီး
ယခုေခတ္ ရုံးသဟာယႏွင့္တူဟန္ရွိေပသည္။ ယင္းတရားရုံးမ်ားသည္ လက္ေရာက္ႏႈတ္လြန္၊ ေျမမႈ၊ ေငြမႈ၊
အိမ္မႈစတသာ ရာဇ ၀တ္မႈ ႏွင့္ တရားမ,မႈမ်ားကိုစီရင္ရသည္။ အမႈၿပီးေျပလွ်င္ အမႈႀကီးငယ္ကိုေထာက္၍
ငါးသျပာတန္သည္၊ ႏွစ္သျပာတန္သည္ကို စီရင္သူတို႕ခံယူသုံး စားေစ။ မင္းရာခိုးထူးဆို၍
မကုန္မက်ေစႏွင့္ဟု အမိန္႕ထုတ္ထားသည္။
အယူခူခံရံရုံးုံးမ်ား-
တရားေဆြႏွင့္ ျပည္စိုးႀကီးတို႕ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို မေက်နပ္လွ်င္ အမတ္တရားသူႀကီး ေလးဦးထံ
အယူခံ၀င္ရသည္။ အမတ္တရားသူႀကီးေလးဦး၏ ဆုံး ျဖတ္ခ်က္ကိုမေက်နပ္လွ်င္
ဘုရင္မင္းျမတ္ထံသို႕အယူခံ၀င္ရသည္။ မင္းႀကီးသည္ မဟာသက္ေတာ္ရွည္သုခမိန္အမတ္ႀကီးႏွင့္တိုင္ပင္၍
အဆုံးအ ျဖတ္ေပးေတာ္မူသည္။ ယင္းဆုံးျဖတ္ခ်က္သည္ အျမင့္ဆုံးရုံးဆုံးျဖတ္ခ်က္ပင္ျဖစ္သည္။
အမတ္ႀကီးမဟာပညာေက်ာ္ျဖတ္ထုံးဆိုသည္မွာ ဤသို႕ဘု ရင္ထံတက္လာေသာအမႈမ်ားကို
စီရင္ဆုံးျဖတ္ထားျခင္းမ်ားျဖစ္သည္။
အမႈစစ္ေဆးပုံႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ ခိုးမႈ၊ ယိုးမႈမ်ားမွာလည္း ရုိက္ပုတ္ေထာင္းသတ္၍ မစစ္မေမးေစႏွင့္၊
ပညာျဖင့္သာေပၚေအာင္စစ္ရမည္ဟု အမိန္႕ထုတ္
ထားေလသည္။ ဤတရားစီရင္ေရးစနစ္ကို ေနာက္မင္းမ်ားလက္ထက္တြင္လည္း အစဥ္တစိုက္ဆက္၍
က်င့္သုံးသြားသည္ကို ေတြ႕ရသည္။
တိုငိုင္း္းႀကီးီး ၁၂-တိုငိုငိုင္း္း္း-
ေ၀သာလီေခတ္မွစ၍ ရခိုင္ျပည္ကို တိုင္းႀကီး ၁၂-တိုင္းခြဲ၍ ၿမဳိ႕စား၊ ရြာစားမ်ား ခန္႕အပ္အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့သည္။
(၁) နာဂသွ် ႏၱတိုင္း - အာသံနယ္ႏွင့္စပ္လွ်က္ရွိေသာ နယ္ေျမ။
(၂) မဟိ ံသကတိုင္း- နာဂသွ် ႏၱတိုင္းႏွင့္ ေရာင္ျဖဴနယ္အၾကားရွိနယ္ေျမ။
(၃) ကမၼရူအဆိုင္း- ေရာင္ျဖဴနယ္။
(၄) ဖလံတိုင္း- ဖလံေထာင္။
(၅) သက္တိုင္း- သက္ေထာင္။
(၆) ဘိုမင္းတိုင္း- ဘိုမင္းေထာင္။
(၇) ဘူးညာႀကီးတိုင္း- ဘဂၤလား ၁၂ၿမဳိ႕။
(၈) ဥႆလင္းတိုင္း- ပလက္၀ ခ်င္းေတာင္ကုန္းေဒသ။
(၉) ရကၡပူရတိုင္း- ျမစ္ႀကီးေလးသြယ္ျမစ္၀ွမ္းေဒသ။
(၁၀) ရမၼာပူရတိုင္း- ရမ္းျဗဲနယ္ေတာင္ရုိးအထိေဒသ။
(၁၁) ေမဃ၀တီတိုင္း- မာန္ေအာင္ကၽြန္းႏွင့္ကၽြန္းရံမ်ား။
(၁၂) ဒြါရာ၀တီတိုင္း- သံတြဲနဂရစ္ ေမာ္တင္စြန္းအထိနယ္ေျမ တို႕ျဖစ္သည္။
ဘဥၤလး၁၂-ၿမဳိ႕ႏွင့္ သံတြဲနယ္တို႕ကို မင္းညီမင္းသား စိတ္ခ်ယုံၾကည္ရသူမ်ားကို ခန္႕ထားေလ့ရွိသည္။
မင္းရာဇာႀကီးလက္ထက္ သံလ်င္ကိုပိုင္ဆိုင္ခဲ့ရာ ဒီဘရစ္တိုကို သားေတာ္မင္းခေမာင္းႏွင့္တြဲ၍
ဘုရင္ခံခန္႕ထားခဲ့သည္။ ဒီဘရစ္တိုက အေကာက္ၾကံ၍ မင္းခေမာင္းကို ဖမ္းဆီးၿပီးပုန္ကန္ျခားနားခဲ့သည္။
အေနာက္တရုိးတြင္ရွိေသာ ဖလံေထာင္၊ သက္ေထာင္၊ ဘိုမင္းေထာင္စေသာ နယ္ေျမမ်ားကို
အုပ္ခ်ဳပ္ရသူမ်ားသည္ လက္ေအာက္ခံမင္းငယ္မ်ားအျဖစ္ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရရွိၾကသည္။
ထီးျဖဴႏွင့္မကိုဋ္သရဖူေဆာင္းခြင့္ရၾကသည္။ ေျခာက္လတႀကိမ္၊ တႏွစ္တႀကိမ္စသည္ျဖင့္
ဘုရင့္ညီလာခံသို႕တက္ၾကရ သည္။ ဆက္သျမဲအခြန္ဘ႑ာဆက္ရသည္။ စစ္သားမ်ားလိုသည့္အခါ
စစ္သားစုေဆာင္းေပးရသည္။ အေသးအဖြဲအမႈမ်ားကို စီရင္ပိုင္ခြင့္ရွိသည္။ ေသ ဒဏ္အမိန္႕ကို ဘုရင္မွလြဲ၍
မည္သူကမွ်မေပးနဳိင္။ ဘုရင့္သားေတာ္ပင္ မေပးနဳိင္ေခ်။ ဘုရင္က အနယ္နယ္အရပ္ရပ္တြင္
ဘုရင္၏နားမ်က္စိဆိုေသာ သူလွ်ိဳမ်ားလႊတ္ထားသည္။ လက္ေအာက္ခံၿမိဳ႕စားနယ္စားတို႕၏
ေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ားကို လွ်ဳိ႕၀ွက္အစီရင္ခံရသည္။ ၿမိဳ႕ေတာ္တြင္ပုံမွန္ညီလာခံမ်ားက်င့္ပ သည့္အျပင္၊
အေ၀းေရာက္ဘုရင္ခံႏွင့္ၿမိဳ႕စားမ်ားတက္ေရာက္ရေသာ အထူးညီလာခံမ်ားရွိေလသည္။
ဓမၼသၼသတ္က္က်မ္း္းမ်ား-
ရခိုင္ျပည္တြင္ အိႏၵိယမွရရွိေသာ မနဳဓမၼသတ္က်မ္းႏွင့္ ရာဇနီတိက်မ္းမ်ားကိုအသုံးျပဳသည္။
ရာဇနီတိက်မ္းကိုမွီး၍ ရာဇပ်ဳိ႕ဆိုေသာ မင္းက်င့္၀တ္ပ်ဳိ႕တ ေစာင္ကို
မဟာသက္ေတာ္ရွည္အမတ္ႀကီးတဦးက ျပဳစုခဲ့သည္။ ယင္းပ်ဳိ႕တြင္ “ျပည္ႀကီး၀န္ကို အိုးတန္ဆန္ခပ္၊
မင္းက်င့္၀တ္ႏွင့္၊ ေလွ်ာက္ပတ္သင့္စြာ၊ စီရင္ရာသည္။” ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ “ေရေျမသနင္း၊
မင္းတို႕က်င့္သုံး၊ ေရွးထုံးမသုန္၊ ရာဇဂုဏ္ျမတ္၊ န၀ရတ္ကိုးခိုင္၊ မ႑ဳိင္မပ်က္၊ မင္းလက္နက္တည့္၊
ေ၀၀က္စိတ္ျဖာ၊ မလိမၼာျငား၊ သူမိုင္သားကို၊ မွား၍ျပည္ရွင္၊ သူေကာင္းတင္လွ်က္၊ တိုင္းခြင္ခရုိင္၊
အပိုင္ကံေကၽြး၊ မင္းခြင့္ေပး၍၊ မွဴးေရးမတ္ရာ၊ ႏွင္းအပ္ပါ မူ၊ ပဇာက်ဳိးရွိ၊ ႏြမ္းရိသတၱ၀ါ၊ ၿမဳိ႕ရြာတုန္လႈပ္၊
မင္းက်ဳိးယုတ္၏။ စက္ဆုပ္သဖြယ္၊ ပ်က္ရယ္တ ႏၱဳ၊ ျပည္မႈရႈပ္ေထြး၊ တိုင္းေ၀းတပါး၊ စကားမတည္၊ အရွည္မ
ေကာင္း၊ ဗူးေတာင္းပမာ၊ မိစၧာငွက္ဆိုး၊ လင္ေကာင္ပိုးသို႕၊ ဆိုရုိးတခ်က္၊ ႂကြက္ႏွင့္ေႁမြတူ၊ သူ႕မူမေဖ်ာက္၊
ေမ်ာက္ႏွင့္ေျမေခြး၊ ဆိုေရးတသီး၊ က်ီးႏွင့္စက္ တူ၊ အမူယုတ္သြမ္း၊ သူကန္းအၾကံ၊ ေလာဘလွ်ံသည္၊
မင္းထံနီးစပ္ မသုံးအပ္။” စသည္ျဖင့္ ျဖစ္သည္။
မင္းဘာႀကီးလက္ထက္တြင္ ဆရာျမ၀ါသည္ အဂၢမုနိဆရာေတာ္ႏွင့္တိုင္ပင္၍
မနဳဓမၼသတ္က်မ္းကိုအေျခခံလ်က္ ေရႊမ်ဥ္းဓမၼသတ္က်မ္းကို ေရးသည္။ ထို ေနာက္ တိုင္း၁၂-တိုင္းမွ
ပညာရွင္မ်ား နန္းေတာ္သို႕ပင့္ဖိတ္ၿပီး ေ၀ဖန္ေဆြးေႏြး ျဖည့္စြက္ေစသည္။ ထိုသို႕ျပဳျပင္ၿပီးမွ
အတည္ျပဳျပဌာန္းသည္။
ေရွးဓမၼသတ္က်မ္းမ်ားမွားယြင္းေနလွ်င္ ျပင္ဆင္ဆုံးျဖတ္သည့္ထုံးမ်ား ရွိပါသည္။ တရံေရာအခါ
မိုးစည္းကၽြန္း(ယခု ေရနံရွာေဖြေနရာ) မွ သူေဌးခြန္သာ ႀကီးေသလြန္၍ ပဌမဇနီးမွ သားငါးေယာက္၊
ဒုတိယဇနီးမွ သမီးႏွစ္ေယာက္ အေမြလုၾကရာ ျပည္စိုးႀကီးရုံး၊ အမတ္တရားသူႀကီး ေလးဦးရုံးတို႕တြင္ မၿပီး
ျပတ္ဘဲ ဘုရင့္ထံတက္လာခဲ့သည္။ မဟာပညာေက်ာ္အား ဆုံးျဖတ္ခိုင္းရာ မဟာပညာေက်ာ္က
တရားသူႀကီးမ်ားသည္ ေရွးဓမၼသတ္မ်ားအတိုင္းအေမြနိမ့္ ျမင့္ခြဲယူေစဟု စီရင္သည္မွာ မသင့္။
အခ်ဳိ႕ဓမၼသတ္မ်ားသည္ ေခတ္ႏွင့္မေလ်ာ္ဟုဆိုကာ မယားၿပိဳင္မွေပါက္ဖြားေသာ သားသမီးမ်ားကို
အညီအမွ်ေ၀ယူ ေစေလသည္။ ယခုေခတ္စီရင္ထုံးမ်ား၏ ေရွၚေျပးဟုဆိုရမေလာက္ပင္။
[မနဳက်ယ္ဓ္ဓ္ဓမၼသၼသၼသတ္က္က္က်မ္း္း္း၊ ရိခိခိခ်တ္ဆ္ဆ္ဆင္ဘ္ဘ္ဘာသာျပန္မ္မ္မူ၊ူ၊ူ၊ အဂၤလၤလၤလိပိပိပ္တ္တ္တဖက-္-္ ျမန္မ္မ္မာတ ဖက]္] ကို ဟံသာ၀တီတိုက္မွ
မရိုက္ႏိွပ္မီွ ခရစ္ႏွစ္ ၁၈၆၀-ျပည့္ခန္႕က “Aracan Press”၊ စစ္ေတြတြင္ ရိုက္ႏိွပ္ခ့ဲသည္။
ေရွးေခတ္ ရခိုင္ျပည္စီမံအုပ္ခ်ဳပ္မႈႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ရခိုင္ျပည္တြင္ ကာလအတန္ၾကာေအာင္ ေနထိုင္ခဲ့ၿပီး
ရခိုင္ျပည္အေၾကာင္း စာအုပ္မ်ားေရးသားခဲ့ေသာ ေမာ္ရစ္ေကာလစ္က “ထိုအခ်ိန္က အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္မွာ
ျပည့္စုံလုံေလာက္ေပသည္။(စနစ္က်ေပသည္။) ထိုအခ်ိန္မ်ဳိးကတည္ရွိျမဲျဖစ္ေသာ လတ္ေပးလတ္
ယူမကင္းေသာ္လည္း အုပ္ခ်ဳပ္မႈတြင္ တရားဥပေဒကိုလက္ကိုင္ထားသည္။ လူတို႕၏အသက္စည္းစိမ္မွာ
ေျပာပေလာက္ေအာင္ လုံႁခုံမႈရွိေပသည္ဟု မွတ္ ခ်က္ခ်ခဲ့သည္။
(ယစ္မ်ဳိးဓမၼာရုံ။ ေရႊတိဂုံဘုရား ဓမၼာရုံ၌ ဦးသာၫြန္႕ ေဟာေျပာေသာစာတမ္း။)
၁၃/၀၅/၂၀၁၀ ေန႕ျပန္လည္ေရးကူးၿပီးသည္။
ပိုင္းျခား၍ ရနဳိင္ေပသည္။ ယင္းတို႕မွာ-
(၁) အလြန္ေရွးက်ေသာ (ဒြါရာ၀တီ၊ ေ၀သာလီ၊ ဓည၀တီ)ေခတ္၊ (၂) ေ၀သာလီ ေက်ာက္ေလွကားေခတ္၊
(၃) ေလးၿမဳိ႕ေခတ္ႏွင့္ (၄) ေျမာက္ဦးေခတ္ မ်ား ျဖစ္ပါသည္။ အခ်ဳိ႕ ရာဇ၀င္ဆရာတို႕က
ေျမာက္ဦးေခတ္ကိုပင္ -ပထမေျမာက္ဦး၊ ဒုတိယေျမာက္ဦး၊ တတိယ ေျမာက္ဦးဟူ၍ပင္ ၃-
ပိုင္းပိုင္းျခားၾကေပ ေသးသည္။ ကၽြႏု္ပ္တို႕သည္ အလြန္ေရွးက်ေသာ ဒြါရာ၀တီ၊ ေ၀သာလီ၊
ဓည၀တီေခတ္မ်ားက ရခိုင္မင္းမ်ားအုပ္ခ်ဳပ္ပုံစနစ္ကို စာေပက်မ္းဂန္ အေထာက္ အထားမ်ားျဖင့္
ဂ,နစြာမတင္ျပနဳိင္ေသးသျဖင့္ မႈန္ေရးေရးမွ်သာတင္ျပနဳိင္သည့္ အေျခအေနတြင္ရွိသည္။
သို႕ရာတြင္ ေ၀သာလီေက်ာက္ေလွကားေခတ္ (ေအဒီ ၄-ရာစုအစပိုင္း)မွစ၍ကား
အေထာက္အထားအေတာ္အသင့္စုံလင္စြာျဖင့္ တင္ျပနဳိင္ၾကေပၿပီ။ ေ၀ သာလီေခတ္ဦးသည္ အိႏၵိယနဳိင္ငံ
ဂုပၸတာဘုရင္မ်ားေခတ္ႏွင့္ ေခတ္ၿပဳိင္ျဖစ္၏။ ဂုပၸတာေခတ္တြင္ အိႏၵိယ၌ မနဳဓမၼသတ္က်မ္းႀကီး
ေပၚထြက္ေနၿပီျဖစ္၍ ထုိဓမၼသတ္က်မ္းသည္ ရခိုင္ျပည္သို႕လည္း မေခ်းမေႏွာင္း ေရာက္ရွိလာခဲ့ေၾကာင္း
အေထာက္အထားမ်ားေတြ႕ရသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ရခိုင္ျပည္၌ စာေပ အေရးအသားမ်ားလည္း
တတ္ေျမာက္ၿပီးျဖစ္သည္။
တရားစီရင္ေရးႏွင့္ပတ္သက္၍ အာႏၵစျႏၵားေက်ာက္စာ၊ ဂါထာအပိုဒ္ (၅၈)ကို ျမန္မာဘာသာျပန္ဆိုလွ်င္–
“သဘင္ခန္းမေဆာင္ႀကီး(တရားရုံး)ထဲတြင္ ေန႕ စဥ္ေန႕တိုင္း စည္းေ၀း(ရုံးထိုင္)ျခင္းကိုျပဳလုပ္ေလ့ရွိ၏။
(မင္းႀကီးသည္)သနားျခင္းဂရုဏာရွိသျဖင့္၊ အလြန္လွ်င္ (အမွန္ပင္) ေသဒဏ္ေပးထိုက္ေသာသူတို႕
ကိုပင္လွ်င္၊ အျမဲအျပစ္မွ ခ်မ္းသာေပးေလ့ရွိ၏။” ဟုအဓိပၸါယ္ရရွိေပသည္။
ရခိုင္မင္းမ်ားသည္ ထိုေခတ္ထိုအခ်ိန္ကစုိးစံခဲ့ၾကေသာ အျခားမင္းမ်ားနည္တူ သက္ဦးဆံပိုင္
ဘုရင္မ်ားဟုေခၚတြင္ၾကေသာ္လည္း ရခိုင္ရာဇ၀င္တေလွ်ာက္ လုံးတြင္ မင္းျပစ္မင္းဒဏ္ေၾကာင့္
ကြပ္မ်က္ရသည္ကိစၥမ်ဳိး လြန္စြာနည္းပါးေလသည္။ ရာဇ၀တ္ျပစ္ဒဏ္သင့္သူမ်ားကို ဘုရင္က
အသက္ခ်မ္းသာခြင့္ေပး သည့္ စံနမူနာမ်ားကိုသာ ေတြ႕ရတတ္သည္။
ႀကီးေလးေသာျပစ္မႈက်ဴးလြန္သူမ်ားႏွင့္ သုန္႕ပန္းအႀကီးအကဲမ်ား (ယခုေခတ္
စစ္ရာဇ၀တ္ေကာင္မ်ားႏွင့္တူသူမ်ား) ကို ဘုရင္ကေသဒဏ္မွ ခ်မ္းသာေပး ၿပီးလွ်င္
သဃၤာေတာ္မ်ားလက္သို႕အပ္၍ သာသနာ့အေဆာက္အဦမ်ားတြင္ အလုပ္အေကၽြးအျဖစ္ထားရွိေလသည္။
ထိုသို႕ေဆာင္ရြက္ျခင္းကိုသင္ခ်ီတည္
သည္ဟု ေခၚေလသည္။ ရခိုင္မင္းမ်ားသည္ ကြပ္မ်က္စီရင္ျခင္းမ်ားကို အားမေပးခဲ့သည့္
အေၾကာင္းရင္းမ်ားမွာ မင္းမ်ားနန္းတက္စတြင္ သစၥာဘိသိတ္ကို ခံယူခဲ့ရျခင္း၊
ဗုဒၶ၀ါဒီမ်ားျဖစ္သည့္အေလွ်ာက္ ငါးပါးသီလ၊ ရွစ္ပါးသီလတို႕ကို အျမတဲ ေစေစာင့္ထိန္းျခင္းတို႕ေၾကာင့္
ျဖစ္ေပသည္။
ဘိသိသိတိတ္သ္သစၥာၥာခံယံယူပူပဲြ၊ဲြ၊
ေလးၿမဳိ႕ေခတ္တြင္ ရခိုင္ျပည၏ စီမံအုပ္ခ်ဳပ္မႈမ်ားမွာ မ်ားစြာတုိးတက္ေခတ္မီလွ်က္ရွိေၾကာင္း
ေတြ႕ရေပသည္။ ေလးၿမဳိ႕ေခတ္ သကၠရာဇ္ ၄၅၈-ခု၊ (ေအဒီ-၁၁၂၃) တငြ ္နန္းတက္ေသာ
ဒႆရာဇာမင္းႀကီးသည္ ႀကီးက်ယ္ခန္းနားေသာ ဘိသိတ္သစၥာခံယူပြဲႀကီး က်င္းပေၾကာင္းေတြ႕ရေပသည္။
မင္းႏွင့္ မိဖုရား ႀကီးတို႕သည္ န၀ရတ္ကိုးပါးျဖင့္စီခ်ယ္ထားေသာ ရတနာထမ္းစင္ကိုစီးေတာ္မူ၍
အသင့္ေဆာက္လုပ္ထားေသာမဂၤလာမ႑ပ္သို႕ ထြက္ေတာ္မူသည္။ သာ သနာပိုင္
၀ိနည္းထိုရ္ဆရာေတာ္ႏွင့္ ပေရာဟိတ္ ၁၂-ပါးတို႕သည္ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားကိုေဆာင္ယူ၍
သီဟာသနမ႑ပ္၌ထားၿပီးေသာ္ နန္းေတာ္သို႕၀င္၍ သံဃာေတာ္မ်ားက ပရိတ္ေတာ္မ်ားရြတ္ဖတ္ၾကသည္။
မင္းႀကီးသည္ ေမာရာသနမ႑ပ္၌ေရခ်ဳိးေတာ္မူ၍ ဂဇာသနမ႑ပ္တြင္ ေခါင္းေဆးေတာ္မူၿပီးမွ သာ
သနာ့အက်ဳိး၊ ေလာကီအက်ဳိးသယ္ပိုးရြက္ေဆာင္ပါမည္ ဟု ပါဋိဂါထာမ်ားကိုရြတ္ဆိုရသည္။ ထိုံေနာက္
သီဟာသနမ႑ပ္အလယ္၌ ေရႊအင္းပ်ဥ္ျဖင့္ ၿပီးေသာ ေရသဖန္းပ်ဥ္၀ယ္ ထိုင္ေတာ္မူ၏။
ယင္းသို႕ေသာအခါ-
မင္းသမီးရွစ္ေယာက္တို႕သည္ န၀ရတ္စီခ်ယ္ထားေသာခရုသင္းတြင္
ဂဂၤါျမစ္ေရကိုထည့္လွ်က္ေကာင္းမြန္ရုိေသစြာ မင္းႀကီး၏ဦးေခါင္း၌ သြန္းေလာင္းစဥ္-
• “အရွင္မင္းႀကီး သာသနာေတာ္ပြင့္လင္းေအာင္ ျပဳေတာ္မူပါေလာ။
• အရွင္မင္းႀကီး ခပ္သိမ္းေသာသတၱ၀ါတို႕အား ကိုယ္၏သားႏွင့္အမွ် ခ်စ္ခင္ျခင္း၊
ျပည္သူတို႕၏စီးပြါးကို ကိုယ္ေတာ္၏စီးပြါး၊ ခပ္သိမ္းေသာ
သတၱ၀ါတို႕၏ ဇီ၀ိတိေျႏၵအသက္ကို ကိုယ္ေတာ္၏အသက္ကဲ့သို႕ေစာင့္ေတာ္မူ ပါေလာ။
• -အရွင္မင္းႀကီး ခပ္သိမ္းေသာျပည္ေထာင္မင္းတိုအား အမ်က္မလြန္ျခင္း၊ တရား၌ေစာင့္ျခင္း၊
ပညာရွိစကားကို နာလြယ္ျခင္း၊ အမ်ဳိးေစာင့္ျခင္း
မ်ားကို ျမဲျမံ ေစာင့္ထိမ္းေတာ္မူပါေလာ။” ဟု ႁမြက္ဆိုၾက၏။
ထိုေနာက္ ပုဏၰား ၈-ေယက္၊ သူေဌး ၈-ေယက္၊ သူႂကြယ္ ၈-ေယာက္တို႕က ေရွးနည္းအတိုင္း
ေရသြန္းေလာင္းၾကကုန္၏။ သူေဌးသူႂကြယ္တိုက ေရသြန္း ေလာင္းစဥ္ ဆိုျပန္သည္မွာ-
• အရွင္မင္းႀကီး အကၽြႏု္ပ္တို႕သြန္းေလာင္းေသာေရကိုခံေတာ္မူ၍
ကၽြႏု္ပ္တို႕ဆိုေသာစကားအတိုင္းက်င့္ေဆာင္ေတာ္မူ၍ ျပည္သူလုပ္ခြံ ဆယ္ဖိုး
တဖိုးခံယူစားသုံးေတာ္မူ၍ မင္း၏စည္းစိမ္ကို စံၿပီးေသာ္ ျပည္ကို တရားသျဖင့္ေစာင့္ေတာ္မူပါေလာ။
• အရွင္မင္းႀကီး ကၽြႏု္ပ္တို႕ဆိုေသာစကားအတိုင္း က်င့္ေတာ္မူေသာကား ပစၥုဳပန္-သံသရာ
ႏွစ္ျဖာအက်ဳိးတက္တိုးေစလ်က္၊ တက္သစ္ေသာေန၊ ဆန္းသစ္ေသာ လကဲ့သို႕၊ တေန႕တျခား
ၾကက္သေရေတာ္ပြင့္လင္း၍ ျပည္ေထာင္မင္းေပါင္းဦးေခါင္းၫြတ္လာ၊ သဒၵါျပည့္ၿဖဳိး၊ သူခိုးဓါးျပ၊ ၿငိမ္း
ခ်မ္းသာယာ၊ သာသနာေတာ္တည္ထြန္း၊ ေရစာမရွား၊ မင္းအားျပည္သူ၊ ဆုယူေန႕တိုင္း၊
ေကာင္းႀကီးေပးလွ်က္၊ သက္ေတာ္ရာေက်ာ္၊ စံေတာ္ မူရသည္ ျဖစ္ေစေသာ၀္။
• ယင္းသို႕မဟုတ္ ကၽြႏု္ပ္တို႕စကားအတိုင္း မတည္၊ မင္းေကာင္းမင္းျမတ္တို႕၀န္ခံေသာ
ဘိသိတ္သစၥာပ်က္ေခ်ေသာ္ ကမၻာဆူေ၀၊ ေလမုန္တိုင္း ဆင္၊ ငလ်င္ေတာ္လဲ၊ ေျမႀကီးကြဲ၍၊
ငရဲမီးလွ်ံ၊ အ၀ွန္ေျပာင္ေျပာင္၊ ေတာက္ေလာင္ေၾကညက္၊ သူဖ်က္သူေလွာင့္၊
ေထာင္ေထာင္ထားထား၊ ခိုး သားဒႏၱ၊ စသည့္အေထြေထြ၊ ေနလတံခြန္၊ ငွက္ပ်ံငွက္ယုတ္၊
စုန္းဖုတ္တေစၧ၊ နန္းထက္ေန၍၊ ေမႊေမႊလွန္႕ေျခာက္၊ ေႁမြေဟာက္ငန္းက်ား၊ တက္ ၍စားသည္
ျဖစ္ေစေသာ၀္။ ဟုႁမြက္ဆိုၾကေလသည္။
ဒသရာဇာမင္းႀကီးသည္ ေရွးမင္း ေဘးေတာ္ ခမည္းေတာ္တို႕နည္းတူ သစၥာဘိသိတ္ခံယူေတာ္မူေၾကာင္း
သမိုင္းအေစာင္ေစာင္၌ ဆိုထားသည္။ ဘိ သိတ္သစၥာဆိုသည္မွာ တနည္းအားျဖင့္ ဘုရင္မင္းျမတ္အား
ဤနည္းဤပုံ အုပ္ခ်ဳပ္ပါေလာဟု ကတိသစၥာျပဳခိုင္းျခင္းပင္ျဖစ္၏။ က်မ္းက်ိန္ဆိုေစျခင္း
ျဖစ္သည္ဟုလည္းဆိုနဳိင္ေပ၏။ ဤဘိသိတ္စာတမ္းအက်ယ္ကို ဓည၀တီအေရးေတာ္ပုံႏွင့္
အမ်ဳိးသားစာၾကည့္တိုက္ ပရပိုက္အမွတ္-၁၁၂၀ (ရခိုင္ ရာဇ၀င္) တြင္ၾကည့္ရႈနဳိင္ပါသည္။
မန္လည္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးသည္ မာဃေဒ၀လကၤာသစ္တြင္ မာဃေဒ၀မင္းႀကီး ဘိသိတ္ခံယူပုံကို
စပ္ဆိုရာ၌ ဤစာတမ္းကိုမွီျငမ္း၍ စပ္ဆိုထားျခင္းျဖစ္ေပသည္။
ဥပေဒျပဳသူ ဥပေဒမဖ်က္ႏ္ႏွငွင၊့္၊့္၊
သကၠရာဇ္ ၆၄၅-ခုႏွစ္တြင္ နန္းတက္ေသာ မင္းထီးဘုရင္တရားေစာင့္ထိန္ပုံ လူတိုင္းလိုလို
သိရွိၿပီးျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ မင္းထီးဘုရင္သည္ နန္းေတာ္ တိုင္ထုံးတို႕မိသူ၏ လက္ၫႈိးကိုျဖတ္မည္ဟု
အမိန္႕ထုတ္ထားခဲ့သည္။ ေနာက္ဆုံး၌ ထုံးသုတ္သူမွာ သူကိုယ္တိုင္ျဖစ္ေနရာကား သံလွ်က္ကိုဆြဲ လွ်က္
မိမိ၏ညာလက္ၫႈိးကို ကိုယ္ေတာ္တိုင္ပိုင္းျဖတ္လိုက္ေလသည္။
မင္းႀကီးကိုယ္တိုင္ဤသို႕ေျဖာင့္မွန္ျပတ္သားစြာ တရားေစာင့္ထိန္းျပသျဖင့္
တိုင္းသူျပည္သားမ်ားအဘယ္မွာလွ်င္ တရားမေစာင့္ဘဲေနနဳိင္ပါအံ့နည္း။ ဤအေၾကာင္းႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍
ေဒါက္တာေဖၚခ်မ္မာ (Dr. Forchummer) က ရခိုင္သမိုင္းဆိုေသာေဆာင္းပါးတြင္
မေားစြာခ်ီးက်ဴးေရးသားထားေလသည္။ မင္းထီးသည္ ရာထူးခန္းထားရာတြင္ အနီးအေ၀းေရြးေတာ္မမူ။ ပ
ညာအေလ်ာက္ သူေကာင္းျပဳေတာ္မူ၏ဟု သမိုင္းဆရာတို႕မွတ္တမ္းတင္ၾကသည္။
ရခိုင္မင္းဆက္တြင္မင္းေကာင္းမင္းျမတ္မ်ားရွိသလို မင္းဆိုးမင္းညစ္မ်ားလည္းရွိခဲ့သည္။ ခရစ္ႏွစ္ ၁၆၃၈-
ခုႏွစ္ သီရိသုဓမၼမင္းကို မိဖုရားနတ္ရွင္မယ္ ႏွင့္ ေလာင္းၾကက္ၿမဳိ႕စားကုသလအမတ္တို႕
ပူးေပါင္းလုပ္ၾကံၿပီးေနာက္ ကုသလသည္ နရပတိႀကီးအမည္ျဖင့္နန္းတက္သည္။ ျပည္သူျပည္သားမ်ား
ေအာ့ႏွလုံးနာၾကသည္။ မဟာသက္ေတာ္ရွည္အမတ္ႀကီး ငလက္ရုံးသည္ ရာထူးမွႏႈတ္ထြက္ၿပီး
ရဟန္း၀တ္သြားေလသည္။
သကၠရာဇ္ ၁၁၃၅ (ခရစ္-၁၇၇၃)-ခုတြင္ နန္းတက္လာေသာစႏၵသုမနမင္းသည္လည္း
တရားမေစာင့္ေသာမင္းျဖစ္၏။ အမတ္ႀကီးပိုးေရႊ ဦးေဆာင္၍ ျပည္သူျပည္သားတို႕ပုန္ကန္ၾကသည္။
မင္းကိုဖမ္းမိလွ်င္ ကြပ္မ်က္ၿပီး အေလာင္းကို ေရတြင္ေမွ်ာလိုက္ၾကသည္။
ျပည္သ္သူ႕ူ႕တရား ျပည္သ္သူစူစီရီရင-္-
သကၠရာဇ္ ၇၅၆-ခု(ေအဒီ-၁၃၉၄)တြင္နန္းတက္ေသာ
ရာဇသူမင္း(ေခၚ)၀ရဓမၼရာဇာ(မင္းထီးသား)လက္ထက္၌ ထုတ္ျပန္ေသာအမိန္႕ေတာ္စာတမ္း မွာ
အလြန္ထူးျခားေသာလကၡဏာကိုေဆာင္ေနေပသည္။ ထိုအမိန္႕ေတာ္ပါျပဌာန္းခ်က္မ်ားအရ
ေရွးမင္းမ်ားလက္ထက္က ၿမိဳ႕စား၊ ရြာစား၊ သူႀကီး ကစ၍ခန္႕ထားျခင္းခံရသူတို႕သည္ သားစဥ္ေျမဆက္
ထမ္းရြက္စားသုံးခြင့္ရေလသည္။ အခြန္အတုတ္ေကာက္ခံျခင္းႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ အသည္သားတို႕ သည္
အိမ္ႀကီးလွ်င္ တႏွစ္ ၅-သျပာေပးရ၏။ အိမ္ငယ္လွ်င္ ၂-သျပာခြဲေပးရ၏။ ကုန္သည္ ပြဲစား
အစို႕ခြန္သားတို႕သည္ အိမ္ႀကီးလွ်င္ ဆယ္သျပာ၊ အိမ္ငယ္လွ်င္ ငါးသျပာေပးေဆာင္ၾကရ၏။
ေတာင္ယာအရပ္မွ ေတာင္ယာျဖင့္အသက္ေမြးသူတို႕သည္ ဓါးတစင္း ယာတခင္းလွ်င္ သုံးသျပာစီ
ေပးေဆာင္ၾကရ၏။ မင္းမႈထမ္း ၀င္းသား၊ ဒိုင္းသားမွစ၍ ေရခပ္၊ တပ်က္လွည္း သူမ်ားမွာ အခြန္အတုပ္ေငြ
မေပးၾကရေခ်။ မင္းသား၊ မင္းသမီး၊ မိဖုရား၊ မွဴးမတ္တို႕သည္ မိမိတို႕အားေပးအပ္ထားေသာသူမ်ားကိုသာ
အေစအပါးခိုင္းေစခြင့္ရသည္။ အျခားသူမ်ားကို ကပ္ခို၊ ကပၸါးအျဖစ္လက္မခံ ရ။ ေရွးမင္းအဆက္ဆက္
ခန္႕ထားသူမ်ားကိုသာ သုံးရမည္ဟု အမိန္႕ျပန္ေတာ္မူ၏။
ၿမိဳ႕ျပင္ေလးရပ္တြင္ တရားမ႑ပ္ (တရားရုံး) ေလးခုကို ေရွးနည္းအတိုင္းေဆာက္လုပ္ထားရမည္။
မ႑ပ္တခုလွ်င္ ျပည္စိုးႀကီးတဦးႏွင့္ တရာေဆြ တဦးတို႕က ရုံးထိုင္တရးစစ္ၾကသည္။ ျပည္စိုးႀကီးဆိုသူမွာ
ၿမဳိ႕၀န္ရာထူးႏွင့္ ခတ္ဆင္ဆင္တူသည္။ တရားေဆြဆိုသူမွာ လူထဲမွေရြးေကာက္ တင္ ေျမွာက္သူျဖစ္ၿပီး
ယခုေခတ္ ရုံးသဟာယႏွင့္တူဟန္ရွိေပသည္။ ယင္းတရားရုံးမ်ားသည္ လက္ေရာက္ႏႈတ္လြန္၊ ေျမမႈ၊ ေငြမႈ၊
အိမ္မႈစတသာ ရာဇ ၀တ္မႈ ႏွင့္ တရားမ,မႈမ်ားကိုစီရင္ရသည္။ အမႈၿပီးေျပလွ်င္ အမႈႀကီးငယ္ကိုေထာက္၍
ငါးသျပာတန္သည္၊ ႏွစ္သျပာတန္သည္ကို စီရင္သူတို႕ခံယူသုံး စားေစ။ မင္းရာခိုးထူးဆို၍
မကုန္မက်ေစႏွင့္ဟု အမိန္႕ထုတ္ထားသည္။
အယူခူခံရံရုံးုံးမ်ား-
တရားေဆြႏွင့္ ျပည္စိုးႀကီးတို႕ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို မေက်နပ္လွ်င္ အမတ္တရားသူႀကီး ေလးဦးထံ
အယူခံ၀င္ရသည္။ အမတ္တရားသူႀကီးေလးဦး၏ ဆုံး ျဖတ္ခ်က္ကိုမေက်နပ္လွ်င္
ဘုရင္မင္းျမတ္ထံသို႕အယူခံ၀င္ရသည္။ မင္းႀကီးသည္ မဟာသက္ေတာ္ရွည္သုခမိန္အမတ္ႀကီးႏွင့္တိုင္ပင္၍
အဆုံးအ ျဖတ္ေပးေတာ္မူသည္။ ယင္းဆုံးျဖတ္ခ်က္သည္ အျမင့္ဆုံးရုံးဆုံးျဖတ္ခ်က္ပင္ျဖစ္သည္။
အမတ္ႀကီးမဟာပညာေက်ာ္ျဖတ္ထုံးဆိုသည္မွာ ဤသို႕ဘု ရင္ထံတက္လာေသာအမႈမ်ားကို
စီရင္ဆုံးျဖတ္ထားျခင္းမ်ားျဖစ္သည္။
အမႈစစ္ေဆးပုံႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ ခိုးမႈ၊ ယိုးမႈမ်ားမွာလည္း ရုိက္ပုတ္ေထာင္းသတ္၍ မစစ္မေမးေစႏွင့္၊
ပညာျဖင့္သာေပၚေအာင္စစ္ရမည္ဟု အမိန္႕ထုတ္
ထားေလသည္။ ဤတရားစီရင္ေရးစနစ္ကို ေနာက္မင္းမ်ားလက္ထက္တြင္လည္း အစဥ္တစိုက္ဆက္၍
က်င့္သုံးသြားသည္ကို ေတြ႕ရသည္။
တိုငိုင္း္းႀကီးီး ၁၂-တိုငိုငိုင္း္း္း-
ေ၀သာလီေခတ္မွစ၍ ရခိုင္ျပည္ကို တိုင္းႀကီး ၁၂-တိုင္းခြဲ၍ ၿမဳိ႕စား၊ ရြာစားမ်ား ခန္႕အပ္အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့သည္။
(၁) နာဂသွ် ႏၱတိုင္း - အာသံနယ္ႏွင့္စပ္လွ်က္ရွိေသာ နယ္ေျမ။
(၂) မဟိ ံသကတိုင္း- နာဂသွ် ႏၱတိုင္းႏွင့္ ေရာင္ျဖဴနယ္အၾကားရွိနယ္ေျမ။
(၃) ကမၼရူအဆိုင္း- ေရာင္ျဖဴနယ္။
(၄) ဖလံတိုင္း- ဖလံေထာင္။
(၅) သက္တိုင္း- သက္ေထာင္။
(၆) ဘိုမင္းတိုင္း- ဘိုမင္းေထာင္။
(၇) ဘူးညာႀကီးတိုင္း- ဘဂၤလား ၁၂ၿမဳိ႕။
(၈) ဥႆလင္းတိုင္း- ပလက္၀ ခ်င္းေတာင္ကုန္းေဒသ။
(၉) ရကၡပူရတိုင္း- ျမစ္ႀကီးေလးသြယ္ျမစ္၀ွမ္းေဒသ။
(၁၀) ရမၼာပူရတိုင္း- ရမ္းျဗဲနယ္ေတာင္ရုိးအထိေဒသ။
(၁၁) ေမဃ၀တီတိုင္း- မာန္ေအာင္ကၽြန္းႏွင့္ကၽြန္းရံမ်ား။
(၁၂) ဒြါရာ၀တီတိုင္း- သံတြဲနဂရစ္ ေမာ္တင္စြန္းအထိနယ္ေျမ တို႕ျဖစ္သည္။
ဘဥၤလး၁၂-ၿမဳိ႕ႏွင့္ သံတြဲနယ္တို႕ကို မင္းညီမင္းသား စိတ္ခ်ယုံၾကည္ရသူမ်ားကို ခန္႕ထားေလ့ရွိသည္။
မင္းရာဇာႀကီးလက္ထက္ သံလ်င္ကိုပိုင္ဆိုင္ခဲ့ရာ ဒီဘရစ္တိုကို သားေတာ္မင္းခေမာင္းႏွင့္တြဲ၍
ဘုရင္ခံခန္႕ထားခဲ့သည္။ ဒီဘရစ္တိုက အေကာက္ၾကံ၍ မင္းခေမာင္းကို ဖမ္းဆီးၿပီးပုန္ကန္ျခားနားခဲ့သည္။
အေနာက္တရုိးတြင္ရွိေသာ ဖလံေထာင္၊ သက္ေထာင္၊ ဘိုမင္းေထာင္စေသာ နယ္ေျမမ်ားကို
အုပ္ခ်ဳပ္ရသူမ်ားသည္ လက္ေအာက္ခံမင္းငယ္မ်ားအျဖစ္ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရရွိၾကသည္။
ထီးျဖဴႏွင့္မကိုဋ္သရဖူေဆာင္းခြင့္ရၾကသည္။ ေျခာက္လတႀကိမ္၊ တႏွစ္တႀကိမ္စသည္ျဖင့္
ဘုရင့္ညီလာခံသို႕တက္ၾကရ သည္။ ဆက္သျမဲအခြန္ဘ႑ာဆက္ရသည္။ စစ္သားမ်ားလိုသည့္အခါ
စစ္သားစုေဆာင္းေပးရသည္။ အေသးအဖြဲအမႈမ်ားကို စီရင္ပိုင္ခြင့္ရွိသည္။ ေသ ဒဏ္အမိန္႕ကို ဘုရင္မွလြဲ၍
မည္သူကမွ်မေပးနဳိင္။ ဘုရင့္သားေတာ္ပင္ မေပးနဳိင္ေခ်။ ဘုရင္က အနယ္နယ္အရပ္ရပ္တြင္
ဘုရင္၏နားမ်က္စိဆိုေသာ သူလွ်ိဳမ်ားလႊတ္ထားသည္။ လက္ေအာက္ခံၿမိဳ႕စားနယ္စားတို႕၏
ေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ားကို လွ်ဳိ႕၀ွက္အစီရင္ခံရသည္။ ၿမိဳ႕ေတာ္တြင္ပုံမွန္ညီလာခံမ်ားက်င့္ပ သည့္အျပင္၊
အေ၀းေရာက္ဘုရင္ခံႏွင့္ၿမိဳ႕စားမ်ားတက္ေရာက္ရေသာ အထူးညီလာခံမ်ားရွိေလသည္။
ဓမၼသၼသတ္က္က်မ္း္းမ်ား-
ရခိုင္ျပည္တြင္ အိႏၵိယမွရရွိေသာ မနဳဓမၼသတ္က်မ္းႏွင့္ ရာဇနီတိက်မ္းမ်ားကိုအသုံးျပဳသည္။
ရာဇနီတိက်မ္းကိုမွီး၍ ရာဇပ်ဳိ႕ဆိုေသာ မင္းက်င့္၀တ္ပ်ဳိ႕တ ေစာင္ကို
မဟာသက္ေတာ္ရွည္အမတ္ႀကီးတဦးက ျပဳစုခဲ့သည္။ ယင္းပ်ဳိ႕တြင္ “ျပည္ႀကီး၀န္ကို အိုးတန္ဆန္ခပ္၊
မင္းက်င့္၀တ္ႏွင့္၊ ေလွ်ာက္ပတ္သင့္စြာ၊ စီရင္ရာသည္။” ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ “ေရေျမသနင္း၊
မင္းတို႕က်င့္သုံး၊ ေရွးထုံးမသုန္၊ ရာဇဂုဏ္ျမတ္၊ န၀ရတ္ကိုးခိုင္၊ မ႑ဳိင္မပ်က္၊ မင္းလက္နက္တည့္၊
ေ၀၀က္စိတ္ျဖာ၊ မလိမၼာျငား၊ သူမိုင္သားကို၊ မွား၍ျပည္ရွင္၊ သူေကာင္းတင္လွ်က္၊ တိုင္းခြင္ခရုိင္၊
အပိုင္ကံေကၽြး၊ မင္းခြင့္ေပး၍၊ မွဴးေရးမတ္ရာ၊ ႏွင္းအပ္ပါ မူ၊ ပဇာက်ဳိးရွိ၊ ႏြမ္းရိသတၱ၀ါ၊ ၿမဳိ႕ရြာတုန္လႈပ္၊
မင္းက်ဳိးယုတ္၏။ စက္ဆုပ္သဖြယ္၊ ပ်က္ရယ္တ ႏၱဳ၊ ျပည္မႈရႈပ္ေထြး၊ တိုင္းေ၀းတပါး၊ စကားမတည္၊ အရွည္မ
ေကာင္း၊ ဗူးေတာင္းပမာ၊ မိစၧာငွက္ဆိုး၊ လင္ေကာင္ပိုးသို႕၊ ဆိုရုိးတခ်က္၊ ႂကြက္ႏွင့္ေႁမြတူ၊ သူ႕မူမေဖ်ာက္၊
ေမ်ာက္ႏွင့္ေျမေခြး၊ ဆိုေရးတသီး၊ က်ီးႏွင့္စက္ တူ၊ အမူယုတ္သြမ္း၊ သူကန္းအၾကံ၊ ေလာဘလွ်ံသည္၊
မင္းထံနီးစပ္ မသုံးအပ္။” စသည္ျဖင့္ ျဖစ္သည္။
မင္းဘာႀကီးလက္ထက္တြင္ ဆရာျမ၀ါသည္ အဂၢမုနိဆရာေတာ္ႏွင့္တိုင္ပင္၍
မနဳဓမၼသတ္က်မ္းကိုအေျခခံလ်က္ ေရႊမ်ဥ္းဓမၼသတ္က်မ္းကို ေရးသည္။ ထို ေနာက္ တိုင္း၁၂-တိုင္းမွ
ပညာရွင္မ်ား နန္းေတာ္သို႕ပင့္ဖိတ္ၿပီး ေ၀ဖန္ေဆြးေႏြး ျဖည့္စြက္ေစသည္။ ထိုသို႕ျပဳျပင္ၿပီးမွ
အတည္ျပဳျပဌာန္းသည္။
ေရွးဓမၼသတ္က်မ္းမ်ားမွားယြင္းေနလွ်င္ ျပင္ဆင္ဆုံးျဖတ္သည့္ထုံးမ်ား ရွိပါသည္။ တရံေရာအခါ
မိုးစည္းကၽြန္း(ယခု ေရနံရွာေဖြေနရာ) မွ သူေဌးခြန္သာ ႀကီးေသလြန္၍ ပဌမဇနီးမွ သားငါးေယာက္၊
ဒုတိယဇနီးမွ သမီးႏွစ္ေယာက္ အေမြလုၾကရာ ျပည္စိုးႀကီးရုံး၊ အမတ္တရားသူႀကီး ေလးဦးရုံးတို႕တြင္ မၿပီး
ျပတ္ဘဲ ဘုရင့္ထံတက္လာခဲ့သည္။ မဟာပညာေက်ာ္အား ဆုံးျဖတ္ခိုင္းရာ မဟာပညာေက်ာ္က
တရားသူႀကီးမ်ားသည္ ေရွးဓမၼသတ္မ်ားအတိုင္းအေမြနိမ့္ ျမင့္ခြဲယူေစဟု စီရင္သည္မွာ မသင့္။
အခ်ဳိ႕ဓမၼသတ္မ်ားသည္ ေခတ္ႏွင့္မေလ်ာ္ဟုဆိုကာ မယားၿပိဳင္မွေပါက္ဖြားေသာ သားသမီးမ်ားကို
အညီအမွ်ေ၀ယူ ေစေလသည္။ ယခုေခတ္စီရင္ထုံးမ်ား၏ ေရွၚေျပးဟုဆိုရမေလာက္ပင္။
[မနဳက်ယ္ဓ္ဓ္ဓမၼသၼသၼသတ္က္က္က်မ္း္း္း၊ ရိခိခိခ်တ္ဆ္ဆ္ဆင္ဘ္ဘ္ဘာသာျပန္မ္မ္မူ၊ူ၊ူ၊ အဂၤလၤလၤလိပိပိပ္တ္တ္တဖက-္-္ ျမန္မ္မ္မာတ ဖက]္] ကို ဟံသာ၀တီတိုက္မွ
မရိုက္ႏိွပ္မီွ ခရစ္ႏွစ္ ၁၈၆၀-ျပည့္ခန္႕က “Aracan Press”၊ စစ္ေတြတြင္ ရိုက္ႏိွပ္ခ့ဲသည္။
ေရွးေခတ္ ရခိုင္ျပည္စီမံအုပ္ခ်ဳပ္မႈႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ရခိုင္ျပည္တြင္ ကာလအတန္ၾကာေအာင္ ေနထိုင္ခဲ့ၿပီး
ရခိုင္ျပည္အေၾကာင္း စာအုပ္မ်ားေရးသားခဲ့ေသာ ေမာ္ရစ္ေကာလစ္က “ထိုအခ်ိန္က အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္မွာ
ျပည့္စုံလုံေလာက္ေပသည္။(စနစ္က်ေပသည္။) ထိုအခ်ိန္မ်ဳိးကတည္ရွိျမဲျဖစ္ေသာ လတ္ေပးလတ္
ယူမကင္းေသာ္လည္း အုပ္ခ်ဳပ္မႈတြင္ တရားဥပေဒကိုလက္ကိုင္ထားသည္။ လူတို႕၏အသက္စည္းစိမ္မွာ
ေျပာပေလာက္ေအာင္ လုံႁခုံမႈရွိေပသည္ဟု မွတ္ ခ်က္ခ်ခဲ့သည္။
(ယစ္မ်ဳိးဓမၼာရုံ။ ေရႊတိဂုံဘုရား ဓမၼာရုံ၌ ဦးသာၫြန္႕ ေဟာေျပာေသာစာတမ္း။)
၁၃/၀၅/၂၀၁၀ ေန႕ျပန္လည္ေရးကူးၿပီးသည္။
ရကၡိဳင္လူမ်ဴိးရို ့၏ က်င့္ဝတ္တရား ( ၄၈ )ပါး ( ဗဟုသုတ အနီနန္ ့ ဖတ္ရွဳပါရန္ )
သာစြာဌါနီ ရကၡိဳင္ျပည္သည္ ရွိလြန္ခေရႏွစ္ေပါင္း ( ၅၀၀၀ )ေက်ာ္ပင္ ထီးနန္႔နန္းနန္႔ ၾကာ႒ါန္းနန္႔ ျမိဳ ့ျပႏိုင္ငံတည္ေထာင္ဗ်ာလ္ ဘုရင္စနစ္ျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ခကတ္ပါသည္။ ၎ကို ရကၡိဳင္သမိုင္းသုေတသီရို ့က ေခတ္ကာလမ်ား ပိုင္းျခား၍ ေအာက္ပါအတိုင္း သုေတသနျပဳ သတ္မွတ္ခကတ္ပါသည္။ ယင္းတိကိုေဖာ္ျပရေက …
၁။ ပထမဓညဝတီေခတ္
(BC ၃၃၂၅-၁၅၀၈) = ၁၈၁၇ ႏွစ္
၂။ဒုတိယဓညဝတီေခတ္
(BC ၁၅၀၈-၅၈၀) = ၉၂၅ ႏွစ္
၃။တတိယဓညဝတီေခတ္
(BC ၅၈၀-AD ၃၂၆) = ၉၀၆ ႏွစ္
၄။ေဝသာလီေခတ္
(AD ၃၂၇-၈၁၈) = ၄၉၁ ႏွစ္
၅။ေလးျမိဳ ့ေခတ္
(AD ၈၁၈-၁၄၃၀) = ၆၁၂ ႏွစ္
၆။ေျမာက္ဦးေခတ္
(AD ၁၄၃၀-၁၇၈၄) = ၃၅၄ ႏွစ္
စုစုေပါင္း = ၅၁၀၈ ႏွစ္
ရကၡိဳင္ဘုရင္ရို ့သည္ တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္ မင္းလုပ္ရာတြင္ မင္းက်င့္တရားဆယ္ပါးနန္႔အညီ တိုင္းျပည္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ရျပီး ရဟန္းပညာဟိ၊ လူပညာဟိရို ့၏ အၾကံအဥာဏ္ကို ရယူလက္ခံကာ တိုင္းျပည္စည္ပင္သာယာဝျဖိဳးေအာင္ အုပ္ခ်ဳပ္ခကတ္သည္။ ရကၡိဳင္ဘုရင္သည္ ဘိသိက္သြန္းမဂၤလာ က်င္းပျပီးေနာက္ မဟာျမတ္မုနိဘုရားတြင္ ဦးခိုက္ပူေဇာ္ျပီး အဓိ႒ါန္ဥပုသ္ရည္ရွည္ေစာင့္ေသာ အစိုင္အလာတိ ဟိခကတ္ပါသည္။ ရဟန္းေတာ္တိးက သာသနာေတာ္ကို ေစာင့္ေရွာက္၍ သုခ မိန္ပညာဟိအမတ္တိးက တိုင္းျပည္ကို ထိန္္းသိမ္းကတ္သည္။ ရကၡိဳင္မင္းတိလက္ထက္ ရဟန္း၊ သံဃာေတာ္တိသည္ တိုင္း ျပည္၏အၾကီးအမွဴး၊ ၾသဝါဒစရိယတိ ျဖစ္ေၾကာင္းတိြရသည္။
ေဒဂု ေျမာက္ဦးေခတ္ ေတာင္ညိဳေက်ာင္းတိုက္ဆရာေတာ္ အဂၢမုနိမေထရ္ျမတ္၏ တိုင္းျပည္နန္႔လူမ်ဳိးအတြက္ ခ်မွတ္ပီးခေသာ က်င့္ဝတ္တရားတိကို ေလာကဓမၼ ႏွစ္ဌာနအတြက္ အသံုးျပဳၾကစီရန္ ေဖာ္ထုတ္တင္ျပလိုသည္။ ေဖာ္ျပလတၱံ ့ေသာ က်င့္ဝတ္တိကို ေျမာက္ဦးေခတ္၊ မင္းေစာမြန္(ေကာဇာ ၈၈ရ-၈၉၃)လက္ထက္တြင္လည္းေကာင္း၊ မင္းဗာၾကီး(ေကာဇာ ၈၉၃-၉၁၅) လက္ထက္ တြင္လည္းေကာင္း၊ လိုက္နာက်င့္သံုးခေၾကာင္း တိြရသည္။ ထိုရကၡိဳင္မဟာရာဇဝင္ၾကီးလာ (၄၈)ပါးေသာ ရကၡိဳင္လူမ်ဳိးရို ့၏ က်င့္ ဝတ္ကို ေဖာ္ျပရေသာ္ …
၁။ ရွီးဦးစြာ ရတနာသံုးပါးအား မမိန္႔မေလ်ာ့ဘဲ က်င့္သံုးေဆာက္တည္ ဆည္းကပ္ကိုးကြယ္ၾကရန္တစ္ပါး။
၂။ မိဘဆရာသမားရို ့၏ ဆံုးမၾသဝါဒကို ျမီဝယ္မက် မွတ္သားနာယူ က်င့္သံုးေစာင့္ေရွာက္ၾကရန္တစ္ပါး။
၃။ မိမိရို ့၌ မျငိမ္သက္ဘဲ ေသာ့သြမ္းရမ္းၾကြျခင္း၊ မေကာင္းေသာအက်င့္တိကို ပယ္ရွားေစာင့္ေရွာက္ၾကရန္ တစ္ပါး။
၄။ ပညာသိပၸ တတ္ေျမာက္စီရန္ ၾကိဳးစားအားထုတ္လ်က္ သင္အံေလ့လာၾကစီရန္ တစ္ပါး။
၅။ အသက္သိကၡာၾကီးရင့္ေသာသူရို ့နန္႔ မိဘ၊ ဆရာ၊ ရီျမီအရွင္ ဘုရင္မင္းျမတ္ရို ့အားလည္း မရိုမေသ မေလးမစား အဂါရဝျပဳလုပ္ျခင္းကို အထူးေရွာင္ၾကည္ၾကရန္ ပညတ္ျခင္းလည္းတစ္ပါး။
၆။ မိမိကိုယ္ကို ပညာနန္႔ေပါင္းယွဥ္လ်က္ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ စေသာ မေကာင္းေသာဆႏၵတိကို ပယ္ရွားျခင္းလည္းတစ္ပါး။
ရ။ ငါးပါးသီလကို ေစာင့္ေရွာက္ျပီးလွ်င္ မိမိရို ့အားေလ်ာ္စြာ အလွဴဒါနကုသိုလ္တိကို နိညမျပတ္ စိုက္ပ်ဳိးရျခင္းတစ္ပါး။
၈။ ေလာက၌ သူတစ္ပါးရို ့အား ႏွဳတ္ျဖင့္က်ဴးလြန္ျခင္း၊ ကိုယ္ျဖင့္က်ဴးလြန္ျခင္းတည္းဟူေသာ မေကာင္းေသာတရားႏွစ္ပါးကို ဖယ္ရွားျပီး စိတ္ၾကည္လင္စြာျဖင့္ ေမတၱာတရားကို ရွိထားလ်က္ သေဘာေျဖာင့္မတ္စြာျဖင့္ နီရျခင္းတစ္ပါး။
၉။ ထို ့အျပင္ ေလာကဓမၼ ႏွစ္ဌာနတည္းဟူေသာ က်င့္ဝတ္တရားႏွစ္ပါးကို ပစၥဳပၸန္သံသရာ၌ ခ်မ္းသာျခင္းျဖင့္ သိစြမ္းေဆာင္ရြက္ႏိုင္ေသာ ပညာဟိပုဂၢိဳလ္ရို ့အား အေလးအျမတ္ျပဳျပီးလွ်င္ မိတ္ကၽြမ္းဝင္ရျခင္းတစ္ပါး။
၁၀။ ၎မိတ္ကၽြမ္းဝင္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ရို ့၌ ပညာျဖင့္ေပါင္းျပီးလွ်င္ တရားလက္လြတ္လ်က္ က်င့္ဝတ္တရား ေမွာက္မွားေသာသူရို ့သည္ ေလာကတြင္ သတၱဝါရို ့၌လည္း အက်ဳိးစီးပြါးမဟိ၊ သံသရာ၌လည္း အက်ဳိးမဟိေသာသူမ်ားကို ဝီးစြာရန္သူကဲ့သို ့ မိမိစိတ္၌ထားျပီး ေရွာင္ၾကည္ရျခင္းတစ္ပါး။
၁၁။ သူတစ္ပါး ဥစၥာပစၥည္းမ်ားကို ခိုးယူျခင္းမွလည္းေကာင္း၊ သူတစ္ပါးရို ့၏ သားမယားရို ့ အားလြန္က်ဴးျခင္းမွ အထူး ေရွာင္ ၾကဥ္ရျခင္းတစ္ပါး။
၁၂။ မိမိအား သူတစ္ပါးရို ့သည္ လြန္က်ဴးျခင္းျဖင့္ ၾကိမ္းေမာင္းျငားေသာ္လည္း မ်က္မာန္ေဒါသတိထိန္းခ်ဳပ္လ်က္ သည္းခံျခင္း ျဖင့္ ေရွာင္ၾကဥ္ရျခင္းတစ္ပါး။
၁၃။ လူရို ့၌ အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱ ဟုဆိုအပ္ေသာ လကၡဏာေရးသံုးပါးကို အေလ့အလာအားျဖင့္ အခါခါေအာက္မိျပီး မိမိခႏၶာကိုယ္ကို ပညာမ်က္စိျဖင့္ ၾကည့္ရွဳဆင္ျခင္ဆံုးမကာ တေျပာင္းျပန္ျပန္ စက္အဟန္သို ့ ျဖစ္ပ်က္နီျခင္းကို ဒုကၡတရားျဖင့္ သိျမင္ကာ ေၾကာက္ရြံ ့ထိတ္လန္ ့စီရန္ ရွာမွီးရျခင္းလည္းတစ္ပါး။
၁၄။ ထို ့အျပင္ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ ဟုဆိုအပ္ေသာ စိတ္ဆင္ရိုင္းကို နိညမျပတ္ ယိုင္ေက်းစီျခင္းငွာ ပညာျဖင့္ ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္လ်က္ ျငိမ္သက္တည္တံ့စြာျဖင့္ နီရျခင္းလည္းတစ္ပါး။
၁၅။ ထို ့ျပင္ အမင္၊ အဘာရို ့အား ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးျပီးလွ်င္ ဘုရားတစ္ဆူ၊ ဂူတစ္လံုးကဲ့သို ့ နိညမျပတ္ အရိုအေသ အေလးအ ျမတ္ ရွိခိုးဦးတင္လ်က္ ျပဳစုလုပ္ေကၽြး မီြးျမဴရျခင္းလည္းတစ္ပါး။
၁၆။ ထို ့အျပင္ မိမိရို ့ ေဆြးမ်ဳိးညာတိရို ့၌ သက္ၾကီးရြယ္အိုရို႕အား အရိုအေသ အေလးအျမတ္ျပဳ လုပ္ေဆာင္ရြက္ျခင္း လည္း တစ္ပါး။
၁၇။ ထိုမွတစ္ပါး အရပ္ေလးမ်က္ႏွာမွ ေရာက္လာကတ္ေသာ ရဟန္း၊ ပုဏၰားစသည္ရို ့တြင္ အဝတ္အစားရိကၡာ ခ်ဳိ ့တဲ့ေသာ ပုဂၢိဳလ္တိအား ေကာင္းမြန္စြာပီးကမ္းေထာက္ပံ့ျခင္းျဖင့္ ကုသိုလ္ဥစၥာထုပ္ကို သိုမွီးျပဳလုပ္ရျခင္းလည္းတစ္ပါး။
၁၈။ ထို ့အျပင္ လယ္လုပ္၊ ကုန္သြယ္၊ ကုန္ေရာင္း၊ ကုန္ဝယ္ေဖာက္ကား ျပဳလုပ္ၾကေသာသူတိ၌ မိမိ လုပ္ကိုင္လ်က္ဟိေသာ အလုပ္တိတြင္ နိညမျပတ္ အစီးအပြါးတြက္ခ်က္ျပီး မယုတ္မေလ်ာ့စီေအာင္ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ျခင္းတစ္ပါး။
၁၉။ ထိုသို ့လုပ္ကိုင္ျခင္းမွ ေစာင့္ေရွာက္ျပီးလွ်င္ အစာရိကၡာတိကို ျပည့္ဝွမ္းစြာ က်ီက်တိျဖင့္ သိုမွီး၍ ေဆြးမ်ဳိးရို ့အား ေထာက္ပံ့ မစားရျခင္းတစ္ပါး။
၂၀။ ထိုသို ့ထံုးနည္းတိကို ပညာဟိတိထံ ခ်ဥ္းကပ္ျပီး သူရို ့အားေထာက္ပံ့ကာ သင္ယူမွတ္သားရျခင္းလည္းတစ္ပါး။
၂၁။ ဆရာထံမွရေသာ ထံုးနည္းမ်ားကို စိတ္ထဲ၌ စြဲျမဲစြာ မွတ္သားနာယူျပီး သူ ့ေက်းဇူးကို သိရျခင္းလည္းတစ္ပါး။
၂၂။ ၎အျပင္ ဖိုး၊ ဖီး၊ စိုင္ဆက္ မိမိရို ့မ်ဳိးရိုးမွ ဆင္းသက္လာေသာ ဓမၼတာက်င့္ရိုးတိကို မေဖာက္မျပန္ က်င့္သံုးေစာင့္ေရွာက္ရျခင္းလည္းတစ္ပါး။
၂၃။ အစိုင္တရားေစာင့္ေရွာက္ျခင္းျဖင့္ အိမ္ေထာင္ျပဳရာတြင္ ရွီးသူေဟာင္း သက္ၾကီးရို ့၏ ထံုးနည္းနာတိကို ယူေဆာင္၍ ျပဳလုပ္ရျခင္းလည္းတစ္ပါး။
၂၄။ တစ္ပါးေသာ အမ်ဳိးရို ့က လွည့္ပတ္ျဖားေယာင္ေသာ္လည္း မိမိရို ့မ်ဳိးရိုးဇာတိမ်ား မေပ်ာက္ပ်က္စီရန္ ရဲဝံ့စြာ အဝီးမွ ေရွာင္ၾကဥ္ရျခင္းတစ္ပါး။
၂၅။ ႏိုင္ငံေတာ္ဝယ္ အတတ္ပညာလံုျခံဳစြာ မတတ္သူရို ့အား တစ္စံုတစ္ခုေသာ လူမွဳအိမ္ေထာင္စီးပြါးေဆာင္ရန္ ေပါင္းေဖာ္ျခင္းကို ေရွာင္ၾကဥ္ရျခင္းတစ္ပါး။
၂၆။ တစ္စံုတစ္ခုေသာ အတတ္ပညာမဟိေသာသူရို ့အား ညဥ့္ေမွာင္မသိ၊ ၾကက္မ်က္အိပ္ေသာသူရို ့ နန္႔ အလားတူဘိသကဲ့သို ့ လူမွဳစီးပြါးေဆာင္ျခင္းကို ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္းလည္းတစ္ပါး။
၂၇။ အိမ္ေထာင္သားမီြးျပဳလုပ္ရာ၌ လူမွဳေရးကိစၥတိကို ေက်ပြန္စြာ နားလည္လိမၼာ သိတတ္ျခင္းနန္႔ ျပည့္စံုရျခင္းလည္းတစ္ပါး။
၂၈။ ထိုသို ့သိတတ္ျပီးမွ အိမ္ေထာင္သားမီြးျမဴရာဝယ္ ၾကံစည္တြက္ဆ ဇြဲလံု ့လထုတ္ကာ စီးပြါးခ်မ္းသာျခင္းနန္႔ ျပည့္စံုရျခင္း လည္းတစ္ပါး။
၂၉။ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ မာနတရားတိကို ထိန္းခ်ဳပ္လ်က္ သူတစ္ပါးက မေကာင္းေသာဆႏၵျဖင့္ ပ်က္စီးစီရန္ နည္းပီးေသာ္လည္း မိမိက ေရွာင္ၾကဥ္ရျခင္းလည္းတစ္ပါး။
၃၀။ မိဘရို ့၏ေက်းဇူးတရားတိသည္ ျမင့္မိုရ္ေတာင္နန္႔ ႏွဳိင္းဆျငားေသာ္လည္း အတိုင္းမသိ ၾကီးမားေသာ ေက်းဇူးတရားပင္ တည္းဟု ဖန္တလဲလဲ ေအာက္မိသတိရျခင္းလည္းတစ္ပါး။
၃၁။ အသင့္ေပါင္းဖက္ၾကေသာ သားမယား၊ ျမီး၊ ျမစ္၊ ေဆြးမ်ဳိး၊ ေက်းကၽြန္ စသည္မ်ားကို ေစာင့္ေရွာက္ ေထာက္ပံ့ရျခင္းလည္းတစ္ပါး။
၃၂။ လူပယ္၊ လူျပက္ရို ့က ကဲ့ရဲ ့ၾကေသာ္လည္း ဝမ္းထဲ သံေဝစိတ္ျဖင့္ေျဖလ်က္ ထိုသူရိုအား ဝီးစြာေရွာင္ၾကဥ္ရျခင္းလည္းတစ္ပါး။
၃၃။ လူေကာင္းရို ့က ခ်ီးမြမ္းျခင္းျဖစ္စီရန္ ေဆြမ်ဳိး၊ ခင္ပြန္း၊ အျခြီအရံသင္းပင္းရို႕အား ခ်စ္ပန္းျဖင့္ မပ်က္စီျခင္းငွာ ေစာင့္ေရွာက္ရျခင္းလည္းတစ္ပါး။
၃၄။ အိမ္ေထာင္စီးပြါးသိုမွီးရာတြင္ ျမီအိုး၊ ျမီခြက္မ်ားျဖင့္ တံစက္ရီကို ခံယူဘိသကဲ့သို ့ လည္းေကာင္း၊ ျခေကာင္းတိသည္ မိမိ၏ပစျဖင့္ ကိုက္ခ်ီယူလ်က္၊ ေတာင္ပို ့ျပဳလုပ္သကဲ့သို ့ လည္းေကာင္း၊ စီးပြါးဥစၥာကို စုေဆာင္းရျခင္းလည္းတစ္ပါး။
၃၅။ လူရို ့၌ ပညာ၊ ဝီရိယျဖင့္ ျမဲျမံခိုင္မာစြာ ၾကံေဆာင္ လုပ္ေဆာင္ရျခင္းလည္းတစ္ပါး။
၃၆။ ထိုသို ့လုပ္ကိုင္ရာတြင္ ေသသပ္စြာေသာ ေယာက်္ားျမတ္ရို ့လုပ္ကိုင္ျခင္းသည္ မိမိထင္မွတ္သည့္အတိုင္း ျပည့္ဝစြာ ခ်မ္းသာစီးပြါးျခင္းလည္းတစ္ပါး။
၃၇။ ထို ့ျပင္ ပညာခ်ဳိ ့တဲ့ေသာသူမ်ား၌ လံု ့လမဲ့မွဳ၊ အမ်ားသူရို ့၏ ကဲ့ရဲ ့ျပစ္တင္မွဳကို ခံရျခင္းလည္းတစ္ပါး။
၃၈။ ကိုယ္ကိုမခ်စ္၊ အက်င့္စာရိတၱပ်က္စီးျခင္းျဖင့္ လူသြမ္းရို ့က မည္ကဲ့သို ့မသိ၊ ပ်င္းရိရိနန္႔ ၾကမၼာပိုက ငါရို ့နီရာ စီးပြါးလာ အံ့ဟု ၾကမၼာကို ယိုးစြပ္လ်က္နီျခင္းကို ေရွာင္ၾကဥ္ရျခင္းတစ္ပါး။
၃၉။ ႏိုင္ငံေတာ္၌ သေဌး၊သၾကြယ္၊ ကုန္သြယ္လယ္လုပ္တိက သူတစ္ပါးရို ့မွီခိုရာျဖစ္သည့္ လကၡဏာသည္ကား အလြန္အရိပ္ အာဝါသေကာင္းေသာ ျပိဳင္ေညာင္ပင္ၾကီး၏လကၡဏာနန္႔ အလားတူ ျဖစ္စီရျခင္းလည္းတစ္ပါး။
၄၀။ ထိုျပဳိင္ေညာင္ပင္ၾကီး၏သေဘာသည္ လမ္းခရီး၌ သြားလာသူအေပါင္းရို ့ကို အရိပ္ခိုေအာင္းရာျဖစ္သကဲ့သို ့၊ ထိုနည္းတူစြာ လူသံုးပါရို ့၏ မွီခိုခ်မ္းသာစြာ နီၾကစီရန္ ေဆာင္ရြက္ျခင္းလည္းတစ္ပါး။
၄၁။ ျပဳိင္ေညာင္ပင္ၾကီး၏ အသီးအပြင့္တိကို မွီခိုလာေသာ ငွက္အေပါင္းရို ့သည္ သာယာခ်မ္းျမိ ့ စြာ စားေသာက္ရသကဲ့သို ့ ငါရို ့အမ်ဳိးေလးပါးရို ့မွီခိုလ်က္ စားေသာက္ျခင္း၌ ခ်မ္းသာသုချပည့္စံုစီရန္ ေဆာင္ရြက္ျခင္းလည္းတစ္ပါး။
၄၂။ သူဆင္းရဲရို ့သည္ သေဌး၊ သၾကြယ္ အသီးသီး ညာတိသဂၤဟမ်ားအား မွီခိုလ်က္ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ၾကရန္လည္း တစ္ပါး။
၄၃။ မွီခိုလုပ္ကိုင္သူမ်ားအား ေစာင့္ေရွာက္သူရို ့က သြန္သင္ေျပာရာတြင္ သူတစ္ပါးရို ့ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးစိမ့္ေသာငွာ သာသာခ်ဳိခ်ဳိေျပာ၍ ေစာင့္ေရွာက္ရျခင္းလည္း တစ္ပါး။
၄၄။ ၾကမ္းတမ္းယုတ္မာစြာ ပညာမဲ့ေစာင့္ေရွာက္ျခင္းကို ေရွာင္ၾကဥ္ရျခင္းလည္းတစ္ပါး။
၄၅။ မိမိ၌ မွီခိုသူရို ့အား ေလာကဝတ္ထိုက္သည့္အားေလ်ာ္စြာ ျပည့္ဝစီ၍ အမွဳခပ္သိမ္းမ်ားကို ေဆာင္ရြက္ထိန္းသိမ္းရျခင္းလည္း တစ္ပါး။
၄၆။ သူစိမ္းသူပ်က္ပင္ျဖစ္ေသာ္လည္း မွီခိုနီသူရို ့အား ေစာင့္ေရွာက္ရာတြင္ မိဘသဖြယ္ သာသာၾကည္ၾကည္ ေစာင့္ေရွာက္ရျခင္းလည္း တစ္ပါး။
၄၇။ မိမိရို ့၌ ေဆြရင္း၊ သားျမီး၊ ေက်းကၽြန္သင္းပင္းရို ့အား ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးျဖစ္စီရန္ ႏွဳတ္ခ်ဳိသာစြာဆံုးမလ်က္ အဝတ္အစား ပီးကမ္းေဆာင္ရြက္ျပီးလွ်င္ မညွဳိးမႏြမ္းစီရန္ မီြးျမဴရျခင္းလည္း တစ္ပါး။
၄၈။ ရကၡိဳင္မ်ဳိးရိုးမ်ား၌ အစိုင္ဆင္းသက္လ်က္ က်င့္သံုးေဆာက္တည္ၾကရေသာ ပညတ္တရားမ်ားကို မမိမေလ်ာ့ဘဲ ေစာင့္ေရွာက္ရျခင္းလည္းတစ္ပါး။
အထက္ေဖာ္ျပပါ ရကၡိဳင္မဟာရာဇဝင္ေတာ္လာျဖစ္သည့္ ရကၡိဳင္လူမ်ဳိးရို ့၏ က်င့္ဝတ္ (၄၈)ျဖာကို စာရွဳသူမ်ား ဖတ္ရွဳျခင္းျဖင့္ ရကၡိဳင္လူမ်ဳိးရို ့၏ ယိုင္ေက်းမွဳ၊ ဓေလ့ထံုးစံ၊ က်င့္ဝတ္မ်ားကို သိဟိကာ ေလာကီ၊ေလာကုတၱရာ ႏွစ္ျဖာေသာ ေကာင္းက်ဳိးတိ တိုးတက္ၾကီးပြါးႏိုင္ၾကပါစီလို ့ ေလ့လာမွတ္သားကာ ရီြးသားလိုက္ရပါသည္။
ပဥၥဂုဏံ အဟံဝႏၵာမိ သဗၺဒါ။
သႏ ၱာျမီ-ေမာင္ေသာ္တာ(ရီြးသားသည္)
က်မ္းကိုးစာရင္း
၁။ ကြယ္လြန္သူ ရကၡိဳင္ရာဇဝင္ဆရာၾကီး ဦးဦးသာထြန္း(ေျမာက္ဦး)၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား။
၂။ ရကၡိဳင္ရွီးေဟာင္း ဂါထာမႏ ၱန္ထူးမ်ား(အသွ်င္ဝါသဝ)
သာစြာဌါနီ ရကၡိဳင္ျပည္သည္ ရွိလြန္ခေရႏွစ္ေပါင္း ( ၅၀၀၀ )ေက်ာ္ပင္ ထီးနန္႔နန္းနန္႔ ၾကာ႒ါန္းနန္႔ ျမိဳ ့ျပႏိုင္ငံတည္ေထာင္ဗ်ာလ္ ဘုရင္စနစ္ျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ခကတ္ပါသည္။ ၎ကို ရကၡိဳင္သမိုင္းသုေတသီရို ့က ေခတ္ကာလမ်ား ပိုင္းျခား၍ ေအာက္ပါအတိုင္း သုေတသနျပဳ သတ္မွတ္ခကတ္ပါသည္။ ယင္းတိကိုေဖာ္ျပရေက …
၁။ ပထမဓညဝတီေခတ္
(BC ၃၃၂၅-၁၅၀၈) = ၁၈၁၇ ႏွစ္
၂။ဒုတိယဓညဝတီေခတ္
(BC ၁၅၀၈-၅၈၀) = ၉၂၅ ႏွစ္
၃။တတိယဓညဝတီေခတ္
(BC ၅၈၀-AD ၃၂၆) = ၉၀၆ ႏွစ္
၄။ေဝသာလီေခတ္
(AD ၃၂၇-၈၁၈) = ၄၉၁ ႏွစ္
၅။ေလးျမိဳ ့ေခတ္
(AD ၈၁၈-၁၄၃၀) = ၆၁၂ ႏွစ္
၆။ေျမာက္ဦးေခတ္
(AD ၁၄၃၀-၁၇၈၄) = ၃၅၄ ႏွစ္
စုစုေပါင္း = ၅၁၀၈ ႏွစ္
ရကၡိဳင္ဘုရင္ရို ့သည္ တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္ မင္းလုပ္ရာတြင္ မင္းက်င့္တရားဆယ္ပါးနန္႔အညီ တိုင္းျပည္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ရျပီး ရဟန္းပညာဟိ၊ လူပညာဟိရို ့၏ အၾကံအဥာဏ္ကို ရယူလက္ခံကာ တိုင္းျပည္စည္ပင္သာယာဝျဖိဳးေအာင္ အုပ္ခ်ဳပ္ခကတ္သည္။ ရကၡိဳင္ဘုရင္သည္ ဘိသိက္သြန္းမဂၤလာ က်င္းပျပီးေနာက္ မဟာျမတ္မုနိဘုရားတြင္ ဦးခိုက္ပူေဇာ္ျပီး အဓိ႒ါန္ဥပုသ္ရည္ရွည္ေစာင့္ေသာ အစိုင္အလာတိ ဟိခကတ္ပါသည္။ ရဟန္းေတာ္တိးက သာသနာေတာ္ကို ေစာင့္ေရွာက္၍ သုခ မိန္ပညာဟိအမတ္တိးက တိုင္းျပည္ကို ထိန္္းသိမ္းကတ္သည္။ ရကၡိဳင္မင္းတိလက္ထက္ ရဟန္း၊ သံဃာေတာ္တိသည္ တိုင္း ျပည္၏အၾကီးအမွဴး၊ ၾသဝါဒစရိယတိ ျဖစ္ေၾကာင္းတိြရသည္။
ေဒဂု ေျမာက္ဦးေခတ္ ေတာင္ညိဳေက်ာင္းတိုက္ဆရာေတာ္ အဂၢမုနိမေထရ္ျမတ္၏ တိုင္းျပည္နန္႔လူမ်ဳိးအတြက္ ခ်မွတ္ပီးခေသာ က်င့္ဝတ္တရားတိကို ေလာကဓမၼ ႏွစ္ဌာနအတြက္ အသံုးျပဳၾကစီရန္ ေဖာ္ထုတ္တင္ျပလိုသည္။ ေဖာ္ျပလတၱံ ့ေသာ က်င့္ဝတ္တိကို ေျမာက္ဦးေခတ္၊ မင္းေစာမြန္(ေကာဇာ ၈၈ရ-၈၉၃)လက္ထက္တြင္လည္းေကာင္း၊ မင္းဗာၾကီး(ေကာဇာ ၈၉၃-၉၁၅) လက္ထက္ တြင္လည္းေကာင္း၊ လိုက္နာက်င့္သံုးခေၾကာင္း တိြရသည္။ ထိုရကၡိဳင္မဟာရာဇဝင္ၾကီးလာ (၄၈)ပါးေသာ ရကၡိဳင္လူမ်ဳိးရို ့၏ က်င့္ ဝတ္ကို ေဖာ္ျပရေသာ္ …
၁။ ရွီးဦးစြာ ရတနာသံုးပါးအား မမိန္႔မေလ်ာ့ဘဲ က်င့္သံုးေဆာက္တည္ ဆည္းကပ္ကိုးကြယ္ၾကရန္တစ္ပါး။
၂။ မိဘဆရာသမားရို ့၏ ဆံုးမၾသဝါဒကို ျမီဝယ္မက် မွတ္သားနာယူ က်င့္သံုးေစာင့္ေရွာက္ၾကရန္တစ္ပါး။
၃။ မိမိရို ့၌ မျငိမ္သက္ဘဲ ေသာ့သြမ္းရမ္းၾကြျခင္း၊ မေကာင္းေသာအက်င့္တိကို ပယ္ရွားေစာင့္ေရွာက္ၾကရန္ တစ္ပါး။
၄။ ပညာသိပၸ တတ္ေျမာက္စီရန္ ၾကိဳးစားအားထုတ္လ်က္ သင္အံေလ့လာၾကစီရန္ တစ္ပါး။
၅။ အသက္သိကၡာၾကီးရင့္ေသာသူရို ့နန္႔ မိဘ၊ ဆရာ၊ ရီျမီအရွင္ ဘုရင္မင္းျမတ္ရို ့အားလည္း မရိုမေသ မေလးမစား အဂါရဝျပဳလုပ္ျခင္းကို အထူးေရွာင္ၾကည္ၾကရန္ ပညတ္ျခင္းလည္းတစ္ပါး။
၆။ မိမိကိုယ္ကို ပညာနန္႔ေပါင္းယွဥ္လ်က္ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ စေသာ မေကာင္းေသာဆႏၵတိကို ပယ္ရွားျခင္းလည္းတစ္ပါး။
ရ။ ငါးပါးသီလကို ေစာင့္ေရွာက္ျပီးလွ်င္ မိမိရို ့အားေလ်ာ္စြာ အလွဴဒါနကုသိုလ္တိကို နိညမျပတ္ စိုက္ပ်ဳိးရျခင္းတစ္ပါး။
၈။ ေလာက၌ သူတစ္ပါးရို ့အား ႏွဳတ္ျဖင့္က်ဴးလြန္ျခင္း၊ ကိုယ္ျဖင့္က်ဴးလြန္ျခင္းတည္းဟူေသာ မေကာင္းေသာတရားႏွစ္ပါးကို ဖယ္ရွားျပီး စိတ္ၾကည္လင္စြာျဖင့္ ေမတၱာတရားကို ရွိထားလ်က္ သေဘာေျဖာင့္မတ္စြာျဖင့္ နီရျခင္းတစ္ပါး။
၉။ ထို ့အျပင္ ေလာကဓမၼ ႏွစ္ဌာနတည္းဟူေသာ က်င့္ဝတ္တရားႏွစ္ပါးကို ပစၥဳပၸန္သံသရာ၌ ခ်မ္းသာျခင္းျဖင့္ သိစြမ္းေဆာင္ရြက္ႏိုင္ေသာ ပညာဟိပုဂၢိဳလ္ရို ့အား အေလးအျမတ္ျပဳျပီးလွ်င္ မိတ္ကၽြမ္းဝင္ရျခင္းတစ္ပါး။
၁၀။ ၎မိတ္ကၽြမ္းဝင္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ရို ့၌ ပညာျဖင့္ေပါင္းျပီးလွ်င္ တရားလက္လြတ္လ်က္ က်င့္ဝတ္တရား ေမွာက္မွားေသာသူရို ့သည္ ေလာကတြင္ သတၱဝါရို ့၌လည္း အက်ဳိးစီးပြါးမဟိ၊ သံသရာ၌လည္း အက်ဳိးမဟိေသာသူမ်ားကို ဝီးစြာရန္သူကဲ့သို ့ မိမိစိတ္၌ထားျပီး ေရွာင္ၾကည္ရျခင္းတစ္ပါး။
၁၁။ သူတစ္ပါး ဥစၥာပစၥည္းမ်ားကို ခိုးယူျခင္းမွလည္းေကာင္း၊ သူတစ္ပါးရို ့၏ သားမယားရို ့ အားလြန္က်ဴးျခင္းမွ အထူး ေရွာင္ ၾကဥ္ရျခင္းတစ္ပါး။
၁၂။ မိမိအား သူတစ္ပါးရို ့သည္ လြန္က်ဴးျခင္းျဖင့္ ၾကိမ္းေမာင္းျငားေသာ္လည္း မ်က္မာန္ေဒါသတိထိန္းခ်ဳပ္လ်က္ သည္းခံျခင္း ျဖင့္ ေရွာင္ၾကဥ္ရျခင္းတစ္ပါး။
၁၃။ လူရို ့၌ အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱ ဟုဆိုအပ္ေသာ လကၡဏာေရးသံုးပါးကို အေလ့အလာအားျဖင့္ အခါခါေအာက္မိျပီး မိမိခႏၶာကိုယ္ကို ပညာမ်က္စိျဖင့္ ၾကည့္ရွဳဆင္ျခင္ဆံုးမကာ တေျပာင္းျပန္ျပန္ စက္အဟန္သို ့ ျဖစ္ပ်က္နီျခင္းကို ဒုကၡတရားျဖင့္ သိျမင္ကာ ေၾကာက္ရြံ ့ထိတ္လန္ ့စီရန္ ရွာမွီးရျခင္းလည္းတစ္ပါး။
၁၄။ ထို ့အျပင္ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ ဟုဆိုအပ္ေသာ စိတ္ဆင္ရိုင္းကို နိညမျပတ္ ယိုင္ေက်းစီျခင္းငွာ ပညာျဖင့္ ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္လ်က္ ျငိမ္သက္တည္တံ့စြာျဖင့္ နီရျခင္းလည္းတစ္ပါး။
၁၅။ ထို ့ျပင္ အမင္၊ အဘာရို ့အား ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးျပီးလွ်င္ ဘုရားတစ္ဆူ၊ ဂူတစ္လံုးကဲ့သို ့ နိညမျပတ္ အရိုအေသ အေလးအ ျမတ္ ရွိခိုးဦးတင္လ်က္ ျပဳစုလုပ္ေကၽြး မီြးျမဴရျခင္းလည္းတစ္ပါး။
၁၆။ ထို ့အျပင္ မိမိရို ့ ေဆြးမ်ဳိးညာတိရို ့၌ သက္ၾကီးရြယ္အိုရို႕အား အရိုအေသ အေလးအျမတ္ျပဳ လုပ္ေဆာင္ရြက္ျခင္း လည္း တစ္ပါး။
၁၇။ ထိုမွတစ္ပါး အရပ္ေလးမ်က္ႏွာမွ ေရာက္လာကတ္ေသာ ရဟန္း၊ ပုဏၰားစသည္ရို ့တြင္ အဝတ္အစားရိကၡာ ခ်ဳိ ့တဲ့ေသာ ပုဂၢိဳလ္တိအား ေကာင္းမြန္စြာပီးကမ္းေထာက္ပံ့ျခင္းျဖင့္ ကုသိုလ္ဥစၥာထုပ္ကို သိုမွီးျပဳလုပ္ရျခင္းလည္းတစ္ပါး။
၁၈။ ထို ့အျပင္ လယ္လုပ္၊ ကုန္သြယ္၊ ကုန္ေရာင္း၊ ကုန္ဝယ္ေဖာက္ကား ျပဳလုပ္ၾကေသာသူတိ၌ မိမိ လုပ္ကိုင္လ်က္ဟိေသာ အလုပ္တိတြင္ နိညမျပတ္ အစီးအပြါးတြက္ခ်က္ျပီး မယုတ္မေလ်ာ့စီေအာင္ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ျခင္းတစ္ပါး။
၁၉။ ထိုသို ့လုပ္ကိုင္ျခင္းမွ ေစာင့္ေရွာက္ျပီးလွ်င္ အစာရိကၡာတိကို ျပည့္ဝွမ္းစြာ က်ီက်တိျဖင့္ သိုမွီး၍ ေဆြးမ်ဳိးရို ့အား ေထာက္ပံ့ မစားရျခင္းတစ္ပါး။
၂၀။ ထိုသို ့ထံုးနည္းတိကို ပညာဟိတိထံ ခ်ဥ္းကပ္ျပီး သူရို ့အားေထာက္ပံ့ကာ သင္ယူမွတ္သားရျခင္းလည္းတစ္ပါး။
၂၁။ ဆရာထံမွရေသာ ထံုးနည္းမ်ားကို စိတ္ထဲ၌ စြဲျမဲစြာ မွတ္သားနာယူျပီး သူ ့ေက်းဇူးကို သိရျခင္းလည္းတစ္ပါး။
၂၂။ ၎အျပင္ ဖိုး၊ ဖီး၊ စိုင္ဆက္ မိမိရို ့မ်ဳိးရိုးမွ ဆင္းသက္လာေသာ ဓမၼတာက်င့္ရိုးတိကို မေဖာက္မျပန္ က်င့္သံုးေစာင့္ေရွာက္ရျခင္းလည္းတစ္ပါး။
၂၃။ အစိုင္တရားေစာင့္ေရွာက္ျခင္းျဖင့္ အိမ္ေထာင္ျပဳရာတြင္ ရွီးသူေဟာင္း သက္ၾကီးရို ့၏ ထံုးနည္းနာတိကို ယူေဆာင္၍ ျပဳလုပ္ရျခင္းလည္းတစ္ပါး။
၂၄။ တစ္ပါးေသာ အမ်ဳိးရို ့က လွည့္ပတ္ျဖားေယာင္ေသာ္လည္း မိမိရို ့မ်ဳိးရိုးဇာတိမ်ား မေပ်ာက္ပ်က္စီရန္ ရဲဝံ့စြာ အဝီးမွ ေရွာင္ၾကဥ္ရျခင္းတစ္ပါး။
၂၅။ ႏိုင္ငံေတာ္ဝယ္ အတတ္ပညာလံုျခံဳစြာ မတတ္သူရို ့အား တစ္စံုတစ္ခုေသာ လူမွဳအိမ္ေထာင္စီးပြါးေဆာင္ရန္ ေပါင္းေဖာ္ျခင္းကို ေရွာင္ၾကဥ္ရျခင္းတစ္ပါး။
၂၆။ တစ္စံုတစ္ခုေသာ အတတ္ပညာမဟိေသာသူရို ့အား ညဥ့္ေမွာင္မသိ၊ ၾကက္မ်က္အိပ္ေသာသူရို ့ နန္႔ အလားတူဘိသကဲ့သို ့ လူမွဳစီးပြါးေဆာင္ျခင္းကို ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္းလည္းတစ္ပါး။
၂၇။ အိမ္ေထာင္သားမီြးျပဳလုပ္ရာ၌ လူမွဳေရးကိစၥတိကို ေက်ပြန္စြာ နားလည္လိမၼာ သိတတ္ျခင္းနန္႔ ျပည့္စံုရျခင္းလည္းတစ္ပါး။
၂၈။ ထိုသို ့သိတတ္ျပီးမွ အိမ္ေထာင္သားမီြးျမဴရာဝယ္ ၾကံစည္တြက္ဆ ဇြဲလံု ့လထုတ္ကာ စီးပြါးခ်မ္းသာျခင္းနန္႔ ျပည့္စံုရျခင္း လည္းတစ္ပါး။
၂၉။ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ မာနတရားတိကို ထိန္းခ်ဳပ္လ်က္ သူတစ္ပါးက မေကာင္းေသာဆႏၵျဖင့္ ပ်က္စီးစီရန္ နည္းပီးေသာ္လည္း မိမိက ေရွာင္ၾကဥ္ရျခင္းလည္းတစ္ပါး။
၃၀။ မိဘရို ့၏ေက်းဇူးတရားတိသည္ ျမင့္မိုရ္ေတာင္နန္႔ ႏွဳိင္းဆျငားေသာ္လည္း အတိုင္းမသိ ၾကီးမားေသာ ေက်းဇူးတရားပင္ တည္းဟု ဖန္တလဲလဲ ေအာက္မိသတိရျခင္းလည္းတစ္ပါး။
၃၁။ အသင့္ေပါင္းဖက္ၾကေသာ သားမယား၊ ျမီး၊ ျမစ္၊ ေဆြးမ်ဳိး၊ ေက်းကၽြန္ စသည္မ်ားကို ေစာင့္ေရွာက္ ေထာက္ပံ့ရျခင္းလည္းတစ္ပါး။
၃၂။ လူပယ္၊ လူျပက္ရို ့က ကဲ့ရဲ ့ၾကေသာ္လည္း ဝမ္းထဲ သံေဝစိတ္ျဖင့္ေျဖလ်က္ ထိုသူရိုအား ဝီးစြာေရွာင္ၾကဥ္ရျခင္းလည္းတစ္ပါး။
၃၃။ လူေကာင္းရို ့က ခ်ီးမြမ္းျခင္းျဖစ္စီရန္ ေဆြမ်ဳိး၊ ခင္ပြန္း၊ အျခြီအရံသင္းပင္းရို႕အား ခ်စ္ပန္းျဖင့္ မပ်က္စီျခင္းငွာ ေစာင့္ေရွာက္ရျခင္းလည္းတစ္ပါး။
၃၄။ အိမ္ေထာင္စီးပြါးသိုမွီးရာတြင္ ျမီအိုး၊ ျမီခြက္မ်ားျဖင့္ တံစက္ရီကို ခံယူဘိသကဲ့သို ့ လည္းေကာင္း၊ ျခေကာင္းတိသည္ မိမိ၏ပစျဖင့္ ကိုက္ခ်ီယူလ်က္၊ ေတာင္ပို ့ျပဳလုပ္သကဲ့သို ့ လည္းေကာင္း၊ စီးပြါးဥစၥာကို စုေဆာင္းရျခင္းလည္းတစ္ပါး။
၃၅။ လူရို ့၌ ပညာ၊ ဝီရိယျဖင့္ ျမဲျမံခိုင္မာစြာ ၾကံေဆာင္ လုပ္ေဆာင္ရျခင္းလည္းတစ္ပါး။
၃၆။ ထိုသို ့လုပ္ကိုင္ရာတြင္ ေသသပ္စြာေသာ ေယာက်္ားျမတ္ရို ့လုပ္ကိုင္ျခင္းသည္ မိမိထင္မွတ္သည့္အတိုင္း ျပည့္ဝစြာ ခ်မ္းသာစီးပြါးျခင္းလည္းတစ္ပါး။
၃၇။ ထို ့ျပင္ ပညာခ်ဳိ ့တဲ့ေသာသူမ်ား၌ လံု ့လမဲ့မွဳ၊ အမ်ားသူရို ့၏ ကဲ့ရဲ ့ျပစ္တင္မွဳကို ခံရျခင္းလည္းတစ္ပါး။
၃၈။ ကိုယ္ကိုမခ်စ္၊ အက်င့္စာရိတၱပ်က္စီးျခင္းျဖင့္ လူသြမ္းရို ့က မည္ကဲ့သို ့မသိ၊ ပ်င္းရိရိနန္႔ ၾကမၼာပိုက ငါရို ့နီရာ စီးပြါးလာ အံ့ဟု ၾကမၼာကို ယိုးစြပ္လ်က္နီျခင္းကို ေရွာင္ၾကဥ္ရျခင္းတစ္ပါး။
၃၉။ ႏိုင္ငံေတာ္၌ သေဌး၊သၾကြယ္၊ ကုန္သြယ္လယ္လုပ္တိက သူတစ္ပါးရို ့မွီခိုရာျဖစ္သည့္ လကၡဏာသည္ကား အလြန္အရိပ္ အာဝါသေကာင္းေသာ ျပိဳင္ေညာင္ပင္ၾကီး၏လကၡဏာနန္႔ အလားတူ ျဖစ္စီရျခင္းလည္းတစ္ပါး။
၄၀။ ထိုျပဳိင္ေညာင္ပင္ၾကီး၏သေဘာသည္ လမ္းခရီး၌ သြားလာသူအေပါင္းရို ့ကို အရိပ္ခိုေအာင္းရာျဖစ္သကဲ့သို ့၊ ထိုနည္းတူစြာ လူသံုးပါရို ့၏ မွီခိုခ်မ္းသာစြာ နီၾကစီရန္ ေဆာင္ရြက္ျခင္းလည္းတစ္ပါး။
၄၁။ ျပဳိင္ေညာင္ပင္ၾကီး၏ အသီးအပြင့္တိကို မွီခိုလာေသာ ငွက္အေပါင္းရို ့သည္ သာယာခ်မ္းျမိ ့ စြာ စားေသာက္ရသကဲ့သို ့ ငါရို ့အမ်ဳိးေလးပါးရို ့မွီခိုလ်က္ စားေသာက္ျခင္း၌ ခ်မ္းသာသုချပည့္စံုစီရန္ ေဆာင္ရြက္ျခင္းလည္းတစ္ပါး။
၄၂။ သူဆင္းရဲရို ့သည္ သေဌး၊ သၾကြယ္ အသီးသီး ညာတိသဂၤဟမ်ားအား မွီခိုလ်က္ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ၾကရန္လည္း တစ္ပါး။
၄၃။ မွီခိုလုပ္ကိုင္သူမ်ားအား ေစာင့္ေရွာက္သူရို ့က သြန္သင္ေျပာရာတြင္ သူတစ္ပါးရို ့ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးစိမ့္ေသာငွာ သာသာခ်ဳိခ်ဳိေျပာ၍ ေစာင့္ေရွာက္ရျခင္းလည္း တစ္ပါး။
၄၄။ ၾကမ္းတမ္းယုတ္မာစြာ ပညာမဲ့ေစာင့္ေရွာက္ျခင္းကို ေရွာင္ၾကဥ္ရျခင္းလည္းတစ္ပါး။
၄၅။ မိမိ၌ မွီခိုသူရို ့အား ေလာကဝတ္ထိုက္သည့္အားေလ်ာ္စြာ ျပည့္ဝစီ၍ အမွဳခပ္သိမ္းမ်ားကို ေဆာင္ရြက္ထိန္းသိမ္းရျခင္းလည္း တစ္ပါး။
၄၆။ သူစိမ္းသူပ်က္ပင္ျဖစ္ေသာ္လည္း မွီခိုနီသူရို ့အား ေစာင့္ေရွာက္ရာတြင္ မိဘသဖြယ္ သာသာၾကည္ၾကည္ ေစာင့္ေရွာက္ရျခင္းလည္း တစ္ပါး။
၄၇။ မိမိရို ့၌ ေဆြရင္း၊ သားျမီး၊ ေက်းကၽြန္သင္းပင္းရို ့အား ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးျဖစ္စီရန္ ႏွဳတ္ခ်ဳိသာစြာဆံုးမလ်က္ အဝတ္အစား ပီးကမ္းေဆာင္ရြက္ျပီးလွ်င္ မညွဳိးမႏြမ္းစီရန္ မီြးျမဴရျခင္းလည္း တစ္ပါး။
၄၈။ ရကၡိဳင္မ်ဳိးရိုးမ်ား၌ အစိုင္ဆင္းသက္လ်က္ က်င့္သံုးေဆာက္တည္ၾကရေသာ ပညတ္တရားမ်ားကို မမိမေလ်ာ့ဘဲ ေစာင့္ေရွာက္ရျခင္းလည္းတစ္ပါး။
အထက္ေဖာ္ျပပါ ရကၡိဳင္မဟာရာဇဝင္ေတာ္လာျဖစ္သည့္ ရကၡိဳင္လူမ်ဳိးရို ့၏ က်င့္ဝတ္ (၄၈)ျဖာကို စာရွဳသူမ်ား ဖတ္ရွဳျခင္းျဖင့္ ရကၡိဳင္လူမ်ဳိးရို ့၏ ယိုင္ေက်းမွဳ၊ ဓေလ့ထံုးစံ၊ က်င့္ဝတ္မ်ားကို သိဟိကာ ေလာကီ၊ေလာကုတၱရာ ႏွစ္ျဖာေသာ ေကာင္းက်ဳိးတိ တိုးတက္ၾကီးပြါးႏိုင္ၾကပါစီလို ့ ေလ့လာမွတ္သားကာ ရီြးသားလိုက္ရပါသည္။
ပဥၥဂုဏံ အဟံဝႏၵာမိ သဗၺဒါ။
သႏ ၱာျမီ-ေမာင္ေသာ္တာ(ရီြးသားသည္)
က်မ္းကိုးစာရင္း
၁။ ကြယ္လြန္သူ ရကၡိဳင္ရာဇဝင္ဆရာၾကီး ဦးဦးသာထြန္း(ေျမာက္ဦး)၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား။
၂။ ရကၡိဳင္ရွီးေဟာင္း ဂါထာမႏ ၱန္ထူးမ်ား(အသွ်င္ဝါသဝ)
ဆရာေတာ္သည္ ၁၂၆၄ ခု၊ ဝါဆိုလဆုတ္ ၁၀ ရက္၊ အဂၤါနိန္႔ ညဇာဖက္ ၇ နာရီအခ်ိန္၊ စစ္ေတြခ႐ိုင္၊
မင္းျပားၿမိဳ႕နယ္၊ ျပည္သွ်င္တိုက္၊ ရင္းဘြယ္႐ြာ၌ ဖြားျမင္ေတာ္မူ၏။ ဦးခ်စ္ျဖဴ၊ ေဒၚေ႐ႊရင္႐ို႕၏
တစ္ဦးတည္းေသာ သားျဖစ္၍ ငယ္နာမည္မွာ ေမာင္ခ်စ္ထြန္းဦးျဖစ္သည္။ ေျခာက္ႏွစ္သားအ႐ြယ္ကပင္
မိဘႏွစ္ပါးက ရင္းဘြယ္ဆရာေတာ္ႀကီးထံ၌ အပ္ႏွံ၍ ပညာသင္ၾကားခသည္။ အသက္ဆယ္ႏွစ္ေျမာက္တြင္
မိဘႏွစ္ပါးႏွင့္အတူ ကန္းနီ႐ြာသို႔ ေျပာင္းေ႐ြ႕ခရာ ကန္းနီဆရာေတာ္ထံ၌ ဆက္လက္ပညာသင္ၾကားလွ်က္ ၁၃
အ႐ြယ္ ၁၂၇၇ ခုသို႔ေရာက္ေသာအခါ သွ်င္သာမေဏအျဖစ္ျဖင့္၊ သၿဂၤိဳဟ္စေသာ အၿခီခံပါဠိ စာပီတိကို
သင္ၾကားတတ္ေျမာက္ခသည္။ ၁၂၈၃ ခုႏွစ္၊ ကဆုန္လ အသက္ ၁၉ ႏွစ္ျပည့္ခါနီးမွာ ပခုကၠဴၿမိဳ႕သို႔
လားေရာက္၍ အ႐ွိတိုက္ေခၚ မဟာဝိဇရာမတိုက္၊ ေျမာက္တန္းလွ်ားေက်ာင္း၌ ဂႏၱဝါစက စာခ်ဆရာေတာ္
ဦးစႏၵႏွင့္ ဦးသီလ႐ို႕ထံ ပရိယတၱိစာပီက်မ္းဂန္တိကို သင္ၾကားဆည္းပူးခသည္။ ၁၂၈၃ ခု၊ တပို႔တြဲ႔လ၌ မဟာဝိဇယာရာမ ေက်ာင္းတိုက္၊ ဆရာေတာ္ႀကီးဦးဇဝနကို ဥပဇၥ်ာယ္ျပဳ၍
ဥပသမၸဒကံျဖင့္ ပဥၨင္းတက္သည္။ ၁၂၈၅ ခုတြင္ ဦးစိႏၱာသည္ မိမိအား စာခ်ပီးေသာ သံဃာေတာ္မ်ားႏွင့္အတူ
မႏၱေလးၿမိဳ႕သို႔ လားေရာက္၍ ၃ ႏွစ္တိုင္တိုင္ ဆက္လက္ကာ ပရိယတၱိစာပီက်မ္းဂန္မ်ားကို
သင္ၾကားပို႔ခ်ခသည္။ ၁၂၉၁ ျပည့္တပို႔တြဲလတြင္ မိမိ၏ နီရင္းေဒသ ကန္းနီေက်း႐ြာဆရာေတာ္ဘုရားထံသို႔
ျပန္ၾကြေတာ္မူခသည္။ ၁၂၉၁ ခု၊ ဝါဆိုလဆန္း ၁၄ ရက္သို႔ေရာက္ေသာအခါ ကျဲြပားနီေသာ ေက်ာက္ႏြား႐ြာကို
အုပ္ထိန္းကာ ထို႐ြာေက်ာင္းေဟာင္းသို႔ ေျပာင္းေ႐ႊ႕သတင္းသံုးရမည္ဟူေသာ ဆရာေတာ္ဘုရား၏ အမိန္႔ကို
နာခံလွ်က္ ေက်ာက္ႏြား႐ြာ၌ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္အျဖစ္ကို ခံယူခရပါသည္။
ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္အျဖစ္ျဖင့္ ဦးစိႏၱာသည္ စာပီပရိယတၱိကို သင္ၾကားပို႔ခ်လွ်က္နီစဥ္မွာပင္
ၿမိဳ႕ႀကီးၿမိဳ႕ငယ္၊ ႐ြာႀကီး႐ြာငယ္မ်ား၌ ေတာင္သူလယ္သမားဘဝ အလုပ္သမားလူတန္းစားဘဝတိကို
ၾကြီကြဲဖြယ္ရာ တြိ႔ျမင္ရလာျခင္းေၾကာင္း ဆင္းရဲပန္ပန္းရျခင္း၏ အေၾကာင္းရင္းကို ႐ွာဖြီေသာအခါ
နယ္ခ်ဲ႕အရင္သွ်င္ႏွင့္ ၿမီသွ်င္ႀကီးတိ၏ သြီးစုပ္မႈပင္ဟု တထစ္ခ်သိျမင္လာသျဖင့္ သာသနာသည္
ဒါယကာအေပၚ၌ တည္သည္။ ဒါယကာပင္ပန္းက သာသနာညွဳိးႏြယ္လိမ့္မည္ဟု
ဒါယကာေတာင္သူလယ္သမား အလုပ္သမားတိ၏ ဘဝကို ျမွင့္တင္လိုေသာေၾကာင္း
စစ္ေတြၿမိဳ႕သို႔ၾကြေရာက္ၿပီးလွ်င္၊ အထက္တန္း႐ွိနီ ဦးျမထြန္း၊ ဦးေက်ာ္ခိုင္၊ ဦးထြန္းစိန္ (နႏၵမာလာ) ၊ ဦးဘိုးခိုင္၊
ဦးေအာင္သာဦး အစဟိေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားႏွင့္ ညွိႏႈိင္းတိုင္ပင္လွ်က္ ရခိုင္တိုင္းလံုးဆိုင္ရာ ႀကီးပြားေရးအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို
၁၂၉၂ ခု၊ တန္းေဆာင္မုန္႔လ၌ စတင္ဖြဲ႔စည္းခသည္။ ယင္းအခ်ိန္မွစ၍ ဦးစိႏၱာသည္ ဦးပညာသီဟႏွင့္
တြိ႔ဆံုကာ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္၏ နာယကမ်ားအျဖစ္ျဖင့္ အားႀကိဳးမာန္တက္ အရင္းသွ်င္ နယ္ခ်ဲ႕စနစ္ကို
တိုက္ဖ်က္လာခကတ္ပါသည္။ ဆရာေတာ္ဦးစိႏၱာသည္ ေတာင္သူလယ္သမားတိအား အၿခီခံက်က်
ပညာပီးစည္း႐ံုးကာ ၁၂၉၂ ခု၊ တေပါင္းလတြင္ ေျမပုံၿမိဳ႕နယ္၊ ေက်ာက္ႏာြ းေက်း႐ြာ၌တႀကိမ္၊ ၁၂၉၃ ခု၊
တန္းေဆာင္မုန္႔လတြင္၊ မင္းျမားၿမိဳ႕နယ္ ကန္နီေက်း႐ြာ၌တႀကိမ္၊ ၁၂၉၄ ခုႏွစ္၊ ကဆုန္လတြင္ ေျမပံုၿမိဳ႕နယ္
ၾကာအင္းေတာင္ေက်း႐ြာ၌တႀကိမ္၊ ရခိုင္တိုင္းလုံးဆိုင္ရာ ႀကီးပြားေရးအဖခဲြ ်ဳပ္၏ ညီလာခံကို ျပဳလုပ္ကာ
ဦးစီးနာယကအျဖစ္ျဖင့္ ေဆာင္႐ြက္ခပါသည္။ ထိုစဥ္အခါက ႏိုင္ငံေရးေဟာေျပာပြဲမ်ားသို႔
တက္ေရာက္ရန္ကုိမဆိုထားႏွင့္ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရးကို လီသံမွ်ပင္ မေျပာရဲေသာအခ်ိန္ျဖစ္ေသာ္လည္း
ညီညာခံတိုင္း၌ လူငါးေထာင္ခန္႔မွ် တက္ေရာက္ခကတ္သည္မွာ ဆရာေတာ္ဦးစိႏၱာ၏
လယ္ယာၿမီေတာ္လွန္ေရး ပညာပီးစည္း႐ံုးမႈ၏ ေအာင္ျမင္ခ်က္ပင္ျဖစ္ပါသည္။ ထိုေၾကာင့္
ေတာင္လယ္သမားမ်ား ႏိုးၾကားလာခကတ္သည္။ မိမိ႐ို႕၏ ဆင္းရဲတြင္းနက္ရျခင္းအေၾကာင္းရင္းကို
သိျမင္လာကတ္၏။ နယ္ခ်ဲ႕အရင္းသွ်င္စနစ္၊ ၿမီသွ်င္စနစ္႐ို႕ကိုၿဖိဳဖ်က္ ေတာ္လွန္ပစ္ကတ္ရမည္ကို
သိနားလည္လာၾက၍ ႏိုးၾကားအံုၾကြလာခကတ္၏။ စည္း႐ံုးညီညြတ္လာခကတ္၏။
ထို႔ကဲ့သို႔ တစ္တိုင္းလံုးအုံ႔ႀကြႏုိးႀကားစည္းရုံးညီညြတ္လာေသာ အခ်ိန္ ၁၂၉၉ ခုႏွစ္တြင္ ဆရာေတာ္ ဦးစိႏၱာ၏
တာ၀န္ပီးခ်က္ျဖင္႔ ဆရာစံထြန္းေအာင္ႏွင္႔ ဦးစံေရႊ၊ ဦးဘစံ႐ုိ႕ ရြီးဆြဲေသာ အဖြ႔ဲစည္းမ်ည္းအရ မင္းၿပားညီလာခံ
က်င္းပစဥ္မွာပင္ ဦးေအာင္ထြန္းဦး၊ မင္းၿပား ( ဒုိ႔လက္႐ုံး) ႏွင္႔ ဦးဘစံ႐ုိ႕ ေဂါင္းေဆာင္ကာ
တုိင္းရင္းသားအစည္းအ႐ုံးတစ္ခု ေပၚေပါက္လာခ၏။ ထုိအခါတြင္ နယ္ခ်ဲ႕အရင္းသွ်င္စနစ္ကုိ တုိက္ဖ်က္ရာ၌
အမ်ဳိးသားစည္း႐ုံးညီညြတ္မႈ၏ အဓိက အေရးႀကီးပုံကုိ ေကာင္းစြာသိၿမင္ေတာ္မူေသာ ဆရာေတာ္ဦးစိႏၱာသည္
ဆရာေတာ္ဦးပညာသီဟႏွင္႔တြဲ၍ တစ္ခုတည္းေသာအစည္းအ႐ုံးႀကီး ၿဖစ္ေျမာက္ေရးကုိ ႀကဳိးပမ္းခရာ ၁၂၉၉
ခု၊ နတ္ေတာ္လ အတြင္းတြင္ စစ္ေတြၿမဳိ႕ ၊ တန္းခုိးဆရာေတာ္ဘုရားေက်ာင္း၌ ႏွစ္ဖက္ေသာအစည္းအ႐ုံးမွ
ကုိယ္စားလွယ္မ်ားႏွင္႔ မ်က္ႏွာစုံညီ ေဆြးေႏြး ညွိႏွဳိင္းကာ “ ရခုိင္တုိင္းလုံးဆုိင္ရာ
တုိင္းရင္းသားအစည္းအ႐ုံး”ဟု အညီအညြတ္တည္ေထာင္ၾကၿပီး နယ္ခ်ဲ႕အရင္းသွ်င္စနစ္ကုိ
တုိက္ဖ်က္ေရးအင္အားကုိ တည္ေထာင္ခကတ္သည္။
ယင္းသုိ႔ စုေပါင္းညီညြတ္ေသာ တစ္ခုတည္းေသာနယ္ခ်ဲ႕အရင္းသွ်င္စနစ္တုိက္ဖ်က္ေရး အင္အားစုျဖစ္ေတ
ရခုိင္တုိင္းလုံးဆုိင္ရာ တုိင္းရင္းသားအစည္းအ႐ုံးႀကီး၏ ညီလာခံကုိ ၁၃၀၁ ခု ကဆုန္လတြင္
ေပါက္ေတာၿမဳိ႕၌က်င္းပခၿပီး ေတာင္သူလယ္သမား လူတန္းစားတုိ္က္ပြဲ လမ္းစဥ္ကုိ ျပတ္ျပတ္သားသား
ေဖာ္ထုတ္ခ်မွတ္ခလီသည္။ “ ၿမီသွ်င္စနစ္ဖ်က္သိမ္းေရး” အဆုိႏွင္႔ “ ရခုိင္ျပည္နယ္အပါအ၀င္
ျမန္မာတၿပည္လုံး လုံး၀ လြတ္လပ္ေရးခ်က္ခ်င္းပီးအဆုိ” ႐ုိ႕ကုိ ထုိညီလာခံ၌ တညီတညြတ္တည္း
ဆုံးျဖတ္ႀကၿပီး ရခုိင္တစ္တုိင္းလုံး အျပင္းအထန္ စည္း႐ုံးခကတ္ပါသည္။ ညီလာခံအျပီး နံယုန္လတြင္
နာယကဆရာေတာ္မ်ားျဖစ္ေသာ ဦးစိႏၱာႏွင့္ ဦးပညာသီဟရို႕အား နယ္ခ်ဲ႕အစိုးရရို႕က ဖမ္းဆီးျပီး
ဆရာေတာ္အား အလုပ္ၾကမ္းနန္႔ ၁၈ လေထာင္ဒဏ္ အျပစ္ပီးခံခရလီသည္။
ဒုတိယကမၻာစစ္ၾကီး ျဖစ္လာေသာ ၁၃၀၃ ခုနွစ္ေနာက္ပိုင္းတြင္ ဆရာေတာ္ ဦးစိႏၱာသည္
ဆရာေတာ္ဦးပညာသီဟႏွင့္အတူ လက္နက္ကိုင္ မ်ိဳးခ်စ္တပ္မ်ား ဖြဲ႕စည္းျပီး နယ္ခ်ဲ႕အဂၤလိပ္ရို႕အား
ေတာ္လွန္ခပါသည္။ ဆရာေတာ္၏ တပ္မ်ားသည္ ေျမပံုျမိဳ႕ကိုလည္းေကာင္း၊ ေက်ာက္ျဖဴျမိဳ႕ကိုလည္းေကာင္း၊
နယ္ခ်ဲ႕လက္က သိမ္းယူထိန္းသိမ္းထားႏိုင္ခလီသည္။ ထိုစဥ္အခါက ရခိုင္မ်ိဳးခ်စ္တပ္မ်ားသည္ နယ္ခ်ဲ႕အား
ေတာ္လွန္ခရရံုသာမက တစ္ဖက္ ၌လည္း ေတာင္သူလယ္သမားဆင္းရဲသားရို႕အား ေခတ္အပ်က္တြင္
ညွဥ္းပမ္းႏွိပ္စက္လာေသာ ေတာေၾကာင္မ်ားကုိလည္း နွိမ္နင္းခကတ္ရလီသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ၁၃၀၄ ခု ကဆုန္လတြင္ ဗိုလ္ရန္ေအာင္တပ္မ်ား ရခိုင္စစ္ေၾကာင္း ခ်ီတက္လာေရအခါ
သစၥာေဖာက္ေတာေၾကာင္မ်ားေၾကာင့္ ဆရာေတာ္သည္ အဖမ္းခံရကာ အသတ္ခံရဖို႔နီးပါးျဖစ္ခရသီးေရ။
၁၃၀၅ ခုႏွစ္စတြင္ ဆရာေတာ္သည္ ရခိုင္တိုင္းလံုးဆိုင္ရာ တိုင္းရင္းသားအစည္းအ႐ံုး ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္
ရန္ကုန္သို႔ဆင္းကာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ဆက္ၿပီး ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ စတင္စီစဥ္လီသည္။
ထိုႏွစ္တန္းခူးလဆုတ္ ၁၀ ရက္နိန္႔တြင္ ေျမပံုၿမိဳ႕ပိုင္ႏွင့္ ေက်ာက္ျဖဴခ႐ိုင္ဝန္႐ို႕၏
သစၥာေဖာက္သတင္းပီးမႈေၾကာင့္ ဆရာေတာ္ဦးစိႏၱာသည္ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္႐ို႕၏ ဖမ္းဆီးျခင္းကို ခံရျပန္လီသည္။
ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္မ်ားသည္ ဆရာေတာ္အား ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ နည္းအမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ လူမဆန္စြာ
ညွဥ္းပန္းႏွိပ္စက္ၿပီး ရခိုင္တိုင္းႏွင့္ ျမန္မာျပည္ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္းေရဒ ေဂါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ အစီအစဥ္မ်ားကို
မိန္းျမန္းခရာ ဖက္ဆစ္႐ို႕၏ ညွဥ္းပန္းခ်က္ကို မခံႏိုင္၍ ဖြင့္ေျပာလွ်င္ တစ္ျပည္လံုးဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရး
ပ်က္စီးက်ဆံုးဖို႔ကို ျမင္ေသာေၾကာင့္ ဆရာေတာ္သည္ မိမိတပါးတည္း မခ်ိမဆံုႀကိတ္ခံၿပီး ေတာ္လွန္ေရးအား
သစၥာေစာင့္ထိန္းခပါသည္။ ဝါဆိုလဆန္း ၆ ရက္နိန္႔တြင္ ဂ်ပန္တိက လက္ေလွ်ာ့ၿပီး ႐ႊတ္ပီးခေသာ္လည္း
ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ဆရာေတာ္၏ က်န္းမာေရး အၿခီအနီမွာ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္တိ၏ ညွဥ္းပန္းႏွိပ္စက္ေသာဒဏ္ေၾကာင့္
က်န္းမာေရးအႀကီးအက်ယ္ ခ်ဳိ႕ယြင္းခပါယာ။ သို႔ေသာ္ ဆရာေတာ္သည္ ဖက္ဆစ္တိုက္ဖ်က္ေရးတြင္
ေနာက္မဆုတ္ဘဲ အင္တိုက္အားတိုက္ ဆက္လက္ေဂါင္းေဆာင္မႈပီးခရာ ဂန္႔ေဂါတိုက္ပြဲသည္
ကမၻာေက်ာ္ခရလီသည္။
၁၃၀၆ ခုႏွစ္ ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးအၿပီးတြင္ နယ္ခ်ဲ႕အဂၤလိပ္မ်ားျပန္ဝင္လာျပန္ရာ ဆရာေတာ္ဦးစိႏၱာသည္
ဖက္ကိုလည္း ေတာ္လွန္မည္၊ အမ်ဳိးသားလြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ လက္နက္မအပ္ဘဲ နယ္ခ်ဲ႕ကိုလည္း
ဆက္လက္ေတာ္လွန္မည္ဟူေသာ ေတာ္လွန္ေရးတပ္ဦးသစၥာကို မေဖာက္လို၍ နယ္ခ်ဲ႕အဂလၤ ိပ္အား ၂
ႏွစ္တိုင္တုိင္ ဆက္လက္ေတာ္လွန္ခလီသည္။
ယင္းအခ်ိန္တြင္ ရခိုင္ေတာင္စဥ္ကမ္းၿခီတေလွ်ာက္ဟိ လယ္သမား ဆင္းရဲသားလူထုတစ္ရပ္လံုးမွာ
နယ္ခ်ဲ႕တိ၏ ႏွိပ္စက္ညွဥ္းပန္းျခင္း၊ ရပ္႐ြာမ်ားကို မီးတိုက္ျခင္း႐ို႕ကို ခံကတ္ရေသာ္လည္း
တုိင္းျပည္လြတ္ေျမာက္ေရး၊ အမ်ဳိးသားလြတ္းလပ္ေရး၊ နယ္ခ်ဲ႕ေတာ္လွန္ေရး၊ ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္ေရးကို
ဇြဲသတၱိႏွင့္ ခ်ီတက္တိုက္ခိုက္လွ်က္ပင္ ဟိကတ္ပါသည္။ ၁၃၀၈ ခု၊ တန္းေဆာင္မုန္႔လ၌
ဆရာေတာ္ဦပညာသီဟ၊ ဝန္ႀကီး ဦးေအာင္ဇံေဝ၊ ဝန္ႀကီးသခင္ျမႏွင့္ တိုင္းရင္းသား
အစည္းအ႐ံုးေဂါင္းေဆာင္မ်ား႐ို႕သည္ ၾကာအင္းေတာင္ ဆရာေတာ္ေက်ာင္းသို႔ ေရာက္လာကတ္ၿပီးလွ်င္
ဦးစိႏၱာႏွင့္တြိ႔ဆံုေဆြးေႏြးၿပီးေနာက္ ထိုႏွစ္ နတ္ေတာ္လ စတုတၳအပတ္တြင္ ဆရာေတာ္အား
လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသားခြင့္ ေၾကညာလိုက္သျဖင့္ ဆရာေတာ္ဦးစိႏၱာသည္ ေတာ္ခိုရာမွထြက္လာ၍
က်ယ္ျပန္႔ေသာစည္း႐ံုးေရးကို ဆက္လက္ေဆာင္႐ြက္ခလီသည္။
၁၃၀၈ ခု၊ ေႏွာင္းတန္းခူးလ၌ ေျမပံုၿမိဳ႕နယ္တြင္ ဆရာေတာ္ ဦးစိႏၱာ ေဂါင္းေဆာင္ေသာ ျပည္လံုးကၽြတ္
တပ္ေပါင္းစု ညီလာခံကိုက်င္းပခရာ ဖဆပလႏွင့္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ႐ို႕ကိုပါ ဖိတ္ၾကားခ၏။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊
ဦးဘေဆြ ႏွင့္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ႐ို႕တက္ေရာက္ ခကတ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း အခ်ိန္အခါႏွင့္ အေျခအနီ
မညီညြတ္ေၾကာင့္ ညီလာခံ၌ ႏိုင္ငံေရးေဂါင္းေဆာင္မ်ား စိတ္ၿငိဳျငင္ျခင္း ျဖစ္ခကတ္ရသည္။
၁၃၀၉ ခု၊ ကဆုန္လဆန္း ၇ ရက္နိန္႔တြင္ ေျမပံုၿမိဳ႕မွ စစ္ေတြၿမိဳ႕သို႔အလား ဦးစိႏၱာသည္ ဘေဘၤာထက္၌
အဖမ္းခံရၿပီးလွ်င္ ယင္းကဆုန္လကြယ္နိန္႔ပင္ စစ္ေတြမွ လီယာဥ္ျဖင့္ ရန္ကုန္မဂၤလာဒံုလီဆိပ္သို႔
ယူေဆာင္လွ်က္ သာယာဝတီေထာင္သို႔ အပို႔ခံခရၿပီးေနာက္ ၁၃၁၀ ခု၊ ေႏွာင္းတန္းခူးလဆန္း ၆ ရက္နိန္႔တြင္
သာယာဝတီေထာင္ကို သူပုန္းတပ္ေပါင္းစုမ်ား ဖြင့္ေသာအခါမွ ဆရာေတာ္သည္ ေထာင္မွ႐ြတ္ခရလီသည္။
၁၃၁၁ ခု၊ နံယုန္လဆုတ္ ၅ ရက္နိန္႔တြင္ ဒါးလက္ေခ်ာင္းႏွင့္ ၈ ရက္နိန္႔တြင္ ၾကာအင္းေတာင္သို႔ေရာက္လာၿပီး
ေတာလွန္ေရးကိစၥကို ဆက္လက္ေဆာင္႐ြက္ျပန္ရာ ပါတီႏွင့္လူထု အျမင္ကြဲျပားလာျခင္း၊ ပါတီတြင္းမွာလည္း
အခ်င္းခ်င္း အျမင္မတူအယူအဆကြဲျပားလာျခင္း႐ို႕ေၾကာင့္ ထိုကြဲျပားမႈကို လက္နက္ျဖင့္ ေျဖယွင္းကတ္ေတ
အေျခအနီသို႔ပင္ ဆိုက္ေရာက္လာခေၾကာင္း ဆရာေတာ္မွာ ေၾကကြဲဝမ္းနည္းစြာ တြိ႔ရျပန္၏။ ထိုေၾကာင့္
ပါတီအတြင္း ညီညြတ္ေရး၊ မဟာမိတ္ပါတီ ညီညြတ္ေရးပါတီႏွင့္ လူထုစိတ္ခ်မ္းသာေရးကို
ႀကိဳးသားခရပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း မွန္းၿခီေပါက္ေအာင္ ခရီးမေရာက္ခပါ။ ယင္းသို႔ႀကိဳးစားနီစဥ္မ်ားပင္
ကမၻာ့ႏိုင္ငံေရး၊ ျမန္မာႏိုင္ေရး အေျခအနီအရ လြတ္လပ္ေရး တည္တံ့ခိုင္ၿမဲေရးႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ အလုပ္သမား၊
လယ္သမားမ်ား စီးပြားေရးအားလံုးညီညြတ္ရန္ လိုအပ္ယာဟု သေဘာေပါက္ယံုၾကည္ျခင္းေၾကာင့္ ပါတီႏွင့္
လူထုကို ပညာပီးၿပီးေနာက္ ၁၃၁၉ ခု၊ တပို႔တြဲလဆန္း ၆ ရက္၊ ၁၉၅၈ ခု၊ ဇန္နဝါရီလ ၂၅ ရက္နိန္႔တြင္
မင္းျပားၿမိဳ႕၌ လက္နက္စြန္႔ပြဲ တစ္ရပ္ကို က်င္းပ၍ ဆရာေတာ္ဦးစိႏၱာသည္ တပည့္တပန္းမ်ားႏွင့္
ဥဒပေဒတြင္းသို႔ ဝင္ေရာက္ခပါသည္။
ဆရာေတာ္ဦးစိႏၱာအား အရင္းသွ်င္နယ္ခ်ဲ႕ဖက္ဆစ္႐ို႕၏ ညွဥ္းပန္းႏွိပ္စက္မႈဒဏ္သည္ ဖိစီးလာျခင္းေၾကာင့္
သက္ေတာ္ ၆၂၊ ဝါေတာ္ ၄၂ ဝါေျမာက္တြင္ ၁၃၂၆ ခု၊ နတ္ေတာ္ဆန္း ၁၀ ရက္၊ တနလၤာနိန္႔ နိန္႔ျခင္းဖက္ ၂
နာရီအခ်ိန္တြင္၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၊ ငါးထပ္ႀကီးဘုရားလမ္း၊ အမွတ္ ၁၅၂ ၊ သိမ္ကုန္းေက်ာင္းတိုက္၊
ေ႐ႊဘံုသာေက်ာင္းဆရာေတာ္ ဦးရဝိႏၵထံ၌ တည္းခိုဆီးဝါးကုသနီစဥ္မွာပင္ ဘုရားရဟႏၱာအသွ်င္ျမတ္႐ို႕ေသာ္မွ
မလြန္ဆန္ႏိုင္ေသာ သီေဘးတရားအရ ပ်ံလြန္ေတာ္မူလီသည္။
--------------